Let's play a game

48

{Kayne}

Zodra ik mijn wekker hoor gaan zucht ik diep. Ik pak mijn mobiel van mijn nachtkastje en zet mijn wekker uit. Mijn mobiel geeft aan dat het zaterdag is, en dus geen vrijdag wat ik dacht. Glimlachend leg ik mijn mobiel weer terug en sla ik mijn armen weer om Nikita heen. Gelukkig is ze niet wakker geworden van mijn piepende mobiel. Ik plaats een kus op haar haar en kijk toe hoe ze vredig ligt te slapen. Na zo'n twee minuten mompelt ze wat en opent ze haar ogen.

'Goeiemorgen' glimlach ik als ze haar hoofd optilt.

'Hoe laat is het?' mompelt ze.

'Zeven uur.'

'Moeten we niet naar school?'

'Nee, het is zaterdag.'

'Oh.' Ze legt haar hoofd weer op mijn borst.

'Hoe voel je je?' vraag ik terwijl ik mijn hand zacht door haar haar haal.

'Het gaat wel.' Ze pakt mijn hand vast. 'Ik wil niet naar huis.'

'Van mij hoef je ook niet te gaan' zeg ik terwijl ik met mijn duim over haar hand wrijf.

'Ik zal wel moeten. Ik heb geen zin in nog meer gezeik' zucht ze.

'We hebben nog een paar uur' stel ik haar gerust. Ze gaat rechtop zitten en komt over me heen hangen. Haar benen staan aan weerskanten van me.

'Wat doe je?' vraag ik. Ze glimlacht en brengt haar gezicht dichterbij de mijne. 'Ik dacht dat je 's ochtends altijd half dood bent?'

'Niet altijd.' Ze strijkt met haar lippen zacht over de mijne. 'Er zijn momenten waarin ik wakker ben.' In een snelle beweging draai ik ons om zodat ik nu boven lig.

'Je bent anders niet wakker genoeg om die te zien aankomen' zeg ik zacht tegen haar oor.

'Kayne' zucht ze. 'Doe niet zo gemeen.'

'Ik doe niet gemeen' zeg ik terwijl ik een reeks kusjes achterlaat op haar zachte huid.

'Vindt jij.' Ik glimlach tegen haar huid en plaats een aantal kussen in haar nek. 'Is het daar niet een beetje vroeg daarvoor?'

'Jij begon' mompel ik en ik kijk weer op. Haar blauwe ogen twinkelen en staan vol liefde.

'Ik hou van je' fluistert ze.

'Ik ook van jou.' Mijn lippen vinden de hare en meteen gaat ze erin mee. Ik pak haar hand vast en pin die boven ons neer. Mijn hand blijft in de hare als mijn andere hand haar lichaam verkent. We schrikken op door een luide ringtone. Ik laat Nikita los en pak het piepende ding van het nachtkastje.

'Het is jouw mobiel' zeg ik. Ze zucht en pakt hem aan. Ik rol van haar af en kijk naar haar terwijl ze een gesprek voert. Na een paar minuten hangt ze op.

'Wie was dat?' vraag ik.

'Mijn moeder' antwoordt ze.

'En?'

'Mijn vader is nog steeds boos.'

'Je mag nog wel een nacht hier blijven' bied ik aan. Ik zou alles doen om haar hier te houden. Ik heb haar nodig in mijn leven. Haar aanwezigheid is voldoende om me me fijn te laten voelen. Ze glimlacht.

'Dat is niet zo'n goed idee' zegt ze terwijl ze tegen me aan kruipt. 'Mijn vader is al boos omdat ik bij je ben blijven slapen.'

'Híj stuurde je weg' zeg ik en ik sla mijn armen om haar heen.

'Omdat hij boos was. Mijn moeder heeft ook liever dat ik terugkom. En daarbij, ik kan niet voor altijd bij je blijven.'

'En wat bedoel je daar dan mee?' vraag ik. '"Ik kan niet voor altijd bij je blijven"'?

'Niet zoals jij denkt' stelt ze me gerust. 'Ik bedoel dat ik niet elke dag bij je kan blijven slapen.'

'Wat mij betreft wel' mompel ik.

'Maar jij woont alleen. Jij kan zelf bepalen waar je blijft slapen. Ik ben afhankelijk van mijn ouders.' Ik zucht diep en verberg mijn gezicht in haar nek.

'Ik mis de tijd dat je ouders de hele dag werkten.'

'Ik ook' geeft ze toe. Ik kijk haar weer aan.

'Ik dacht dat je het juist fijn vond dat je ouders nu vaker thuis zijn' zeg ik verbaasd.

'Dat is ook wel zo' zucht ze. 'Maar ik heb nu nog minder vrijheid. En het enige wat mijn vader doet is zeuren over onze relatie.'

'Zou je niet aan je moeder kunnen vragen of je nog een nacht hier mag blijven?' vraag ik.

'Ik heb niet eens spullen bij me' zegt ze.

'Kan zij ze niet brengen?'

'Ik zal het proberen.' Nikita pakt haar mobiel en stuurt een bericht naar haar moeder. Terwijl we wachten op een antwoord druk ik mijn lippen tegen haar haar.

'Het is goed' zegt Nikita na een minuut. 'Ze is over tien minuten hier met mijn spullen.' Ze legt haar mobiel weer weg en gaat rechtop zitten. 'Ik ga me aankleden.'

'Dat lijkt me niet zo'n goed idee' zeg ik.

'En waarom niet?' Ze trekt haar wenkbrauw op.

'Omdat je kleren waarschijnlijk nog nat zijn. Ik haal je spullen wel op van beneden.'

'Ook goed.' Ze gaat weer liggen en drukt een kus op mijn lippen.