Vampirler Arasında

30. YAPABİLİYORSAN DURDUR BENİ

Medya: Metehan Ali YAKAR

30. YAPABİLİYORSAN DURDUR BENİ

🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔🌔

Hatırlatma

"Benim olan... senin için geliyorum, boynundaki ip orda ki herkesin eceli olsun , ruhun krallığımda hayat bulsun ve güzelliğin bedenime şeref katsın" tıslama benzeri değişik sesin kaynağını bulmak için etrafa bakındım ama görünürde şüpheli kimse yoktu. Boynunda ip olan tek kişi Sakar'dı ve bu puşt Sakar'a 'BENİM OLAN' diyecek cesareti hangi bakkaldan almıştı bilmiyorum ama öğrenmeye pek hevesliydim.

Öfkeyle kaşlarımı dahada çatıp tek elimi yumruk yaptım ve havaya kaldırdım , yumruğumdan siyah dumanlar çıkarken gözlerim bana bakan Sakar'ın gözlerindeydi yaşadığımı gördüğü için mutluluğu parlayan bir ateş gibi harelerinde dolanıyordu başımı dahada dik tuttum "Senin olan artık Benim buraya gel , Metehan YAKAR'I bul. Bakalım Melis'i alabilecek misin?" Sakar'ın gözlerinin içine bakarak söylediğim sözcükler onu korkuturken tekrar o tıslama karışımı sesi duydum

"Metehan YAKAR , çıktığın mezara geri girmeye hazır ol , bu savaş kansız bitmeyecek" dedi ve gülmeye başladı , ardı sıra bende gülmeye başladım , beni küçümsemek ölümcül sebeplere yol açabilirdi.

Artık kimse Sakar'la arama giremez Ali ve Hayal bile...

...

🌒🌒🌒🌒🌒🌒🌒🌒🌒🌒

Karınlığa hapis ruhlar , yattıkları yer mezar , yedikleri içtikleri kan , soludukları zehir , gördükleri kızıl, duydukları çığlık ve dokundukları ölü...

Bir ölü ne kadar kanlı canlı olabilirdi ki , gözleri ne kadar parlak bakabilirdi , sesi ne kadar gerçekti , burdaydı ama ya burda değilse, ya hepsi beynimin içindeyse... Karşımda oturan Vampir ya hayal ürünüyse , bana bakan o kızıl gözleri ya benim uydurmamsa , etrafta konuşan onca sese karşın kimseyi umursamadan sadece odağına beni alan vampir ya burda yoksa aslında , takım elbisesi ve yüzündeki toz toprak hepsi yalansa.... peki ya gerçekten burdaysa , bunlar hayal değilse , ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım , gerçek olsa beni öldürecek gibi bakmaz mıydı bu adam ama şimdi çok farklı bakıyor. Özlelikle dudaklarıma niye bakıyor ki , hayır kesinlikle gerçek değil , Metehan öldü hemde benim yüzümden...

Bunca düşüncemin içinde bir ses beni bu kaostan çıkardı hatta tek beni değil odada ki herkesin odağını kendine çevirdi.

"Sessiz olun artık!" Bu ses büyücülerin başına aitti , tüm oda bir anda sessizliğe büründü odada ki herkesin odağı artık ondaydı.

Evet şu an bir odadaydık çünkü ölü Metehan bir anda ortaya çıkınca doğal olarak herkes bunun nedenini merak ediyordu , tabi bu meraka ben idam edilmeden önce heresin duyduğu o seste dahil olunca acil okul konseyi toplanmıştı, bazı öğretmen ve öğrenciler dışında geri kalan herkes odalarına yollanmıştı. Benide apar topar idamlıktan indirmiş ve buraya sokmuşlardı. Ama ben hala inanmıyordum karşımda oturan adamın Metahan olduğuna...

Koca odada okulun müdürleri dışında Karan hoca , Kağan , Meriç , Ceren, Metehan ve benim dışımda kimse yoktu. Herkesi anlıyordum ama yine şu Ceren ne halt yiyor burda anlamıyordum , kız istenmeyen ot gibiydi , nerde istenmiyorsa orda bitiyordu.