ARAF MELEĞİ: Kayıp Ruh

101. BÖLÜM

Bölüm atmayı unuttum yine ya djdjdjd 🙃

Neyseki can okurlarım hatırlattı 😚

İyi okumalar diliyorumm.

🪽🪽

Rüyama inanmak istiyordum, onun beni doğru yola götüreceğini biliyordum çünkü ve inanıyordum da. Zira başka çarem de yoktu. 

Wizard, bebeğim ve Arenle kalmam için iki ayım olduğunu söylemişti ve ben bu iki ayı asla unutmak istemiyordum, diğerlerine de unutturmak istemiyordum. Bunun için bir şeyler yapmalıydım ve yapacaktım da ama onun öncesinde Wizard ile konuşmam gereken bir konu vardı. 

Aren'in düşüncelerini nasıl okuyabildiğim.

Onlar çoktan evden gitmişti, peşlerinden gelmemi beklemişler ama gelmediğimde Aren yeniden odaya girip gözlerimin içine bakmıştı. Ona Wizard ile konuşmam gereken bir konu olduğunu söylediğimde ise başını sallayıp geri çıkmıştı. 

Gittiğini biliyordum, asla bizi dinlemeyeceğini biliyordum. Ona anlatacak mıydım orasını bilmiyordum ama şimdilik sadece öğrenmeye odaklanmalıydım. 

Wizard’a baktım, o da doğruca bana bakıyordu. Son on dakikadır bu şekildeydik ve ben hâlâ nasıl başlamam gerektiğini biliyordum. Artık başlamam gerektiğini bildiğimden derin bir nefes aldım, sanırım doğruca söylemem daha doğruydu. 

“Aren'in düşüncelerini okuyabiliyorum ama bunu nasıl yaptığımı bilmiyorum Wizard. “ Evet, asıl sorunum buydu. 

“Ne zaman oldu bu? “ 

“Az önce, buraya gelirken. “ Sadece bir kere. 

“Bekle beni. “

Ayağa kalkıp yine o eski kitaplığına ilerlediğinde raflardaki eski bir kitabı avuçlarının içine aldı. Kitabın sonlarına doğru bir sayfayı açıp üzerinde parmağını gezdirirken aradığını bulduğunu biliyordum. Kitabı okuya okuya yanıma gelip karşıma oturdu. 

“Elini karnının üzerine koymanı istiyorum Hüma. “ dediğini yapıp elimi karnıma koydum. “Ve şimdi de aklımdan geçirdiğim cümleyi okumanı istiyorum. “ 

Bunu nasıl yapacağımı bilmiyordum ama birkaç saniye sonra arabadakine benzer bir ses duyuldu kafamın içinde. Kulaklarımın çınladığını hissederken kafamda birkaç kelimeden oluşan bir cümle belirdi. 

“Bebeğin sana bu gücü veriyor. “

Kafamdan geçenler dudaklarım ile aynı zamanda söylendiğinde Wizard gözlerini kapatıp açtı başını sallarken. Anlamamıştım, bir kez daha içimden tekrar ettim cümleyi. 

Bebeğin sana bu gücü veriyor. 

Bebeğim… Bu nasıl olurdu ki, o karnımın içindeyken bana nasıl güç verebilirdi? Aklım bazı olayları anlamıyordu, mantığım almıyordu. Böyle bir şey… Tanrı'm, ben her bebeğime dokunduğumda karşımdakinin aklındakilerini mi okuyacaktım! 

“Şimdi bir kez daha deneyelim. Aklımda bir cümle var ve sen elini karnına koyup aklımdaki cümleyi okuyorsun. “ Dediğini bir kez daha tekrarladım. Elimi karnıma koyup ona baktım. 

“Korkmana gerek yok, bebeğin şehrin güçlerinden yararlanıyor. “

Tanrı'm, evet oluyordu! Wizard'ın düşüncelerini de okuyordum ve bu bebeğim sayesindeydi. Korkmama gerek yoktu, kötü bir şey yoktu. Bebeğim iyiydi ve güçleri vardı. 

“Okudun değil mi? “ Elimi çektim karnımdan, Wizard da geri çekilirken başımı salladım. 

“Okudum, bebeğim şehrin güçlerini kullanıyor. “ Yaşlı gözleri puslandı.