banyodan çıktıktan sonra yatağa oturduğum sırada kapının açılmasıyla hızla ayağa kalktım.
gözlerim kapıya gittiğinde bir elinde ceketi ile içeri o girmişti kısa bir an bana bakıp kapıyı kapattı.
ceketini koltuğa atıp masanın üstünde duran içkiyi bardağa doldurdu. Ben her hareketine dikkatlice bakarken kafasını içkisinden kaldırıp bana baktı.
ne var der gibi kaş göz yaptığında ozum siltim bir şey yok anlamında. Ama sonra aklıma dank diyen gelen şeyle konuştum.
"Sen burda mı kalacaksın?" Diye sorduğumda cin görmüş gibi duraksadı sonra dudaklarında alaylı bir sırıtma oluştu.
"Karıcım tabiki burda yatıcam ilk gecemizde kollarımda yatacaksın." dediğinde kaşlarım sinirle dahada çatıldı.
o nikah memurunun bana karı demesi yetmezmiş gibi bu da bana karıcım diyordu.. sikerler.
"Bir daha bana öyle hitap edersen çok kötü olur." dediğimde yüzünde ki alaylı gülümseme dahada büyüdü bu adam beni sinir etmekten başka bir şey yapmıyordu.
"Hadi ama karıcım. karım değil misin böyle seslenmem gayet normal." dediğinde az önce söylediğim sözleri tekrar düşünmeye başladım "bir daha bana öyle hitap edersen çok kötü olur." evet "kötü olur." Anlık sinirle düşünmeye devam edeken daha fazla durmayıp hızla ona adımladım.
boyu çok uzun olduğu için ona her baktığımda kafamı kaldırmak zorunda kalıyordum.
kafamı kaldırıp göz göze geldim.
"Burda zorla tutulduğum yetmezmiş gibi birde sinir ediyorsun defol git bu odadan."dediğimde bana bakmaya devam ediyordu. Gözleri tüm yüzümde dolanmıştı ezberlemek istermiş gibi.
"Hey kim-" diyecekken parmaklarını dudaklarıma götürmesi bir oldu. kaşlarım çatıp bir şekilde ona bakarken o bana adımlayıp aramızdaki küçük mesafeleri kapattı. Şimdi burun buruna duruyorduk.
nefesimi tutmuş onun ne yapacağını bekliyordum. Evet bekliyordum istesemde hareket edemiyordum bedenim ruhum hareketsizce duruyordu. Biraz daha nefes alıp vermezsem ölecekmişim gibi..
gözlerimiz birbirlerine kenetlenmişken dudaklarımda ki parmaklar yol çizer gibi gelip gidiyordu.
"Niye nefes almıyorsun" dediğinde bir şey demedim. Verecek bir cevabım yoktu ne ona ne kendime.
"üzerindekileri sen mi çıkartırsın ben mi çıkartayım." Dediğinde kendime gelip aramızdaki mesafeyı genişlettim dudaklarımdaki parmakları kaybolmuştu.
"Eee, üstündekileri çıkartmayacak mısın" beni takmıyordu ben ne desem takmıyordu ve bu benim daha çok sinirlenmeme neden oluyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Çıkar mısın dışarı." onun dediği değil benim dediğim olacaktı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öylece durup yüzüme bakmaya devam ediyordu ne bekliyordu ki sana biri "çıkar mısın" dediğinde hala inkar etmesi saçmalık.
"Bak beni seninle evlenmem için beni zorladın 'kabul etmedim' etmediğim halde yetmezmiş gibi beni ailemle sevd-" diyecekken duraksadım gözlerim dolmasın diye başımı yukarı kaldırıp gözlerimi kırpıştırdım şu an olmaz onun karşısında olmaz.
derin derin nefes alırken başımı karşımda duran adama çevirdim yüzünde bir sinir vardı anlamdırmadığım bir öfke.
"seninle evlenmem için beni zorladın ama asla benden fazlasını bekleme ne seninle olurum seni severim bu ömür boyuda olsa seni asla ama asla sevmeyeceğim hatta senden hep nefret ediyor olucağım hayatıma girip her şeyi mahvettiğin için." dediğimde biraz bana doğru adımladı geri adım atmadım öylece durmaya devam ettim.
"Neyi mahvetmişim anlatsana ne o sevdiceğin seni aldattığı içinde mi beni suçluyorsun ha benim suçum mu aç o kör gözlerini etrafına bak ne olup bittiğine bak idrak et." Dedi sinirle "Ve- ve sakın sende unutma sen benimle evlisin ya bunu kabul edip diğer hayatını arkanda bırakırsın ya da ben diğer hayatından tek bir tuz bile bırakmam." dediğinde içimde bir korku oluşmuştu bu cani bu kadar ileri gidemezdi hayır yapamazdı..
"Emin ol benim yapamayağım hiçbir şey yok." Son kez gözlerimin içine bakıp odadan çıkmıştı.
daha fazla ayakta duramayacak dizlerimin üzerine çökmüştüm sırtımı koltuğa yaslayıp dizlerimi kendime çekip ağladım. Sesim duyulmasın diye iki elimle yüzümü kapatıp hıçkırıklarımı gizlemeye çalıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
kimsenin beni güçsüz görmesini istemiyordum artık büyümüştüm ve güçsüzlük benlik değildi küçükken yaşadığım o olaydan sonra güçsüz olmamaya yemin etmiştim.
Ağlamayacaktım hep gülecektim ama yine yenilmiştim olmuyordu mutlu olamıyordum.
