Let's play a game

41

{Nikita}

De bel gaat maar het kan me vrij weinig schelen. Het was wel lief wat Kayne zei maar ik kan er niet tegen als iedereen me aankijkt.

'Sorry.' Ik kijk op en zie Kayne staan.

'Moet je niet naar de les?' vraag ik. Hij haalt zijn schouders op.

'Jij zou ook naar de les moeten.' Ik sla mijn ogen neer. 'Ik had dat niet moeten zeggen.' Kayne neemt naast me plaats.

'Wat niet?' vraag ik.

'Van daarstraks. Ik dacht dat het wel een goed idee zou zijn maar eigenlijk slaat het nergens op.'

'Het is niet erg' mompel ik.

'Zeker weten?' Ik knik en kijk op. Voorzichtig slaat Kayne zijn arm om me heen.

'Ik...' stamel ik. Meteen haalt Kayne zijn arm weg.

'Sorry, dat was te snel.'

'Kayne, ik waardeer het echt wat je voor me doet maar ik moet alles verwerken' zeg ik. 'Ik heb het zien gebeuren. Het beeld blijft in mijn hoofd hangen en het gaat niet zomaar weg.' Hij knikt.

'Ik begrijp het.' Daarna staat hij op. 'Ik laat je wel alleen.' Vervolgens loopt hij de school in. Ik loop achter hem aan, aangezien ik niet voor altijd daar kan blijven zitten en we nog les hebben. Zodra Kayne de deur opent zijn alle blikken op ons gericht.

'En, waarom zijn jullie te laat?' vraagt meneer de Jong. Ik bijt op mijn lip en sla mijn ogen neer.

'Het is mijn schuld' zegt Kayne. 'Ik hield haar op omdat ik met haar wilde praten.'

'Nee, het is mijn schuld' mompel ik. 'Ik ging niet naar de les en hij kwam me toen zoeken.'

'In dat geval melden jullie je morgen allebei om acht uur.' Ik knik en loop snel naar mijn plek achterin de klas. Kayne kijkt me even aan. Meneer de Jong heeft ons nog geen andere plek gegeven dus officieel zit hij nog naast mij. Ik zie de twijfel in zijn blik en uiteindelijk gaat hij naast Tom zitten.

'Meneer Waters, is jouw plek niet naast Nikita?' vraagt meneer de Jong. 'Ik weet dat jullie elkaar niet liggen maar jullie blijven zo zitten totdat ik de plekken anders indeel.'

'Ze liggen elkaar tegenwoordig heel goed' lacht Tom. 'Maakt u zich daar maar niet druk over.'

'In dat geval moet het al helemaal geen probleem zijn.' Ik bijt op mijn lip en richt mijn blik op mijn boek. Vanuit mijn ooghoek zie ik Kayne zijn spullen pakken en vervolgens naast me plaats neemt. Hij legt zijn boeken op tafel en kijkt me aan. Ik voel mijn mobiel in mijn zak trillen. Snel kijk ik naar meneer de Jong. Hij is bezig op de computer. Ik pak mijn mobiel uit mijn zak en zie dat ik een bericht van Anouk heb. Meteen open ik hem.

*Heey, zullen we vanavond uitgaan? Je moet iets anders aan je hoofd hebben dan Kayne.*

*Is goed.* stuur ik terug voor ik mijn mobiel weer in mijn zak stop. Nog steeds kijkt Kayne me aan. Waarom had hij niet gewoon gezegd dat het niet goed tussen ons gaat? Nu moet ik de hele tijd aanzien hoe Kayne naar me kijkt.

'Kan je alsjeblieft ergens anders naar kijken?' fluister ik. 'Ik word zenuwachtig van je.'

'Sorry.' Meteen wendt Kayne zijn blik af en kijkt hij voor zich uit.