Ömer odada durup herkesin uyumasını bekledikten sonra odadan çıkıp merdivenleri indi ve mutfak kapısının önüne gelip etrafa göz gezdirdikten sonra mutfağa girip duvarda ki anahtarları alıp çıkmıştı arka kapıdan.
Ömer kaçtığını sanıyordu ama aslında onu izleyen gözlerden habersiz bir şekilde arkasına bile bakmadan koşuyordu.
baran karanlık salonda oturmuş elinde ki tespihini çeviriyordu.
içeri giren adamla kafasını kaldırıp konuşması için kaş göz yaptı.
"Ağam istediğiniz gibi takip ettim biliyorsunuz zaten evden koşarak ayrıldıktan sonra otogara gitti istanbul otobüsüne yarım saat olduğu için ortalıkta dolandı sürekli gözlerini bir yerlerde gezdirdi tedirgin olduğu anlaşıyordu." Dediğinde baranın dudakları kıvrılmıştı.
"Devam et." Dedi sert ama alaylı sesle.
"ortalıkta dolandıktan sonra yarım saat geçtiği için otobüse bindi."
"Yanında kim oturuyordu." Dedi kaşlarını çatarak.
"Yaşlı bir kadın." dediğinde baran derin bir nefes aldı ve eliyle devam et diye işaret verdi.
"otobüse oturduktan sonra biraz bekledi herkesin binmesi biraz zaman aldı ömer bey camın yanında olduğu için onu izlememiz kolaylaşmıştı biz ömer beyi izlemeye devam ederken camdan bir şey fırlattığını gördük." Dedi elini ensesine koyarak nasıl söyleyeceğini bilmiyor gibiydi.
"Ee ne fırlatmış şükrü" dedi baran kaşları çatık bir şekilde.
şükrü daha fazla uzatmadan konuşmuştu. "Y-yüzük fırlattı nikah yüzüğü." Dedi.
"Ne demek yüzük fırlattı." Dedi baran sinirle.
"Ağam siz bir şey yapmayın sadece izleyin diyince bizim elimizden bir şey gelmedi." dedi başını eğerek.
şükrü cebinden çıkardığı yüzüğü tekli koltukta oturan barana yaklaşarak başı eğik bir şekilde ona uzatmıştı.
Baran elindeki tespihi bırakıp yüzüğü eline aldı. Parmakları arasına alıp döndürdü bir kaç kez sonra ceketinin iç cebine attı.
elini çenesine atıp kaşımıştı ömerin kaçacağını tabiki biliyordu o izin verdiği için ömer kaçmıştı aksi takdirde o odadan bile çıkmaya imkanı yoktu.
şu an o kadar pişman olmuştu ki niye izin verdiğini bile bilmiyordu ama İstanbula gidip tabiki ömeri alacaktı ömer barandan gidemiyeceğini anlayacaktı.
"şükrü arabları hazırlat adamlara haber ver İstanbul'a gidiyoruz." Dedi. şükrü başını sallayıp çıkmıştı salondan.
baran ömeri evine getirecekti burasıydı onun evi. Ne olursa olsun ömer buraya barana ait olduğunu anlayacaktı.
"Abi hazırız." Dedi içeri giren şükrü baran bir saniye bile düşünmeden ayağa kalkıp çıkmıştı salondan.
Kapıda bekleyen beş siyah araba ve yaklaşık on-on beş adam ve istanbuldada olan bir sürü adamlarda vardı tabi.
ömeri almak kolay olacağı için az adamla gidecekti istanbula.
herkes arabalara bindikten sonra yola koyuldular. On beş saati bu arabalarla on saate indirmişlerdi istanbula gitmek için aslında uçakla gidebilirdi ama ömerin ailesiyle görüşmesi için ona saat tanıyordu kendince.
zaten çok kalmayacaklardı istanbuda ona ait olanı alıp dönecekti. Ve bir daha böyle bir hata yapmaması için güzel bir ders verecekti.
Ömer ağzından~
ömer camdan yolu izlerken uyuya kalmıştı. Birinin onu dürtmesiyle uyanmıştı gelmişti sonunda istanbula gelmişti.
otobüsten inip hemen bir taksi bulup binmişti adresi verdikten sonra istanbul yollarını izledi özlemişti burayı.
taksi durduğunda cebinden para çıkarıp uzatmştı taksiden inip evine baktı gözleri doldu daha fazla beklemeyip zile bastı bir kaç saniye sonra kapı açıldığında evin çalışanı karşılamıştı onu.
İçeri girdiğinde salonda oturmuş anne babasını gördüğünde duygulanmıştı onları o kadar çok özlemişti ki ağlamayacağına dair kendine söz vermişti ama şu an mutluluktan ağlayabilirdi.
"Anne baba." Dedi ağlamalı bir sesle anne ve babası duydukları sesle hemen arkasını dönüp ömere baktılar ilk şaşırsalarda hemen ayağa kalkıp ömere adımlayıp sarılmışlardı.
"Oğlum prensim hoşgeldin seni çok özledim." Dedi kadın ağlayarak.
"Canım bırakta ben de sarılayım oğluma çok özledim." Dedi adam oğlunu kendine çekip sıkıca sarılarak.
Ömer aile sıcaklığını özlemişti evini annesini babasını evlerini özlemişti.
Sarılma faslı bittikten sonra salonda oturmuş konuşmaya başladılar.
"Oğlum biz seni kaç kez aradık açmadın celili aradım iyi olduğunu annenle beraber hastanede olduğunu bir kaç hafta daha kalacağını söyledi sen istediğin için bir şey söylemedim. bizde bir kaç güne gelecektik. ama sen geldin bir daha gitmeyeceksin dimi." Dedi adam ömerin evlendiğinden haberleri tabiki yoktu bilselerdi buna asla izin vermezlerdi.
"Güzel oğlum benim dönmeyeceksin diye çok korktum" dedi ömerin saçlarını okşayarak.
"Döndüm annem bir daha asla gitmeyeceğim." Dedi ömer dolu dolu gözleriyle.
bir yanında ki annesine sonra yan tarafındaki tekli koltukta oturan babasına bakıp derin bir nefes aldı.
"Ee oğlum anlat bakalım nasıldı mardin rahat edebildin mi." Dedi babası içtenlikle.
ömer başını hayır anlamında salladı babasının kaşları çatıldı.
"Ne demek oluyor bu oğlum." Dedi.
ömer ellerini birleştirmiş tedirgince kaşıyordu ellerini.
Her şeyi anlatması gerekiyordu. Tam ağzını açacağı zaman çalan zille duraksadı.
Herkes kapıya odaklanmış kimin geldiğine bakıyordu.
İçeri giren adamla ömer annesine daha çok sokuldu ondan kurtuldu sanırken onu tekrar almaya gelmişti onunla gitmeyecekti onunla gitmek istemiyordu.
"Kimsiniz." ömerin babası sessizliği bozduğunda baran gözlerini ömerden çekip adama baktı.
"Ömerin kocasıyım." dediğinde tüm gözler ömerin üzerindeydi. Derin bir sessizlik olmuştu koca salonda.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ömer kocan olay git tadını çıkar 😉
———————————— Sizce ömer baranla gidecek mi?
Ömerin anne ve babası bu evlilik hakkında ne düşünecek ve biricik oğullarını baranla gönderecekler mi?
