Let's play a game

4

{Nikita}

Zodra de bel gaat verlaat ik het lokaal. Kayne gaat dit toch niet winnen. Hij kan niet eens een week volhouden zonder een meisje te zoenen. Laat staan een hele maand. Ik loop richting Anouk die al bij mijn kluisje stond te wachten.

'Heey' groet ik haar terwijl ik mijn kluisje open.

'Heey, ik uh...' stamelt ze. 'Ik heb met Thomas afgesproken in deze pauze. Vind je dat erg?' Ze is al maanden verliefd op hem maar ze durft het niet toe te geven.

'Tuurlijk niet. Ga maar' glimlach ik.

'Weet je het zeker?' vraagt ze. 'Anders sta je helemaal alleen.'

'Ga maar. Ik red me wel' verzeker ik haar.

'Oke.' Met die woorden loopt Anouk weg. Ik wissel mijn boeken.

'Waarom sta je alleen?' hoor ik een bekende stem vragen. Ik draai me om en kijk recht in zijn ogen.

'Anouk heeft afgesproken met een jongen' beantwoord ik zijn vraag.

'En dan laat ze jou alleen?'

'Ik heb zelf gezegd dat ik het goed vind.'

'Wat wilde je de hele pauze gaan doen dan?' vraagt Kayne. Ik haal mijn schouders op.

'Geen idee. Misschien alvast huiswerk maken of leren.'

'Vind je het niet irritant om steeds te leren en je huiswerk te maken?'

'Ik haal gewoon liever hoge cijfers' antwoord ik schouderophalend.

'Dat was niet mijn vraag.' Kayne veegt een pluk haar uit mijn gezicht.

'Af en toe wel. Maar ik doe het toch' geef ik toe.

'Al zou je een drie halen sta je nog voldoende' lacht Kayne. 'Wat is je laagste cijfer dit jaar?'

'Een zeven' mompel ik.

'Die van mij een twee.'

'Maar jij leert er niet voor.'

'Dat is waar.' Kayne pakt zijn mobiel. 'Kan je vandaag trouwens afspreken voor dat biologie werkstuk?'

'Ja.'

'Oke, mooi.' Kayne doet zijn mobiel weer in zijn zak. 'Kom je mee naar mijn vrienden?'

'Ik weet niet of dat wel zo'n goed idee is' zeg ik twijfelend. 'Ik blijf denk ik hier.'

'Zeker weten?' vraagt Kayne. 'Het mag best.' Twijfelend kijk ik richting het groepje bij de tafel.

'Nee, ik blijf hier' besluit ik dan. Kayne knikt en loopt richting zijn vrienden. Ik weet dat hij niks meent van wat hij zegt maar hij doet nu nog altijd aardiger dan eerst. Ik ga aan een tafel zitten en leg mijn geschiedenis boeken op tafel. Ik sla ze open en begin met leren.

'Lukt het een beetje?' Ik kijk op en zie Kayne naast de tafel staan.

'Ja' antwoord ik geïrriteerd. Hij gaat op tafel zitten.

'Geschiedenis is echt het stomste vak dat er bestaat' vertelt hij.

'Ja, maar we hebben dat vak wel. Dus we krijgen er ook toetsen van.'

'Zullen we gelijk na school afspreken?' stelt Kayne voor.

'Is goed. Weer bij mij?'

'Ja.' Op dat moment gaat de bel. Samen met Kayne loop ik naar de les. Ik ga achterin de klas zitten en leg mijn aardrijkskunde boeken op tafel. Kayne verbaasd me door naast me te komen zitten. Ik kijk hem vragend aan.

'Wat?' vraagt hij. 'Ik mag toch wel hier zitten?'

'Ja, ga je gang' mompel ik terwijl ik naar mijn boek staar.

'Word je nu verlegen?' vraagt Kayne en ik weet dat hij nu grijnst.

'Nee, ik heb geen zin om je aan te kijken.' Kayne buigt naar me toe en legt zijn hand onder mijn kin. Hij draait mijn hoofd naar zich toe.

'Of heb je gevoelens voor me?'

'Nee' antwoord ik. 'Het gaat je niet lukken om me verliefd op jou te laten worden.'

'We zullen zien.' Kayne grijnst en kijkt dan voor zich uit waar mevrouw van der Meer wacht tot iedereen stil is. Onopvallend kijk ik naar Kayne. Zijn biceps zijn goed te zien onder zijn strakke witte shirt. Zijn sixpack blijft ook niet onopgemerkt. Snel wend ik mijn blik weer af als ik merk dat Kayne me aankijkt.

'Het huiswerk staat op het bord' vertelt mevrouw van der Meer. 'Vraag één tot en met vijf kijken we deze les nog na dus zorg dat je die vragen gemaakt hebt.' Zuchtend sla ik mijn schrift en boek open. Kayne doet hetzelfde. Het blijft stil. De sfeer is gespannen tussen ons en ik moet moeite doen om niet naar hem te kijken.

'Weet jij deze vraag?' Ik kijk op. Kayne wijst vraag drie aan.

'Aardbevingen ontstaan door platen die langs elkaar schuiven' antwoord ik om me vervolgens weer op mijn eigen werk te richten.

'Dank je' hoor ik hem nog zeggen.

Na wat wel uren leek te duren gaat eindelijk de bel. Ik pak snel mijn spullen in.

'Wacht even' zegt Kayne als ik al naast mijn tafel sta.

'Oke' zucht ik. Kayne pakt zijn spullen in en staat dan ook op. Samen lopen we het lokaal uit. Nu dat werkstuk van biologie maken.

(Bedankt voor alle stemmen en reacties die ik nu al krijg. Het betekent echt veel voor me. Ik heb pas vier hoofdstukken geschreven en heb nu al zoveel lezers, stemmen en reacties. Dank je wel. Ik hoop dat jullie dit hoofdstuk ook leuk vinden x)