ARAF MELEĞİ: Kayıp Ruh

103. BÖLÜM

Selammm, yepyeni bir bölümle geldim. Düğünümüz ysrım kalmasın 😇

Araf'ta da düğün yapmadık demeyiz fjdjdkd 😅

Evet canlarım, bölümü oylayalım ve okurken de yorumlar yapalım lütfen.

İyi okumalarrrr.. 🤗

🪽🪽

Dans ediyorduk Sakura yapraklarının üstünde...

Mazi daha dün gibi hatırımdayken bir partide karşılaşıp yine dans edişimiz gelmişti gözlerimin önüne. Büyük partide yine pistin ortasında sadece biz varken o kadar uzaktık ki birbirimize... O zaman da böyle dans etmiştik; bizim şarkımız eşliğinde, ellerim boynunda, elleri belimde... Ama o zaman kırık camlar üstünde demiştim, o parçalar her bir tarafımızı kesiyordu çünkü, kalplerimiz uzaktı birbirine.

Fakat şimdi...

Yine dans ediyorduk onunla; bizim şarkımız bütün şehirde yankılanıyordu, ellerim yine boynunda ve elleri yine belimdeydi. Ve bu sefer ayaklarımızın altında Sakura yaprakları vardı. Yaralanmıyorduk, acımıyordu canlarımız; yaralarımızı sarıyorduk.

Sakuranın yaydığı mis kokuyu içime çektim fakat hiçbir koku Aren'in boynundan salınan vanilya kokusu ile yarışamazdı. Grileri mavilerimin içinde dolaşıyordu sevgiyle ve bu sefer içlerinde dalga yoktu derin bir duruluk hakimdi okyanuslarda.

Bu sefer damlalarını kaybetmemişti, aksine kaybettiklerini geri kazanmıştı.

"Hâlâ inanamıyorum biliyor musun? " Kulağıma fısıldadığı cümleyle kıkırdadım.

"Neden, yoksa pişman mısın? "

"Evet pişmanım. " dedi hiç düşünmeden. Kalbimin hızlandığını hissettim. "Bu gelinliği sana her gün giydirebilirdim."

Karnımda büyüyen bebeğim ve uçuşan kelebeklerim kıpır kıpır olurken kimsenin varlığına aldırmadan parmak ucumda yükselip dudaklarına kapattım dudaklarımı. Beni büyük bir tutkuyla sahiplenirken belindeki elleri ile bedenimi bedenine yasladı.

Onu her bir hücremde hissedebiliyordum.

Öpüşümüz nefes almak için kesildiğinde alnını alnıma yasladı, alıp verdiğim hızlı nefesler yüzüne vururken soğuk nefesini içime çektim.

"Seni öyle çok seviyorum ki Hüma, eğer benden gidersen... " Sustu, susuşu daha önce aklındakileri okuduğumu hafızama getirdi. "Kendimi yok ederim bir an bile düşünmeden. "

Gözlerimi kapatıp açtım ve parmaklarım ile dudaklarını kapattım. "Böyle bir şey asla olmayacak Aren, duymadın mı biz seninle sonsuza kadar ve yoklukta bile beraberiz. "

Alnını alnımdan çekip dudaklarını bastırdı. Dolgun, vişne çürüğü dudakları alnıma derin bir buse bırakırken gözlerimi kapatmıştım.

Belki de tam zamanıydı.

Kendimde büyük bir cesaret bulup elimi karnıma koyduğumda benliğimde Aren'i hissettim. Birkaç saniye beklediğimde ise kafamın içinde onun sesi yankıladı ve aklından geçen düşünceler.

"Eşleştiğim ruhun neden sen olduğunu bilmiyorum Hüma ama iyiki sensin. "

Gülümsedim, o bilmese bile düşüncelerini okumak hoşuma gitmeye başlamıştı. Belki de bunu artık korkmadan ve daha sık yapmalıydım.

"Hey, aşkınızı doya doya akşam yaşarsınız. " Seslice gelen Pars'ın sesi ile gözlerimi açıp Aren'den ayrıldım.

"Ne var lan? "