Vampirler Arasında

20. KAMERA

İnstagram: hayal_crtk

Bölüm sonu açıklamasını okuyun kuzularım önemli 😊

Hatırlatma

İkimizde konuşmadık ben açık kapıdan dışarı bakarken o hemen arkamda 1 kol mesafesi uzaktaydı. İşte o an , o kısa zaman diliminde içime öyle bir karanlık doldu ki , vücudumun her zerresini kaplamak istiyordu. İyi olan her şey gidiyor yerini kötüye bırakıyordu. Hayal gelmişti. Ama henüz tahtına oturamamıştı yavaş yavaş kaplıyordu tüm benliğimi. Ve o karanlığın içinden bir ses yükseldi , ışık gibiydi varlığı , belliydi savaşacaktı karanlıkla ama galibi kim olur belli değildi bu savaşın , lakin bir ölümüz vardı şimdiden. Melis ölmüştü , öleli çok olmuştu... kimse görmemişti.

"Elimi tutmanı istiyorum" avucumda o eli istemiyordum. Asla tutmayacağım. "Ve bilgine sakar elimi tutmazsan bende elimi avucuna zorla sokarım!"

💓💓💓💓💓💓💓

Harabelerin arasında  amansızca dağıttıklarını toplamaya çalışıyordu , oysaki o hayaller yıllar önce yerle bir olup harabeye dönmüştü zaten. Kimse o hayallere acımamıştı , tek tek yerle bir etmişlerdi. Hayallerimin çok canı yanmıştı. Şimdi çıkmış dağıttığı harabeleri toplamaya çalışan bu adam bilmiyordu ki boşa çabalıyordu. Biliyordum ki o eli tutsam iki dakka sonra tekrar benim gururumu ezip geçecekti. Beni oyuncağı yerine koyan birindende başka bir hareket beklemem aptallıktı zaten. Bileğimi Metehan'dan kurtardım ve onu arkamda bırakıp odadan çıktım. Zorla elini avucuma sokacakmış , rüyasında görürdü.

"Şimdi görürsün sen" diye söylenen Metehan'ı duyduğum an  karnıma dolanan bir kolla iki ayağımda yerden kesildi. Sırtım Metehan'ın sert göğsüne çarmıştı ve ayaklarımı yere bile değdiremiyordum çünkü Metehan beni ahtapot gibi kendine sarmıştı.

"Aman Allah'ım Metehan çıldırdınmı sen , bırak beni" diye bağırıp karnımdaki kol beni bıraksın diye var gücümle vuruyordum.  Geri geri sürüklenerek , çıktığım odaya sokulmamla artık delirmenin eşiğine geliyordum.

"Bırakmam , daha öncede demiştim zaten bırakmayacağımı. Unuttun mu bencil bir çocuğum ben" Bencil olduğunu biliyordum , bencilliği yüzünden bu kadar üstme geldiğini biliyordum Metehan YAKAR bencil bir çocuktu. Ama bu ona beni çuval gibi ordan oraya sarsma hakkı vermiyordu.

Metehan sonunda beni bıraktığında hemen ondan uzaklaştım ve odanın kapısına temkinli bir bakış gönderdim. "Kedinin ciğere baktığı gibi o kapıya bakmayı bırak sakar hanım" diye beni uyaran Metehan'a kaydı bakışlarım. Benim burdan gitmeme izin vermeyeceği belliydi.

"Elini tutmayacağım" diyerek ona ne kadar inat olabileceğimi gösterdim. Oda şu anda yeşile dönmüş içinde sarı lekelerin olduğu gözlerini bana dikmiş 'sen öyle san' bakışları atıyordu.

"Kostümü giy sakar" sözleriye beni şaşırtan adama ciddimisin bakışları attığımda oldukça ciddi gözüküyordu. Kafamı olumsuz anlamda salladım hemen. Onun dediklerini yapmayacaktım. "Şu lanet kostümü giy sakar" bağıran vampirle korkuyla ondan bir iki adım uzaklaştım. Beni böyle sindirmesine izin vermeyecektim.

"Ha.. hayır" dedim istemsiz kekeleyerek. Sinirli bir soluk veren vampir parmaklarıyla  burun direğini sıkıp sinirle kafasını iki yana salladı. Kafasını kaldırdığında öfkeden gözü dönmüş gibi çenesini sıkıyordu.

"Madem sen giymiyorsun ben giydiririm." Diye tıslayan adamla korkuyla kapıya koşturmaya çalıştım ama benden kat kat hızlı olan Metehan çoktan önüme geçip yolumu kapatmıştı. Tekrar kaçamadan beni yakalayan vampir , kolumdan tutarak sanki bir tüyü nefesiyle hareket ettiriyormuşcasına beni yatağa fırlatmıştı. Sırt üstü yatağa düştüğümde daha toparlanamadan Metehan'ı elinde kostümle karşımda bulunca ağzımdan bir küfür kaçtı. Bu kadar hızlı ve güçlü olması haksızlıktı.