herkesin hayatının dönümü olan zamanlar vardı. Bazenleri hiçbir şey istediğimiz gibi gitmezdi.
Tek bir karar, yanlış bir seçimle hayatımız yerle bir olurdu. Bunca yaşadığım şeylerden sonra bu en ağırı mıydı?
Şuan hissettiğim duygu neyin nesiydi?
Her insanın birbirine duyduğu masum his mi yoksa aşk mı?
aşık mıydım?
Değildim. Vicdan azabından başka bir şey değildi. Ne yaparsam yapayım ona karşı bir şeyler hissetmiyordum vicdan azabından başka.
daha bir saat önce karşılaştığım adamdan ölesiye nefret ederken şimdi ambulansta elini sıkıca tutmuş gözümden yaşların akmasına izin veriyor ona yalvarıyordum gitmemesi için.
Korkuyordum. Ona bir şey olacak diye korkuyor tüm bedenim titriyordu.
Tam beş dakika önce kalbi durmuş nefes alamıyordu. Öldü herşey bitti diye dona kaldığım, bilinçsizce elini tuttuğumda hayata dönmüştü. Tekrar nefes almıştı.
Ambulans durduğunda sedyeyi indirerek hızla içeri götürdüklerinde bende peşlerinden gidiyordum.
"İyi olacaksın baran." Diye söylendiğimde hızla ameliyat odasına almışlardı.
Yanda duran sandalyeye oturup ellerimle yüzümü sıvazladım. Kalbim o kadar hızlı atıyordu ki sanki yerinden çıkacaktı.
Ellerimi göz hizama getirdiğimde gördüğüm korumuş kanla hıçkırarak ağlamaya başladım.
Beni dinleyip gitseydi bunların hiçbiri olmayacaktı. Ona demiştim bize mutlu son diye bir şey yok. Biz beraber olamayız.
Biz diye bir şey yoktu. Saçma sapan bir törenin sonucuydu tüm bunlar.
Namus falan hikayeydi. İnsanların hayatlarını mahvetmekten başka bir şey değildi.
"Ömer." Bakışlarımı duyduğum sese çevirdiğimde babamı görmemle hızla ayağa kalkıp boynuna sarıldım.
"Baba." Dedim titreyen sesimle.
"Oğlum iyi misin." Dedi geri çekilip tüm bedenimi süzerken. "Bir şeyin yok değil mi?" Diye sorduğunda başımı iki yana salladım.
"B-baba baran vuruldu." Dedim boğazımda ki yumruğu yutarken.
"Sen iyiysen sorun yok tamam." Diyerek beni kolları arasına çekmeye çalıştığında hızla geri çektim kendimi.
"Ne demek sen iyiysen sorun yok?" Dedim şokla karşımda ki bedene bakarak. "Sana baran vuruldu diyorum."
"Ne olmuş yani biz ne yapalım neyimiz oluyor ki daha düne kadar sana zorbalık yapıp seni zorla tutmuyor muydu? Bizi ölümle tehdit etmedi mi herkes hakettiğini yaşıyor işte." Dediğinde kendisine hayret edercesine bakıyordum.
"Bu kadar kalpsiz olamazsın baba." Dediğimde dudakları alayla kıvrıldı. Kaşlarımı çattım.
"Sen çok mu iyisin ha. vicdan yapmak şimdi mi aklına geldi illa bir şey mi olması gerekiyordu. Eğer baran vurulmasaydı hala nefretle bakıyor olurdun suratına. Kendine gel artık ömer." Duyduğum sözler bana ağır geldiği için sessiz kalmayı seçtim.
Haklıydı. Allah kahretsin ki haklıydı.
"Eve gidelim." Dediğinde sandalyeye oturarak.
"Sen git ben burada kalacağım." Dediğimde ellerini beline koyarak başını iki yana sallayarak yanıma oturdu.
"Ailesine haber verdiniz mi." Diye sorduğunda. "Verdiler." Diyerek kısa bir cevap verdim.
Yaklaşık beş saat geçtikten sonra ameliyat kapısının açılmasıyla hızla doktorun yanına adımladım.
