İyi okumalar.
Sonlara yaklaştık gibi.....
-
"şunu şöyle koyayım rahat edersin." Yunus'un sesini duyduğumda kapıda duraksadım.
"Oturur musun artık kendini yormana gerek yok gerçekten iyiyim." Diye adeta isyan eden Demir'i gördüğümde gülümseyecek içeri girdim.
"Napıyorsunuz gençler." Dediğimde tüm bakışlar bana kaydı.
Daha ne olduğunu anlayamadan yüzüme yediğim yumrukla başım yana kaydı.
Dilimi iç yanağıma bastırarak başımı kaldırıp yunusa baktım.
"ne yapıyorsun mal." Dediğimde bana sinirle bakıyordu.
"ölümün şakası mı olur lan sen benim buraya gelene kadar çok ağladığımı biliyor musun az kalsın ben ölüyordum." Dedi kırılmış sesiyle. Bakışlarım demire kaydığında başını aşağı yukarı salladı.
"Ben sadece-" diyecekken beni durdurdu.
"Sen sadece ne ya." dedi sesini yükselterek.
"Tamam sakin olun yaşıyorum sonuçta kavga etmenize gerek yok." Dedi Demir ortamı sakinleştirmeye çalışarak.
"Sen kes sesini." Dedi Yunus hızla demire dönerken. Demir elini ağzına yakınlaştırıp fermuar yaparak kapattı. Yunus tekrar bana döndüğünde elimle oynuyordum.
"ben özür dilerim. bu kadar üzüleceğini düşünmemiştim." dedim başımı eğerek.
"Sen neyi düşünürsün ki." Dediğinde nefesim kesilmişti sanki. ağzımı açıp konuşacakken tekrar kapattım.
Söyleyecek bir şeyim yoktu. Haklıydı. Ölümün şakası olmazdı. Baran nasıl hissetmişti peki.
İki yıl beni ölü sanmış boş bir mezarın başına gitmişti her gün.
Kendimi neden bu kadar kötü hissettim birden.
Gerçeklerin yüzüme vurulması ağır mı gelmişti.
son kez yunusa bakıp hiçbir şey söylemeden çıktım odadan. koridorda annemle karşılaştığımda beni durdu.
"Oğlum noldu sana." Dedi elini kaldırıp yanağıma değdirdi. "Kim yaptı bunu sana."
"Kapıya çarptım." Dedim gözlerimi kaçırarak.
"Kapı mı çocuklukta kalmadı mı bu yalanlar." Dediğinde gözlerine baktım. "Çocukkende böyleydin biri sana bir şey yaptığında kapıya vurdum düştüm falan derdin ama artık büyüdün."
"Evet büyüdüm ama hala çocuk gibi davranıyorum." Dediğimde annem güldü.
"Sen benim gözlerimde hala küçük bebeğim olabilirsin ama büyüdün kabullenmesi zor olsada büyüdün ve çocuk gibi davrandığında yok." Dedi net bir şekilde. "Yaklaş bir şey dicem." işaret parmağını kaldırıp yaklaş diyerek.
"ama benim yanımda küçük çocuklar gibi davranabilirsin." Dedi fısıldayarak. Kendimi tutamayarak kahkaha attığımda o da güldü.
"İşte bu ya benim oğluşum hep gülsün." Dedi iki yanağımıda öperken.
"Seni çok seviyorum anne." Dedim sıkıca sarılarak. Sırtımı sıvazlayıp.
"Duygularımız karşılık oğluşum." dedi içtenlikle. Geri çekildiğimde kolumu tuttu.
"Hadi sen eve git yoruldun burada güzelce dinlen." Dediğinde başımı salladım.
"Sen gelmiyor musun." Dediğimde yan odada olan sibel teyzeyi gösterdi.
