လမ်းမီးရောင်မရှိမှောင်မဲနေသော ကတ္ထီရာလမ်းမထက်မှာ အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်လှည့်ကြည့်ပြေးလွှားနေသော မိန်းကလေးသည် ဖိနပ်မပါသောကြောင့်ခြေဖဝါးနုနုလေးတစ်စုံသည် အနည်းငယ်နာကျင်နေသည်ကိုဂရုမပြုအားပေ
မိုးများကပိုသည်းထန်လာကာ ဝတ်ထားသောဂါဝန်ရှည်လေးမှာ စိုရွဲကပ်ရပ်နေသည်။
အနောက်ကလိုက်လာသော ကားမီးရောင်သည် တဖြည်းဖြည်းထိုမိန်းကလေးကိုမှီလုနီးပါးဖြစ်နေပြီ။တဖြည်းဖြည်းပိုအရှိန်တင်လိုက်သောကားကလေးသည် ထိုမိန်းကလေး ခန္ဓာကိုယ်အားလွင့်စင်သွားအောင်တိုက်ချပြစ်တော့သည်။ထိုမိန်းကလေး
ခန္ဓာကိုယ်သည်လွင့်စင်သွားကာ သွေးအိုင်ထဲပုံလျက်သားဖြင့်ရှိနေသည်။သူမအနီးအနားကိုလျှောက်လာနေတဲ့မသဲမကွဲမြင်ရသောသူသည် မှိန်ဖျဖျမီးရောင်ကြောင့်ကောင်းစွာမမြင်ရပေမယ့် ဂေါက်ရိုက်တံကိုကိုင်ပီး တရွတ်တိုက်ဆွဲလာတာမြင်လိုက်သည်ကနောက်ဆုံးမြင်ကွင်းပင်ဖြစ်သည်။
"အား မသတ်ပါနဲ့အား ကျွန်မကိုမသတ်ပါ အား"
ပျိုသည် အိမ်မက်ကနေလန့်နိုးလာခဲ့သည်။
တုန်ရိနေသောလက်နှစ်ဖက်နှင့် ရေဘူးလေးကိုဆွဲယူ မော့သောက်လိုက်သည်။ထိုအိမ်မက်ကိုမမက်ခဲ့သည်မှာ တစ်နှစ်လောက်ရှိတော့မည်။ဖြတ်ကျော်နိုင်သည်ဟုထင်မြင်ခဲ့ပေ့မယ့် ထပ်၍မက်လာခဲ့ပြန်သည်။စားပွဲခုံပေါ်တင်ထားသော ဖုန်းလေးအားလှမ်းယူလိုက်ကာ တုန်နေသောလက်အားထိန်းရင်း
နံပါတ်တစ်ခုကိုဆက်လိုက်သည်။
"မမ မမရောင်စဉ် မမ"
"ဟင် ပျို ပျိုညီမလေး အိမ်မက်မက်နေပြန်ပီလား အဆင်ပြေရဲ့လား"
ရောင်စဉ်သည် ပျို အိမ်မက်မက်တိုင်း
ဘေးနားမှာ တညလုံးတူတူရှိနေပေးသည်။
ပျိုလေးသည် ထိုအိမ်မက်ကိုမကြာခဏမက်တတ်ပေ့မယ် မက်လိုက်တဲ့အခါတိုင်း
ကြောက်လန့်နေတတ်သည်။အိမ်မက်ကလန့်နိုးလာတိုင်း ရောင်စဉ်ကိုအရင်ရှာပီး ရောင်စဉ်ချော့မော့ပြောမှ အိပ်သွားတတ်တဲ့ ရောင်စဉ်တစ်ဦးတည်းသောညီမလေးသည်
အပြင်ပိုင်းသာ မာကျောနေပေ့မယ်
အတွင်းစိတ်ကလေးသည်ပျော့သလိုရှိသည်။
YOU ARE READING
Hello Boss
Romanceမြင်သူတိုင်း လည်ပြန်ကြည့်ယူရလောက်အောင်လှရက်လွန်းတဲ့ "မေထိပ်ထားပျို" သူမဘဝမှာ ချုပ်ခြယ်မှုများစွာနဲ့ ကြီးပြင်းလာပီး ကုမ္ပဏီတစ်ခုရဲ့ CEOတစ်ယောက်ဖြစ်ကာအရာရာစည်းကမ်းတင်းကြပ်ပီး ဘယ်အရာကိုမှစိတ်တိုင်းမကျသောသူမ "ရတုစစ်" အင်ဂျင်နီယာမလေးဖြစ်သူ ရတုစစ် က လူတွေ...
