Yalandan Mutluluk hikayesinin devam serisidir.
Yağız Ata ve Özüm Erim'in çocukları olan Yalaz Yasin'in de hikayesidir.
Bazen hayat sizi bazı şeylere mecbur eder ve hikayeniz de kaderiniz gibi o an şekillenir.
Yaptığınız seçimlerle ya geç kalırsını...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yalaz Yasin Manolya'ya iyi geleceğini düşünerek bir plan yapmıştı. Hazır havada güzeldi, tam vakti gibi gelmişti. Yüzü biraz olsun gülsün diye zaten yapmadığı şey kalmamıştı. Belki eski anılarını canlandırırsa sevgilisi mutlu olurdu.
Yüzündeki gülüşü korudu ve Manolya'nın soruları arasında tekerlekli sandalyesini sürmeye devam etti.
-Bari nereye gideceğiz onu söyle ?
-İşin sürprizi orada güzelim. Dersem tadı çıkmaz.
-Soner amcaya da haber verseydik keşke. Adam merak edecek...
-Gerekli izni gelmeden evvel aldım Manolya. Lütfen artık mızıkçılık etme ve bana güven.
Manolya huysuzluğunu bir kenara bıraktı. Bugün canı dışarı çıkmak istemediği için böyle davranmıştı ama sevgilisini de kırmak istemiyordu.
-Sana güveniyorum zaten. Aksi hâlde beni o yataktan hiçbir kuvvet çıkaramazdı.
-Ben ve cazibem hariç.
Yalaz'ın çapkınsı gülüşü damarına basan cinstendi ama kızamıyordu da işte. Zaten adam her nazını niyazını çekiyordu. İyi bile dayanıyordu hatta. Bu uğraşmalarını görmezden gelebilirdi yani.
-Aa, reddetmedin bakıyorum da dediğimi...
-Gerçek olan bir şeye ne diye karşı çıkayım ki ?
Keyifli bir ıslık geldi Yalaz Yasin'den.
-Vay canına, uzun süre sonrasında senden iltifat bahşişimi kaptım. Bu tarihi ana tanıklık ediyor olmak gurur verici.
Manolya da çaktırmadan gülünce Yalaz mutlu olmuştu. Çünkü sevgilisinin yüzüne yakıştırdığı tek ifade buydu.
-Sen yine de çok gaza gelme Yalaz'ım Yasin'im... Biliyorsun ki böyle olduğumdan beridir bir anım diğerine uymuyor. İstemeden seni de kırabiliyorum...
Sonlara doğru modu düşmüştü ama Yalaz buna izin vermeden araya girmiş, önünde diz çöküp gözlerinin içine bakarak konuşmuştu.
-İyi de, bunu ben de yapıyorum. Mesela geçen maçı kaybettik. Penaltı kaçırdım üstüne bir de, yanına geldim maçtan sonra ve sadece aç mısın dediğin için dünyanın tribini atıp ters ters konuştum sana. Sonra telafi eden hatalı olmama rağmen ben değil sen oldun sevgilim...
-Çünkü o bir birikilmişliğin patlamasıydı Yalaz. Sorun maçı kaybetmen ya da kaybettirmen değildi...
