Let's play a game

26

{Nikita}

'Wat gaan we vandaag doen?' vraag ik na het ontbijt.

'Nog niet over nagedacht.' Kayne pakt mijn hand en trekt me op zijn schoot.

'We kunnen ook hier blijven' zeg ik. 'Tenzij je ergens heen wilt.'

'Ik kan even niks bedenken.' Ik streel met mijn duim over zijn wang. Kayne glimlacht kort naar me en zet me dan van zijn schoot af. Opnieuw neemt hij het horloge in zijn hand en bestudeert hij het aandachtig. Er komt een brede glimlach op zijn gezicht waardoor er ook en glimlach op de mijne komt. Opeens bedenk ik me dat ik geen kleren bij me heb voor dat etentje. Hoe kan ik dat zijn vergeten? Ik sla mezelf voor mijn hoofd. Hoe schattig Kayne er nu ook uitziet, ik besluit hem toch uit zijn gedachten te halen.

'Kayne' begin ik. Meteen kijkt hij op. Hij heeft een lieve blik in zijn ogen. 'Ik ben mijn kleding vergeten voor vanavond.'

'We kunnen wel naar de winkels?'

'Dat zou fijn zijn' glimlach ik. 'Anders loop ik in dit shirt rond.'

'Hij staat je wel goed.' Hij grijnst en ik geef hem een speelse duw. Hij legt lachend zijn horloge weer weg en staat op.

'Kom je mee naar de badkamer?' vraagt hij. 'Of ga jij eerst?'

'Nee, we kunnen wel samen' glimlach ik. Ik pak mijn kleding uit mijn tas en loop achter hem aan de badkamer in. We poetsen onze tanden en houden ondertussen een heel gesprek wat niet echt soepel verloopt met een tandenborstel in je mond. Wanneer we onze monden hebben gespoeld trekt Kayne zijn boxer uit. Ik kijk weg en bijt op mijn lip. Nu moet ik me ook uitkleden. Een zenuwachtig gevoel overvalt me. Vanavond ziet hij me toch naakt maar dat is vanavond. Wanneer ik weer terugkijk is Kayne al helemaal aangekleed en is hij bezig met zijn gel. Ik laat een onhoorbare zucht horen en zet me over mijn zenuwen heen. Ik moet niet zo onzeker. Kayne heeft al vaker gezegd dat ik mooi ben dus ik moet hem gewoon geloven. Langzaam trek ik het shirt van Kayne over mijn hoofd. Even kijkt Kayne me aan maar hij wendt zijn blik al snel weer af. Ik trek mijn onderbroek uit en trek vervolgens snel mijn schone ondergoed aan. Daarna trek ik mijn kleren aan wat bestaat uit een short en een hemdje. Kayne gaat op de badrand zitten en bekijkt aandachtig hoe ik mijn make up doe.

'Ik snap echt niet waarom je je make up doet' mompelt hij uiteindelijk.

'Hoezo?' vraag ik terwijl ik me omdraai. 'Bijna elk meisje draagt make up.'

'Dat weet ik wel' zucht hij. 'En sommigen hebben het ook echt nodig, maar ik heb je gezien zonder make up en je bent nog steeds mooi.' Zijn woorden laten me blozen, voor de zoveelste keer.

'Dat is jouw mening' zeg ik uiteindelijk terwijl ik me weer omdraai en verder ga met mijn mascara. Ik zie hoe Kayne naar me toe loopt en zijn armen van achter om me heen slaat.

'Ik kan niet vertellen of anderen het ook vinden omdat ik de enige ben die je make up loos heeft gezien' zegt hij met zijn lippen tegen mijn oor. 'Maar ik ben er vrijwel zeker van dat, als ze het zien, ze er hetzelfde over denken als ik.'

'Kayne, zowat de hele klas mag me niet' breng ik hem in herinnering. 'En daar gaat ook geen verandering in komen dus waarom zouden ze me in godsnaam mooi vinden?'

'Ik zie hoe ze naar je kijken.' Hij klemt zijn armen steviger om mijn middel. 'Ook al zien ze je als een nerd, ze vinden je mooi. De jongens willen je en de meiden zijn jaloers op je.'

'Ja, vast' lach ik terwijl ik mijn mascara terug in mijn toilettas leg. Kayne draait me om en houdt met zijn vingers mijn hoofd omhoog.

'Hun mening zou je helemaal niets moeten schelen' fluistert hij met zijn voorhoofd tegen het mijne. 'Is het niet belangrijker hoe ik over je denk?'

'Je hebt gelijk' geef ik toe.

'Weet ik.' Zacht duwt hij zijn lippen tegen de mijne. Ik ga erin mee en sla mijn armen rond zijn nek. Kayne tilt me op en zet me op de wastafel. Ik klem mijn benen rond zijn middel. Hij vraagt om toestemming die ik hem meteen geef.

'Kayne, we moeten gaan' mompel ik na zo'n vijf minuten.

'Hoezo? We komen nergens te laat voor.' Ik duw hem zacht van me af.

'Dat weet ik wel maar ik wil er gewoon een beetje op tijd zijn.'

'Oke.' Hij helpt me van de wastafel af en trekt me mee de badkamer uit.

'Ben je nerveus voor vanavond?' vraagt Kayne terwijl we onze schoenen aantrekken.

'Een beetje' geef ik toe.

'Het komt wel goed.' Ik glimlach naar hem.

'Gaan we lopend of op de fiets?' vraag ik.

'Fiets. Lopen is te ver.'

'Maar ik heb geen fiets' stamel ik.

'Je kan bij mij achterop.' Nu pas valt het me op dat Kayne zijn horloge om heeft en ik kan een glimlach niet onderdrukken.