Unicode
(21,22)
ငါ့ရဲ့ ဖရိုဖရဲ ပရမ်းပတာဖြစ်နေတဲ့အသက်ရှုသံတွေနဲ့ယှဉ်လိုက်ရင် သူကတော့ ပွဲကြည့်ပရိသတ်တစ်ယောက်လို အေးအေးလူလူရှိလှတယ်။
"...."
သူ့အမေးကို ဘယ်လိုပြန်ဖြေရမှန်းမသိတာ ငါစိတ်မကောင်းပါဘူး။ ငါလည်းအလိုတူအလိုပါလို့ဖြေလိုက်ရင်တော့... ငါ့ကိုယ်ငါဂေးလို့ဝန်ခံလိုက်တာနဲ့ တူသွားလိမ့်မယ်။ ဒီလိုအခြေအနေမှာ ငါကဂေးလို့ပြောလိုက်တာနဲ့ သူငါ့ကို အဲဒိညကလိုထပ်လုပ်မှာ (၁၀၀)%သေချာပါတယ်...
အတင်းအဓ္ဓမအလုပ်ခံရပါတယ်လို့ပြောရင်ရော.. ဒါဆို အစောတုန်းကပြောခဲ့တဲ့ 'မုဒိန်းကောင်တစ်ယောက်နဲ့ ဘယ်သူမှအတူတူမနေချင်ဘူး' ဆိုတဲ့စကားက သူနဲ့အတူပြန်လိုက်ရဖို့အတွက် အကောင်းဆုံးဆင်ခြေတစ်ခုဖြစ်သွားလိမ့်မယ်...
နောက်ပြီး အဖြေနှစ်ခုစလုံးကလည်း မှန်ကန်ပါတယ်။ အခုအချိန်မှာ ငါ ယဲ့ချန်ရှန်းကိုကျောခိုင်းပြီး မထားခဲ့နိုင်ဘူး။ နည်းနည်းလေးတောင်မှ မခွဲနိုင်ဘူး...
"ဖြေဖို့ ဒီလောက်တောင်ခက်ခဲလား၊ ဒီပုံအတိုင်းဆို နှစ်ခုလုံးမှန်တယ်နဲ့တူတယ်" ငါ့နောက်ပါးက တစ္ဆေတစ်ကောင်လို အေးစက်စက်အသံထွက်လာတဲ့အခါ ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး တုန်ယင်သွားတယ်။
သူက ဆက်ပြောပါတယ် "မင်းက ကိုယ်နဲ့လည်း မလိုက်ခဲ့ချင်ဘူး၊ အဲ့ဒိအကောင်ကိုလည်း မသိမသာကာကွယ်ပေးနေတယ်၊ မင်းသူ့အပေါ်မှာ ခံစားချက်တွေရှိနေတာလား"
"တစ်နည်းအားဖြင့်ပြောရရင်..မင်းကိုအဓမ္မကျင့်ဖူးတဲ့ မုဒိန်းကောင်တစ်ယောက်ကို မင်းက အခွင့်အရေးပေးနေတာလား"
ငါ့တစ်ကိုယ်လုံး တောင့်တင်းသွားတယ်။ သူ့လက်ချက်ကြောင့် ငါ့ရှပ်အင်္ကျီ အပေါ်လန်တက်လာတာကိုလည်း ခံစားမိနေတယ်။ နောက်တော့ ငါ့ဘောင်းဘီထဲကိုလည်း တစ်စုံတစ်ခုဝင်လာတယ်...
...မုဒိန်းကောင်... ပေးတယ်... အခွင့်အရေး...
နောက်ပိုင်းဘာဆက်ဖြစ်မလဲ တွေးမိတဲ့အခါ ငါ့ဆံပင်မွှေးတွေထောင်တက်လာတယ် "နှာဘူးကောင်၊ ငါ့ကိုလွှတ်စမ်း၊ လွှတ်စမ်း!!"
