BORSIA: LANETLİ KRALLIK

SONUN BAŞLANGICI: KİMSİN

"Nesin sen?" Asıl soru bu mu olmalıydı? Onu bile bilemezken Maveth'e doğru baktım.

"Seni korudum s-"

"Bana korku salarak mı beni korudun. Bunun için onu öldürmen mi gerekiyordu?"

"Kendimi korudum, ilk defa kendimi korudum."

"Bencillikten."

"Hayır. Seni de korumaya çalıştım. O bunu anlamazdı." Sesindeki o acısız ton... her haliyle kendindeki belli ediyordu.

"Anlamazdı mı? Sen insanlarla böyle mi anlaşıyorsun?" Sesim ne kadar titresede ona tüm öfkemi kusabilmiştim.

"Bunun için insanları katletmen mi gerekiyor?" Aniden ellerimi tuttu, gözlerimin içine baktı.

"Eline kılıcı geçirdiğin an sen o kadını öldürmeyi denedin. Benim için ve kendin için, bunu yapamadın ama denedin. Çünkü sen sevdiklerin için kan akıtmayı umursamayan birisisin. Bana benziyorsun."

"O bir düşman değili Maveth. O iyi biriydi."

Başını salladı. "Evet, asıl kötü de bu değil mi? Birbirimizi korumamız için kötü olmamız gerekiyor. İyiler bizi koruyamaz."

Hala inkar ediyordum, "Hayır." Ne kadar kendime bile inanmasamda inkar ettim.

Bana sarıldı, onu geri ittim, aniden geri çekildi. Parmağını gözümün önünde şıklattı. Bir gözüm hala suya bakıyordu.

"Rüyadan böyle mi çıkıyorsun?" Kafa salladı.

Benji hala suyun üstünde değildi ve Maveth tekrar etti. "Rüyalarda ölemezsin Edith! Ölürsen hayat biter."

Aniden yer sallanmaya başladı. O kadar hızlı sallanıyordu ki o an düşmemek için yapabileceğim tek şey Maveth'e tutunmaktı.

"Neler oluyor?" Maveth etrafına baktı. "Bilmiyorum." Aniden etraf karardı. "Düşüyor muyum?" diye sordum kendime Maveth'in eli elimden kaymaya başladığında.

Onu sıkıca tutmaya çalıştım, seslendim fakat bir cevap alamadım. Sonunda ona güvenmemem gerekirdi fakat ben hala onu arıyorum.

Ortam daha sakin olduğunda gözlerindeki karanlık gitti. Ne gözlerimi kapatmış ne de uyumuştum sadece biri gözlerimi kapatmıştı.

Etrafıma baktığımda bir barda olduğumuzu, ellerimin bir sandalyeye bağlı olduğunu anladım. O kadar adamın arasından gözlerim Maveth'i aradı. Onu bulamadığımda en önde duran, sadece bana bakan o adama bakmaya başladım.

Ellerimi çıkartmayı denedim ta ki biri ellerimi tutana kadar. Hafifçe arkama doğru baktım. Göremesemde bunun Maveth olduğunu anladım. Ellerimi serbest bıraktım.

"Onu hanginiz öldürdü?"

Gözlerimi bir an bile kaçırmadan adamı dinledim. Maveth konuşmaya başladı.

"Ne yapacaksınız?"

Adam bıçağını çıkarttı ve boğazıma dayadı. Ani bir hareketten olacak ki ellerimi bağlayan iplerden sesler geldi, kopmaya başlamışlardı fakat hala Maveth ellerimi tutuyordu.

"O durdurmaya çalıştı, ben yaptım."

Adam bıçağı boğazımdan çekti, Maveth'in kolunda gezdirmeye başladı.

"Peki neden?" Maveth yüzünü buruşturdu adama basit bir gülümsemeyle bakıyordu. Adam bıçağı kolundan daha da içeri soktuğu anda Maveth ellerimi bıraktı. Hızla ellerindeki bağı çözüp adamın elinden bıçağı aldım. Bıçağı tek bir haraketler karşıdaki kapıya geçirdim. Adam beni yakamdan tuttu ve kendine yaklaştırdı.