Yalandan Mutluluk hikayesinin devam serisidir.
Yağız Ata ve Özüm Erim'in çocukları olan Yalaz Yasin'in de hikayesidir.
Bazen hayat sizi bazı şeylere mecbur eder ve hikayeniz de kaderiniz gibi o an şekillenir.
Yaptığınız seçimlerle ya geç kalırsını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Manolya'nın dönüşü için Soner beyin evi kardeşleri tarafından süslenmişti. Yaren Ada da ufaklıklara yardımcı olmuştu. Aslında Yalaz tekrardan kendi dairelerine götürmek istemişti sevgilisini ama orasının ona hoşuna gitmeyecek şeyleri de hatırlamasından çekinerek geri adım atmış, Soner amcasına destek olmuştu. Bu konuyu zamana bırakacak, Manolya'ya soracaktı. O nasıl olsun isterse bundan sonrası öyle olacaktı. Şu an bundan daha önemli konuları vardı. Hastanede konuyu geçiştirmişti ama eninde sonunda gerçeği ona söylemek zorundaydı.
Manolya tekerlekli sandalyeyle Yalaz'ın da yardımıyla içeri girdiğinde başından aşağıya doğru rengarenk olan konfetiler patlamıştı. Sonra kurumuş yapay gül yaprakları ve papatyalar da atılmıştı üstüne. Manolya günler sonra mutlulukla gülerken asıl çiçeklerine kollarını açmıştı. Mine, Ceren ve Çilem'i sıkıca sarıp tek tek öperken mutluluktan da ağlamıştı.
-Abla, hepsini senin için yaptık. Beğendin mi ?
-Çok beğendim kuzum. O minik ellerinize sağlık.
-Yaren Ada abla da yardım etti bize...
Manolya gülümsemesi arasında kıza da minnetini sundu. Zaten kendisi hastanedeyken de onlarla çok ilgilenmişti. Yalaz Yasin'den tüm haberleri almıştı.
-Teşekkür ederim sana da Yaren. Ben yokken yaptıkların için de tabii.
-Lafı bile olmaz canım. Biz zaten kızlarla harika bir ekip olduk.
Göz kırptı onlara gülmesi arasında.
-Değil mi ?
Üçü de onu onaylayınca salonda kahkaha sesleri yükseldi. Soner bey sonrasında araya girip hepsini içeri yönlendirdi. Özüm ve Yağız Ata çifti ona eşlik ederken gençler geride kalmıştı. Ufaklıklar ablalarına o yokken yaptıklarını anlatıyordu çünkü. Manolya da dikkatle onları dinliyordu. Tabii konu ameliyatına gelince yüzleri düşmüştü kardeşlerinin. Onlar çocuklara bıçaklanma olayından bahsetmemişti haliyle. Böbrek taşı gibi bir şey uydurmuşlardı. Manolya da bundan dolayı yalanı devam ettiriyordu.
Yine gülmüşlerdi. Böbreğe börek demesi de çok tatlıydı.
-Ben biraz yanlış beslenip az sıvı almışım. Suyu yeterince içmemişim, ondan olmuş.
Yalaz devir aldı sözün devamını.
-Ama artık çok dikkat edecek buna ablan.
Manolya da sevgilisini minnet duyan bakışlarıyla destekledi.
-Evet. Bir daha böyle şeylerin yaşanmasına izin vermeyeceğim.
Kardeşleri gülümseyip tekrardan sarılınca dünyalar yine onun olmuştu. Bir dizi daha ameliyatıyla ilgili olan sorularını yanıtlamış, üçünün de merakını gidermişti. Sonra Yalaz onu bu sorgudan yemek yeme bahanesiyle kurtarmıştı. Masadaki herkesi inceleme fırsatını da o an bulmuştu. Ne kadar kalabalıklardı. İlk kez aile sıcaklığına yakından tanıklık etmişti. Sevim ablası ve ailesi, Soner amcası, Süleyman abisi ve eşi, Yalaz'ın ailesi, Tarık bey ve annesi... İşte saadet dedikleri şey tam olarak buydu ve Manolya sonunda aradığı o sıcak yuvayı ve zenginliği bulmuştu. Elini tutan Yalaz Yasin'e döndüğünde tebessümünü büyüttü ve ona duyduğu aşkla baktı gözlerinin içine. Onu kaybettiği anlarda resmen yaşamdan kopmuştu ama şimdi kalbi yeniden pır pır atıyordu. Sahip olduğu her şeyi ona borçluydu. Tüm bu güzel duygulara onun sayesinde erişmişti. Bu yüzden ne söylese eksik olacaktı.
