Let's play a game

30

{Nikita}

Huilend bel ik Kayne. Na een aantal seconden hoor ik zijn stem aan de andere kant van de lijn.

'Hey, alles goed?' vraagt hij.

'Nee' breng ik huilend uit.

'Wat is er gebeurd?' Hij is duidelijk bezorgd.

'Mijn ouders' stamel ik. 'Ze weten dat ik bij jou was.'

'En nu?'

'Mijn vader brengt me en haalt me vanaf nu op van school.'

'Het komt goed' verzekert hij me. 'In schooltijd kunnen we nog bij elkaar zijn. Het komt allemaal goed.' Ik knik, ook al kan hij dat niet zien. Het is even stil.

'We zien elkaar morgen weer, oke? Gebruik anders mijn vest als troost' zegt hij.

'Oke' zeg ik zacht.

'Ik ga nu, goed?'

'Wil je...' Ik adem even in en uit. 'Wil je nog even...' Ik kom niet meer uit mijn woorden.

'Ja, tuurlijk.' Het lijk net of hij mijn gedachten kan lezen. Ik krijg een kleine glimlach op mijn gezicht en ga op bed liggen. 'Ik zou willen dat ik je in mijn armen kan houden en vertellen dat alles goed komt.'

'Ik mis je' mompel ik.

'Ik jou ook maar we zien elkaar morgen weer en dan ga ik je helemaal plat knuffelen.'

'Dank je' glimlach ik. 'Dat had ik even nodig.'

'Geen probleem. Nathan komt zo thuis dus zullen we verder praten via WhatsApp?'

'Ja, is goed.'

'Oke, doei.'

'Doei.' Na die woorden hangen we op. Vrijwel meteen krijg ik een bericht van Kayne binnen.

*Hey :)*

*Heey x* stuur ik terug.

*Dit weekend was leuk. Moeten we vaker doen x*

*Mee eens.*

*Het is hier wel leeg zonder jou :(*

*Zonder jou is het hier ook leeg.*

*Maar gelukkig kan ik je morgen weer vasthouden :D* Ik kijk glimlachend naar zijn bericht. Alles wat hij doet is zo lief.

*:)*

*Wacht even. Nathan is terug en ik ruik pizza ;)*

*Oke, eet smakelijk x*

*Dank je. Ik app je zo weer x* Na dat berichtje leg ik mijn mobiel weg. Ik pak mijn tas en gooi alle kleren in de wasmand, behalve Kaynes vest. Even ruik ik eraan. Het ruikt naar zijn aftershave. Snel trek ik het kledingstuk aan en loop dan mijn kamer weer in. Ik ga op bed liggen en leg mijn wiskunde boeken voor me neer. Mijn mobiel leg ik ernaast, voor het geval dat Kayne een bericht stuurt. Ik lees alles door en voer nog een keer een aantal opdrachten uit. Morgen is die toets en dankzij Kayne snap ik nu bijna alles. Het is alleen nog maar een kwestie van herhalen.

Na zo'n tien minuten krijg ik een bericht binnen van Kayne. Ik ontgrendel mijn mobiel en kijk wat hij te zeggen heeft.

*Ik ben er weer x*

*Mooi :)*

*Wat zou er gebeuren als je ouders erachter komen dat ik op dit moment bij jou ben?*

*Wat?*

*Kom naar je balkon x* Ik leg mijn mobiel weer weg en sta op. Ik loop richting mijn balkon deuren en open ze. Kayne staat in de hoek.

'Hoe heb je dat gedaan?' fluister ik terwijl ik de deuren weer achter me sluit.

'Ik ben hier helemaal naartoe gekomen en dat is wat je je afvraagt?' Ik haal mijn schouders op. 'Kom hier.' Hij opent zijn armen en meteen vlieg ik erin. Stevig houdt hij me vast terwijl hij zacht over mijn rug wrijft.

'Ik hou van je' mompel ik in zijn shirt.

'Ik meer van jou.'

'Nikita?!' klinkt er vanaf beneden. Ik schrik en maak me los van Kaynes omhelzing.

'Ja?!' roep ik terug terwijl ik mijn kamer weer inloop.

'Papa en ik gaan pizza's halen. Wil je ook?'

'Ja' antwoord ik.

'Oke.' Daarna loop ik weer het balkon op.

'Je moeder lijkt niet zo boos te zijn' zegt Kayne terwijl hij op een stoel gaat zitten.

'Ik weet niet hoe ze erover denkt' zucht ik. 'Ze heeft er niks over gezegd. Mijn vader praat altijd tegen me.' Kayne pakt mijn handen en trekt me op zijn schoot. Vervolgens slaat hij zijn armen om me heen.

'Ik denk dat je moeder het helemaal niet zo erg vindt' zegt hij terwijl hij een pluk haar uit mijn gezicht veegt. 'Misschien moet je gewoon eens met haar gaan praten.'

'Kan' mompel ik terwijl ik mijn hoofd op zijn schouder leg.

'Ik wil ze bewijzen dat ik goed voor je ben maar ik weet niet hoe.' Hij streelt met zijn vingers over mijn wang, wat een tinteling achterlaat. Even kijk ik hem bedenkelijk aan.

'Ik weet het' zeg ik dan. 'Je blijft vannacht hier slapen.'

'Wat?' Hij kijkt me verbaasd aan.

'Er hangen hier camera's. Als ze zien wat je voor me doet veranderen hun gedachten misschien.'

'Dat zou wel eens kunnen werken.' Hij zucht. 'Maar nu denken ze dat ik inbreek in hun huis.'

'Alsjeblieft?' Ik trek een pruillip.

'Oke, best' geeft hij zich over. Ik breng mijn lippen naar zijn oor.

'En als je me helpt met wiskunde heb je er bonuspunten bij' fluister ik. Hij glimlacht naar me.