ARAF MELEĞİ: Kayıp Ruh

71. BÖLÜM

Helloooo.. Nasılsınız bakalım bebişler? Ben iyiyim, bölümler de çok iyi. 🥹🥹

Uzatmak istemiyorum ve iyi okumalar diliyorum. En alta ve satır aralarına yorumlarınızı bekliyorum. 🌸🌸

Veeee yıldızı patlatmayı unutmayalım. 🩷🩷

🪽🪽

Zifiri karanlığa açılırken gözlerim tenimde hissediyordum tenini. Verdiği soğuk nefesler yüzümü yalarken ciğerlerimde hissediliyordu vanilya kokusunu.

Yanımdaydı, uyanıktı ve beni izliyordu.

Aren'in ne zaman uyandığını bilmesem de daha hava aydınlıkken gözlerimiz aynı anda kapanmıştı. İkimiz de derin bir uykuya çekilirken onun bu kadar erken uyanacağını tahmin etmemiştim.

Tabii beni izleyeceğini de…

“Günaydın diyemeyeceğim kadar hava karanlık. “ dedi alay edercesine.

Uyku mahmuru gözlerimi kırpıştırıp hafifçe gülümsedim. “Günkarardı.” dedim ona istinaden. Güldü. Gülüşüne eşlik ettim.

“İyi misin? “

Az önce yaşadıklarımıza nazaran sorduğu soruya yanaklarım kızararak cevap verdim. “İyiyim. Sen? “

Burnunu burnuma sürttü. “İyiyim.”

Dudaklarım dudaklarını bulduğunda ellerim hızla ensesine çıkmıştı, elleri yorganın altından çıplak vücuduma değip değdiği yerleri bir kez daha yaktı. Ama bu yanış tüm yanışlara bedeldi.

“Seni çok seviyorum Hüma, çok ve sana doyamıyorum. “ Hâlâ beni istediğini biliyordum tıpkı benim onu istediğim gibi.

“Ben de seni çok seviyorum Aren. “ 

Öpüşlerimiz daha da derinleşirken üstümdeki yorganın yerini Aren aldı, çıplaklığım çıplaklığı ile örtülürken bedenini bedenime bastırması ile küçük bir inilti kaçtı dudaklarımdan.

Saniyeler dakikalara, dakikalar saatlere ulaşırken biz hâlâ yataktaydık Arenle ve bu gidişle kalkmaya da niyetimiz yoktu. Yorgunduk, gözlerimiz birbiri içinde gezinirken ona sımsıkı sarıldım. Sarılışıma karşılık verdiğinde yorgun gözlerim kendini gecenin karanlığına bıraktı.

                                                                     ⋅•⋅⊰∙∘☽༓☾∘∙⊱⋅•⋅

Bedenimde soğukluk hissederken açtığımda gözlerimi elimi Aren'in olduğu tarafta gezdirdim ama yokluğu ile karşı kaşıya kalmıştım. Uykulu gözlerimi elimle ovalayıp odanın içine baktığımda burada da olmadığını anladım.
Yatağın çarşıfını üzerime dolayıp çıplaklığımı örtüp odanın içindeki banyoya girdim. Sıcak suyu açıp hızlıca duş aldıktan sonra kuru havluyu üzerime sardım ve odaya geri geldim. Önceden kalma birkaç eşyayı bulduktan sonra siyah iç çamaşırlarımı üzerime geçirip siyah taytı ve pembe kazağı da giydim.

Saçlarımın ıslaklığını havlu ile kuruladıktan sonra odadan çıkıp merdivenleri yavaş yavaş inerek Aren'i aramaya koyuldum tekrardan. Merdivenleri indikçe gelen hoş koku ile adımlarım mutfağa ilerlediğinde içeride tezgahın başında bir şeylerle uğraştığını fark ettim.

“Günaydın.” diyerek seslendim neşeli bir tonda.

Omzunun üzerinden olduğum tarafa baktığında gülümsedi. “Günaydın Sakura’m. “

Yüzümdeki gülümseme genişlediğinde hızlı adımlarla Aren'in yanına koşup beline sardım kollarımı. Onunla dünden sonra aramızda daha belirgin bir bağ vardı.