Yalandan Mutluluk hikayesinin devam serisidir.
Yağız Ata ve Özüm Erim'in çocukları olan Yalaz Yasin'in de hikayesidir.
Bazen hayat sizi bazı şeylere mecbur eder ve hikayeniz de kaderiniz gibi o an şekillenir.
Yaptığınız seçimlerle ya geç kalırsını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yalaz Yasin Manolya'ya elindeki su şişesini uzattı. Herkes bir yarım saat evvel kadar önce dağılmıştı. Soner amcası bu geceyi tekrardan, en kısa zamanda, şartların daha uygun olduğu bir ortamda yeniden düzenleyeceğini söyleyerek, her birine de gerekli nezaketi göstererek uğurlamıştı. SMA'lı çocukların aileleri için de gerekeni yapmıştı tabii. Hepsini kendi sahibinin de olduğu lüks otellerinden birine yerleştirmek üzere, hem dostu hem de ortağı olan Süleyman beye talimat vermişti. Yalaz Yasin de bu sürede adamı yalnız bırakmak istememiş, hem de Manolya kendini toparlasın istemişti. Genç kızın aklına yaşadığı olayların geldiğini düşünüyor, o yüzden böyle şoka girdiğini sanıyordu. Oysa gerçekler bambaşkaydı. Ve bir gün öğrendiğinde canı şu an olduğundan daha fazla yanacaktı...
-Daha iyi misiniz ?
Başını salladı Manolya. Yalaz Yasin de dizlerinden destek alıp yere doğru, kızın önüne çömeldi ve dostane bir tavırla eline dokundu.
-Yaşadığınız şeylerin hepsi geride kaldı hanımefendi. Bugün, yine o yaşadığınız korkunç şeyleri hatırlayıp korktuğunuzu biliyorum, size hak da veriyorum ama endişe etmenize gerek yok. O gün nasıl olması gerekenler olup yakalandıysa suçlular, bugün de aynısı oldu. Ve en önemlisi, ben buradayım, sizin yanınızdayım. Size bir şey olmasına da asla müsaade etmem.
Manolya gözleri dolu dolu dinledi karşısındaki adamı. İçinde kopan fırtınaları keşke ona izah edebilseydi. Keşke tek sorun o yaşadıkları olsaydı ve keşke sözünü bir zaman sonra tutamayacağı vaatlerde bulunmasaydı...
-Teşekkür ederim. Sayenizde kendimi daha güvende ve iyi hissediyorum.
Yalandan söylediği şeyler Yalaz Yasin'i biraz da olsa rahatlatmış görünüyordu. İstediği gibi...
-Buna sevindim. O halde sizi bırakayım ister misiniz ? Biraz dinlenmek de iyi gelebilir. Yeterince yoruldunuz bugün zaten.
-Sizin için de mahsuru yoksa, iyi olabilir.
Yalaz Yasin gerekli onayı aldıktan sonra yavaşça eline vurdu bir iki kez. Manolya o temaslarda bile nefes almayı unuttu. Yalaz Yasin yanından izin isteyip ayrılırken ve birkaç adım ötede Soner beyle konuşurken sadece, çaresizce onu izledi. Bugün o bilmese de beraber geçirdikleri hem ilk hem de son geceydi. Boğazını yakan ağlama hissini bastırırken elini oraya dayadı. Kalbinin yangınını ilk kez bu kadar derinden hissediyordu. Tüm acı duyguları aynı anda yaşamasına şahitlik ederken de Yalaz Yasin gelmişti yanına. Adamı fazla bekletmeden ona eşlik etmişti. Soner beye baş selamı verip yanındaki adamla çıkışa yürümüştü. Yolculukları da beklenenin aksine sessiz geçmişti. Zaten gelen itiraftan sonra çok da konuşacak bir şey kalmamıştı. Tabii bu iş en çok yarın konuşmaya gidip işe noktayı koyacağını söyleyeceği Hulki beyin hoşuna gitmeyecekti...
Apartmanın önünde arabayı durduran Yalaz Yasin kıza baktı ve ona seslendi, adıyla. Ama Manolya ilk kez, sanki bunu çok da önemsememiş gibi boş bakıyordu. Laf da sokmamıştı kendisine. Ya da şaşırmamıştı.
