Yalandan Mutluluk hikayesinin devam serisidir.
Yağız Ata ve Özüm Erim'in çocukları olan Yalaz Yasin'in de hikayesidir.
Bazen hayat sizi bazı şeylere mecbur eder ve hikayeniz de kaderiniz gibi o an şekillenir.
Yaptığınız seçimlerle ya geç kalırsını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Manolya sinirden titremeye başlamıştı.
-Ne o kız, çok mu şaşırdın beni gördüğüne ?
Dokunmak için yaptığı hamleye karşılık Manolya bedenini geri çekti.
-Sakın bana dokunayım deme!
-Vay vay, prenses hazretlerine bakın hele. Kızım sen sosyete mahalleye kapak attın diye geçmişini mi unuttun ?
-Ben hiçbir şeyi unutmadım. Ama keşke unutabilseydim. Bunu her şeyden çok isterdim!
-Ah canım, o dediğin işte mümkün değil. Çünkü sen bedenen burada yaşasan da huyun suyun değişmez. Ki değişmemiş de...
-Ne saçmalıyorsun sen be!
Kızın sinirine rağmen yüzündeki iğreti ifadeyi silmedi.
-Yine bulmuşsun bir avlayacak keriz. Her şeyi öğrendim.
Manolya kireç kesen yüzüyle olduğu yerde donup kalırken Ragıp başını salladı.
-Herif futbolcuymuş. Ailesini de araştırdım epey variyetli. Sağlam yere kapak atmışsın yine. Aferin kız. Bizden öğrendiklerini satmamışsın en azından.
-Sen..sen ne diyorsun be! Ne anlatıyorsun!
-ManoLisa, çok ucuz şov bunlar. İnan bana hiç etkisi olmuyor üzerimde.
Sonra birden kopkoyu bir öfkeyle kıza bakıp çenesini tuttu. Onun çırpınıp ellerini itmesine aldırmadan da dişlerinin arasından konuştu.
-Ne sanıyordun ha, kahraman olmayı mı ? Tek başına avlarına devam edeceğini, kendi çeteni oluşturacağını mı ?
Kızın çırpınışına acır gibi bakıp güldü. Bırak demesine aldırmadan daha da sıktı çenesini.
-O işler öyle olmuyor Mano! Sana üç gün veriyorum. O herifin evini gidip soyacaksın. Bonus olarak da bu yağlı kazık herif olan manitanın arabasınla onları bana getireceksin. Yoksa o evi de, sevgilini de havaya uçururum!
Manolya zangır zangır titrerken onu bıraktı. Ağlamaya başlayan kıza bu kez bıçak çıkardı ve tam göbeğine çok hafifçe ucunu bastırdı.
-Eğer bir aptallık yaparsan bedelini çok ağır ödersin.
Manolya çaresizce başını salladı.
-Ama..ama o süre çok az. Ben bu kadar çabuk bu..bunu yapamam.
-Bu beni bağlamaz!
-Bari bir..bir..ha..hafta ver. Lütfen.
Ragıp emin olamaz gibi baktı.
-Eskilerden biliyorsun. Onların güvenini kazanmadan bunları yapamam.
Manolya bu yolla adamı kendinden uzak tutmayı ve kafasını karıştırmayı başardı.
