Vampirler Arasında

24. HAYAL'İN ÖLMÜŞ CESEDİ

İnstagram: hayal_crtk (hesabımı bir süreliğine dondurmuştum canlarım , ama artık yine açık😘 kitap için spolileri ordan atıyorum takipte kalın)

EVET BU BÖLÜMÜ GÜZEL OKURLARIMDAN BİRİ OLAN maviperuk a İTHAF EDİYORUM. O KADAR İYİ BİRİSİNKİ , KİTABIMA İNANDIĞINI HEP BELİRTTİN. İYİKİ VARSIN KUZUM 😙

🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟
Gençler bu bölüm asılabildiğiniz kadar yorumlara asılın 😈 vampir katagorisinde 2 numara kadar yükselip 16 numaraya düştük 😅, vampilerimizi zirveye çıkarma vakti. Desteklerinizi benden çekmediğiniz için hepniz iyiki varsınız♥  biliyorum ki istersek yapamayacağımız şey yoktur 💪 hadi , bitirelim şu işi👊👊👊 🌟
🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟

➿➿➿➿

Hatırlatma

"Ben o kurtuluşa gidemem sen bırak beni"

"Ne kötü , ben seni bırakmak istesemde Metehan kalmanı istiyor."

"Peki sen kimsin?"

"Ali ben..." ona anlamayarak baktım. Sonra gözlerinde bir şey gördüm deminden beri bende olduğunu bildiğim bir şey , o şeyi çok iyi biliyordum.

O karanlıktı... Hayal'in bulandığı zifiri karanlığın aynısıydı.

✴✴✴✴

Işık yetersiz kalınca gitsin , yerine karanlık gelsin. Çünkü karanlık ışığın aksine var olabilmek için enerji harcamaz. Işığın yokluğu karanlığı var eder , karanlık hep ordadır ama görmek için önce ışığın sönmesi gerekir.

Bende böyleydim , karanlık pusudaki bir aslan gibi sessizce bekliyor ve içimdeki son ışık parçasınında sönmesini gözlüyordu... peki ya o ışık sönerse nolacaktı... karanlık hükmü alınca nolacaktı... ben Hayal olsam nolacaktı... bazen öyle bir noktaya geliyordum ki , gerçekten kötü olmak istiyordum , iyi olmanın bana getirisi olmadığını düşünüp ben kötü olmak istiyordum. Hayır bu düşünceler için asla pişman değilim , beni bu düşüncelere sürükleyenler nasıl ki pişman değilse bende değilim... pişman etmek istiyorum sadece , ama Melis bu zamana kadar kimseyi pişman edemedi , belki Hayal eder...

Gözlerim uçuruma kaydı belkide onuncu kez , sonra yine Metehan'a baktım... pardon Ali'ye baktım... oda bana bakıyordu , sanki sıkılmış gibi , sanki beni uçurumdan şu anda atıp kurtulmak istiyormuş gibi. Ellerim omuzlarına kaydı , sıkıca kavrayıp sıktım hatta tırnaklarımı geçirdim. Bakışlarında hiç bir ifade değişmedi sadece gözlerinin dahada koyulaştığını gördüm. Kim olduğunu sorunca "Ali" olduğunu söylemişti değilmi... peki Ali kimdi , babamın adını taşıyan bu adam kimdi? Beni uçurumun ucunda kendine tutunmaya mahkum eden bu adam kimdi? Bıraksa düşecektim , bıraksa tutunacağım tek şey o olacaktı , ya o tutunmam için orda olmazsa. Ali beni bırakırmıydı?...

Bırakırdı... o Metehan değilse bırakırdı. Metehan bırakmam derken Ali bırakırım diyordu. Ama 'Metehan seni bırakmamı istemiyor'da diyordu. Metehan beni duyuyor muydu yoksa? Aklım öyle bir çıkmaza girmişti ki istemsiz dudaklarımı ısırdım , bakışları dudaklarıma kaydı Ali'nin gözleri dahada karardı. Dudaklarına tehlikeli bir alay yerleşti. Ne söyleyecektim ki?

"Cidden güzelsin" dedi fısıldar gibi "ölmemesi gereken bir ölüm çiçeği kadar güzelsin" neden dediklerinde en ufak iyilik bulamıyordum ki?

"Metehan neden gitti" kendimi toparlar toparlamaz ilk cümlem bu olmuştu. Metehan neden yoktu?

Sözlerimle yüzündeki alaylı ifade soldu , yerini koca bir karanlık kapladı sanki. "Metehan neden gitti ha" sakinlikle kurdu cümlesini , ama neden korkutuyordu bu durum beni? Uçuruma biraz daha yaklaştı , göremesemde ayaklarının yarısının uçurumdan taştığını biliyordum... "söyle bana Melis" yavaşça yüzümün her zerresini bir katilin soğukluğunda inceledi. "Yüzüne dokunmak istiyorum sıkı tutun bana....    yada tutunma." Bacaklarımı kavrayan ellerini çektiği an korku ve panikle bacaklarımı yine ona doladım sıkıca , artık elleri beni tutmuyordu... boştaki ellerini yüzüme yaklaştırıp koca elleriyle yüzümü avucuna aldı. Soğuk elleri irkilmeme neden olurken sesimi bile çıkaramadım. Elinin tersiyle yüzümdeki saçları geriye itekledi , niye bana kırmak istiyormuş gibi bakıyordu. "Hayal niye ortaya çıkmıştı?" Hayal... , adımın dudaklarından çıkması içimde bir şeyleri hoplattı. Hayal miydi o şey?