Let's play a game

15

{Nikita}

Ik zet mijn fiets in de fietsenstalling en loop het schoolplein op. Even blijf ik staan. Mijn ogen scannen de menigte. Sinds ik ruzie heb met Anouk kan ik niet meer bij haar staan. En voor de rest heb ik geen vriendinnen. Mijn blik valt op een zoenend stel tegen de muur van de school. Het zijn Anouk en Thomas. Zal Kayne me ook behandelen zoals Thomas dat bij Anouk doet?

'Hey, little princess.' Ik voel twee armen om me heen. Ik draai me om en glimlach naar hem.

'Ik heb je gemist' zegt Kayne terwijl hij me tegen zich aandrukt.

'Ik jou ook.'

'Ben je er klaar voor?' vraagt Kayne.

'Waarvoor?'

'Onze zoen. Ik heb zowat de hele school buiten laten blijven.' Ik grinnik en knik.

'Mooi.' Kayne legt zijn handen rond mijn middel en brengt langzaam zijn hoofd dichterbij het mijne. Ik leg mijn armen om zijn nek en glimlach naar hem. Wanneer ik zijn warme adem tegen mijn lippen voel schiet er een tinteling door mijn lichaam.

'Klaar?' fluistert Kayne.

'Zoen me nou maar.'

'Zoals je wilt' zegt hij. 'Little princess.' Tijd om nog iets terug te zeggen heb ik niet want hij zoent teder mijn lippen. Ik ga erin mee en haal een hand door zijn haar. Kayne verplaatst zijn hand naar mijn wang en streelt me zijn duim eroverheen. Ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken. Kayne drukt me nog dichter tegen hem aan en laat zijn vingers langs mijn arm glijden. Om ons heen hoor ik geroezemoes. Ze hebben ons dus gezien. Zodra de bel gaat verbreekt Kayne heel langzaam de zoen. Hij glimlacht naar me en pakt mijn hand vast. Zo lopen we richting het lokaal.

Wanneer we binnenkomen kijkt iedereen ons aan. Iemand wenkt Kayne.

'Ik ga naast Tom zitten' zegt Kayne en hij loopt richting zijn vriend. Ik ga ergens achterin de klas zitten, alleen. Ik had gehoopt dat Kayne naast me kwam zitten maar waarom zou hij? Dat we nu een stel zijn betekent niet dat hij de hele dag om me heen moet hangen. Ik hoor gelach aan de andere kant van de klas. Mijn hoofd draait die richting op. Kaynes vrienden lachen. Kayne zelf ook, maar het lijkt niet gemeend. Als zijn blik de mijne vindt kijken we elkaar voor een aantal seconden aan. Ik trek mijn wenkbrauw vragend op. Hij glimlacht geruststellend naar me en wendt dan zijn blik weer af.

De bel schalt door de school heen en iedereen ruimt zijn spullen op. Snel loop ik het lokaal uit. Kayne loopt me snel voorbij. We hebben nu biologie, dus ik zit naast hem. Dan kan ik gelijk vragen waarom hij zo doet. Ik loop het lokaal in en zie Kayne al zitten. Ik loop naar hem toe en schuif de stoel naast hem naar achteren.

'Daar zit Tom al' vertelt Kayne.

'Kayne' begin ik.

'Daar zit Tom' herhaalt hij.

'We moeten naast elkaar zitten voor dat werkstuk.' Kayne zucht. Ik ga zitten en kijk hem vragend aan.

'Wat?' snauwt hij.

'Sorry, ik...' stamel ik, verbaasd door zijn reactie. 'Ik ga wel.' Ik wil weer opstaan maar Kayne pakt mijn hand vast.

'Het spijt me. Ik moet niet zo bot doen' verontschuldigt hij zich. 'Maar mijn vrienden waren gewoon aan het kloten.'

'Het is al goed.' Ik leg mijn boeken op tafel. Kayne schuift zijn stoel dichterbij en pakt mijn hand weer vast. Ik glimlach naar hem. Kayne brengt zijn lippen dichterbij mijn oor.

'Ik hou van je' fluistert hij. Vervolgens kijkt hij de andere kant op.

'Kayne, als mijn ouders erachter komen dat we nog steeds iets hebben ben ik nog lang niet jarig.'

'Ik weet het' zucht hij terwijl hij met zijn duim over mijn hand streelt. 'Maar daarover gesproken. Ik ben binnenkort jarig en ik wil met je uiteten gaan. En nee, jij hoeft het niet te betalen. Ik betaal alles.'

'Dan ga ik mee' glimlach ik.