ဒေါ်ခင်ထားရီ က အိမ်အပြင်ထွက်ရန်
ပြင်နေတဲ့သားကို မြင်တော့အနောက်
မှ ပြေးလိုက်ရင်း အော်ခေါ်သည်။
လှည့်ကြည့်လာတဲ့ မင်းချင်း၏ ပုံစံကို
မြင်တော့ သူမ နှုတ်ခမ်းတစ်စုံဟာ ပွင့်ဟ
သွားသည်။ သူမရဲ့သားဟာ မင်းသားရှုံးအောင်ပြင်ဆင်တတ်လွန်းလို့ အမြဲပြော
နေရတာ အခုများတော့ သိပ်ကိုတသသ
ဖြစ်လွန်းသည့် ဆံပင်ကိုပင် ကောင်း
ကောင်း မဖြီးထား ဖွာလန်လို့နေသည်။
ဒါ့အပြင် စပို့ရှပ်နဲ့ အိမ်နေရင်းဘောင်း
ဘီကို ဖြစ်သလို ဝတ်ထားသေးသည်။
ကိုယ့်မင်းကိုယ့်ချင်း ဒီလိုဝတ်ပြီးအပြင်
သွားမယ်ဆို မနက်ဖြန် နေကအနောက်
အရပ်ကနေ ထွက်လာပေလိမ့်မည်။
"သား ဘယ်သွားမလို့လဲ"
"ဘယ်မှမသွားပါဘူး ဖုန်းပြောမလို့ပါ"
"အေးအေး အပြင်မသွားနဲ့နော်
အိမ်မှာပဲနေ လက်ကဒဏ်ရာပျောက်
သေးတာမဟုတ်ဘူး"
ခေါင်းငြိမ့်ပြလာတာကြောင့် ဒေါ်ခင်ထား
ရီလည်း အိမ်ထဲဝင်လာစဥ် ဖုန်းမြည်လာ
တာကြောင့် ကိုင်လိုက်ရာ...
"ဒေါ်လေး"
"ဟယ်...သားရာပြည့်"
သူမ၏ တအံ့တသြရေရွတ်သံက အိမ်
အပြင်က မင်းချင်းကြားဖို့ အထိ လုံ
လောက်သည်ထင်ပါ၏။ အိမ်ထဲကို
ပြေးဝင်လာတာများ အလောအလျှင်။
လက်ထဲကဖုန်းကိုဆွဲလုလာ၍ ဒေါ်ခင်
ထားရီ က မပေးဘဲ ပြန်လုသည်။
"သားရယ် ဒေါ်လေးဘယ်လောက်
စိတ်ပူနေလဲသိရဲ့လား အခုဘယ်မှာလဲ"
"ရွာပြန်ရောက်ပါပြီခင်ဗျာ့ စိတ်ပူ
အောင်လုပ်မိလို့တောင်းပန်ပါတယ်"
"အိုကွယ်...မဟုတ်တာ သားတစ်ခုခု
ဖြစ်လို့ ပြန်သွားတာလားဟင် ဒေါ်လေး
လာပြန်ခေါ်ရမလား"
"မဟုတ်တာ...ဒီမှာလည်း အလုပ်ကိစ္စ
ပေါ်လာလို့"
"ခင်ဗျားကိုဘယ်သူမှ လာမခေါ်ဘူး
ကိုယ့်ခြေထောက်နဲ့ကိုယ် အခုပြန်လာခဲ့"
ဘေးမှဂနာမငြိမ်နိုင်တဲ့မင်းချင်းကဆွဲ
လုပြီးပြောတော့ ကျောကုန်းကိုထုရိုက်
ပြီး ဆူဟောက်ရတော့သည်။
YOU ARE READING
မြို့ကြီးသားတွေများကြောက်စရာကောင်းပါဘိ ❲ 𝖼𝗈𝗆𝗉𝗅𝖾𝗍𝖾 ❳
Romanceၿမိဳ႕ႀကီးသားေတြမ်ားေၾကာက္စရာေကာင္းပါဘိ (U) ကိုယ့်မင်းကိုယ့်ချင်း x နွေးရာပြည့် "လောကမှာကိလေသာနဲ့တဏှာကင်းတဲ့ ကောင်ရှိလို့လား မောင့်နွေးရာ" "ကိုယ့်မင်းကိုယ်ချင်း!" (Z) ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္း x ႏြေးရာျပည့္ "ေလာကမွာကိေလသာနဲ႕တဏွာကင္းတဲ့ ေကာင္ရွိလို႔လား ေမ...
