Yalandan Mutluluk hikayesinin devam serisidir.
Yağız Ata ve Özüm Erim'in çocukları olan Yalaz Yasin'in de hikayesidir.
Bazen hayat sizi bazı şeylere mecbur eder ve hikayeniz de kaderiniz gibi o an şekillenir.
Yaptığınız seçimlerle ya geç kalırsını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Okuldan beraberce eve döndüklerinde kızlar hemen odalarına koşturmuştu. Yalaz Yasin ve Manolya da kapı ağzında dikilmiş vaziyette birbirlerine bakıyordu. Tam bu noktada başlayan gün burada sonlansın istemiyordu Yalaz ama yine de bunun için Manolya'nın izni önemliydi.
-Aslında sizinle burada vakit geçirmeyi, bugün yanınızda olmayı çok istiyorum. Tabi senin de iznin olursa...
-Kendi evinde kalmak için izin mi istiyorsun ?
-Unuttun galiba kiracım olduğunu, bir anlaşma yaptığımızı... Tabii izin alacağım senden. Ev sahibi olan sensin.
Gülümsedi Manolya.
-Doğru, artık o evin sahibi benim.
Adamın kalbini kastetti şımarırcasına. Onu da güldürdü bu sözüyle.
-Kardeşlerine güveniyorsun değil mi ? Onlar içeride diye böyle rahatsın, beni de kışkırtıyorsun...
Manolya küçük bir kız çocuğu gibi yerinde sallanırken sevgilisini onayladı.
-Bir de sen sözlerine sadıksın diye...
Kendisini tamamlayan kızın burnunun ucuna vurdu işaret parmağıyla.
-Bunların acısını elbet çıkartırım ben.
-Kıyabilirsen bana tabii bekleriz beyefendi.
Onun neşeli bir sesle içeri girmesini izlerken Yalaz Yasin olduğu yerde durmaya, başını sallayarak gülmeye devam etti. Ardından da ceketini çıkarıp kızı takipledi. Kardeşlerinin hâlâ ortada olmamasını da fırsat bilip ona sataştı.
-Sen tam bir baş belasısın.
-Senin de benden aşağı kalır yanın yok Yalazcım.
-Seni başka türlü alt edemem çünkü. Sana ayna olmalıyım ki halimden anla.
-Ooo, daha saatler olmadı ama isyan bayraklarınız kalkmaya başladı.
-İsyan ediyorum evet ama buna değil, benden hâlâ bu kadar uzak olmana. Şu an o kadar tatlısın ki ve sen bunun o kadar farkında değilsin ki, sırf söz verdiğim için, kollarımı, sana sarmamak için zapt etmeye çalışıyorum. Umarım baş belası olmanın yanında bu süreyi kısa tutma gibi yeteneklerin de vardır...
Manolya üst üste gelen itiraflarla mutlu olsa da net bir süreç veremiyordu. Çok yeni oldukları bahanesine sığınıyordu. Anın tadını çıkarmaları gerektiğini savunuyordu. Tabii Yalaz bunları kendine kelime oyunlarıyla çok güzel çeviriyordu o ayrı...
-Ben de zaten anı güzelleştirmeye çalışıyorum. Ama sana bu kadar uzak olursam o nasıl olacak ?
-Bana uzak değilsin ki Yalaz. Ben buradayım, karşında.
-İşte çözülmesi gereken şey de bu Manolya. Ben seni yanımda ve kollarımın arasında istiyorum...
-Onu da baş başa olduğumuzda telafi edeceğim. Bana biraz zaman ver olur mu ?
