Vampirler Arasında

7.BELAYA MERHABA DE

SINIR: 30 OY🌟 YORUM: 80 💭

NOT: Herkes lütfen sadece bir kere oy versin, bazı canlar bölüm hızlı gelsin diye kendi hesaplarından (nasıl yapıyorlar bilmiyorum) 100 kere fian oy veriyorlar ama ben herkes sadece kendi oyunu versin istiyorum öbür türlü sadece kendimi kandırırım. 😙 öptüm sınır geçilmeden bölüm yok

Hatırlatma

"İşim daha bitmedi" odamın kapısı açıldı içeri sarı saçlarıyla Batuhan girdi. Yatakta oturur pozisyonda olan bana küçümsercesine baktı.

Yutkunarak sordum"Neler oluyor" ikiside birbiriyle bakışıp şeytani bir yavaşlıkla kafalarını bana çevirdiler. Allah'ım neden bana avmışım gibi bakıyorlardı.

"Pantolonunu çıkar"...

🌙 🌙 🌙

İnsan hiç ateşe değmeden yanar mı , ben yanmıştım belkide defalarca ama bitmemiştim bir türlü, bitirememişti beni acılarım , yanışlarımın sessiz çığlıkları sökememişti atmayan kalbimi. Sonuçta ben ATEŞİN ta kendisiydim yanardım, YAKARDI ama bitiremezdi beni. Soğuk ATEŞİ ancak ve ancak Dokunmak YAKARDI ve dokunmadan yakan tek ateş sadece YAKAR dı ...

İşte şu anda tamda öyle bir durumdaydım biri dokunmadan yanacaktım , sıcakmı vardı ne.

"Anlamadım uykusuzluktan sizi yanlışmı duydum ben" Batuhan bir adım yaklaştı.

"Pantolonunu çıkar , şimdi anladınmı" gözlerimi iyice ayırıp kafamı iki yana salladım

"Hayır niye çıkaracakmışım ki" itrazıma karşılık Metehan ve Batuhan baya sinirlenmişe benziyorlardı. Lakin onları takacak durumda değildim zira aklıllarından ne geçiyorsa izin vermeyecektim.

"İddayı hatırlıyor musun Melis hani kaybettiğin şu basketbolu, yani istediğimiz bir şeyi yapmak zorundasın" kafamı hızla delicesine iki yana salladım.

"Benden bö..böyle bir şey isteyemezsiniz yapmam" Bu seferde Metehan bana bir adım attı.

"Yapacaksın lan iddaya giren sensin" yatağa biraz daha yaklaştı yeşil gözlerini dikip zehrini döktü "hadi bakalım PANTOLONUNU ÇIKAR"

"Hayır istemiyorum başka bişe isteyin bunu yapmıyacağım. Yapmam " deli gibi konuşuyordum kafayı yiyordum sanırım daha okula gelişimin 2. Gününde bu kadar şey bana fazlaydı.

"Ya sen o pantolunu çıkarırsın yada ben çıkarırım sakın yapamam sanma"
Gözlerimi iyice açıp elimle yüzümü sıvazladım.
"Neden... ne yaptım ben size bana bu kadar kötüsünüz" Batuhan bir adım daha atıp sinirle soludu.

"Bizi çok oyalıyorsun ve ben acıkmaya başladım bilgine acıkınca çok huysuzlanırım, çıkart şunu"
Gözlerim dolmaya başlamıştı ve ben güçlü olmak için babam için ağlamamalıydım, o yüzden gözümü bile kırpmadım kırparsam dolan gözümdeki bütün yaş akardı.

"Hayır" tek kelime ,5 harf, 2 hece anlaması basit anlamak istemeyeni çok. İşte bu basit kelime ağzımdan çıkınca karşımdaki iki kızgın boğa sinirle soludu. Seslice yutkundum zira şu anda beni bakışlarıyla öldürebilirlerdi hele Mete beni öldürmeyi bırak şimdiden işkencelere yatırmıştı bile.

"Sen kaşındın" iki boğada aynı anda konuştu. Temkinli olmak adına kollarımdan destek alıp yatağımda geriye kaydım. İkiside kısa bir bakışmayla planlarını yapmıştı bile , yatağa doğru yürümeye başlayınca ellerimi kaldırdım.

"Yaklaşmayın" ama onlar üzerime gelmeye devam ediyorlardı "durun" ama hayır durmadılarda Metehan doğruca yatağa çıkıp ,ayak bileklerimden tutup beni altına sürükledi hissiz bacaklarım bişey hissetmeselerde tepinmeye başladım, hatta oturup bacaklarımı onun ellerinden kurtarmak için ellerimle var gücümle ittiriyordum ama o yerinden bile kımıldamıyordu. Birden el bileklerimden tutulup yatağa batırılmamla neye uğradığımı şaşırdım ,bileklerimi bastıran Metehan değil arkamdaki Batuhan'dı
Biri baklarımı tutuyor diğeri kollarımı tutuyordu "bırakın lan" hiddetle haykırdım "yardım ediiiiiin" yakaraşıma kimse cevap vermedi hep olduğu gibi.