Öncelikle hayırlı ramazanlar.
Aslında Ramazan'da bölüm atmak istemiyordum ahejehuejej ama çok istediğiniz için buyrun.
İyi okumalar.
-
hayatımda ilk defa ne yaptığıma dair hiçbir şey bilmiyordum. hayatım boyunca hep planlı hareket eden biriydim.
eski benden eser yoktu şimdi. Dudaklarımı baranın baranın dudaklarına bastırmış öylece duruyordum gözlerim kapalı bir şekilde.
ne o tepki veriyordu ne de ben. geride çekilmemiştik. Hissettiğim tek şey dudaklarım üzerinde ki hafif dokunuştu. içimin titremesine sebep olmuştu.
derin bir nefes alarak geri çekilen baranla bu dokunuş ortadan kaybolmuştu. yutkunup gözlerimi yavaşça açtım.
bakışlarım karşımda duran adamda takılı kaldı. Yüzümün her yerini süzüyordu. Yüz ifadelerimden ne yaptığıma dair bir şey arıyormuş gibi.
"Napıyorsun yine ne planlıyorsun." Dedi sakin bir sesle. Hiçbir şey söylemeden orda dikilmeye ve ona bakmaya devam ettim.
"Konuşmayacak mısın." Dedi bu sefer kaşlarını çatarak. bir tepki vermediğimi görünce başını sallayıp aynaya son kez bakıp odadan çıktı.
odadan çıktığında elimi dudaklarıma götürüp elimin tersiyle sildim. koltuklara ilerleyip oturdum iki elimi dizime koyup karnıma dayadım.
bakışlarımı beyaz duvara dikerek düşünmeye başladım. Mental olarak bir çöküşteydim. bir duygu hissetmek istiyordum ama olmuyordu.
duygusuz bir insana dönüşmüştüm yıpranmıştım artık. Çok yoruldum herkesten her şeyden nefret ediyorum.
(Telefon sesi)
çalan telefonla bakışlarımı boş duvardan çekip telefonu elime aldım. Ekrana baktığımda kocaman yazılarla BABAM yazan ekrana baktım bir kaç saniye.
tam kapanacakken açıp kulağıma dayadım.
"baba." Dedim normal bir sesle.
"Oğlum nasılsın iyi misin." Dedi duygusal bir sesle. Ne kadar üzüldüğünü ve elinden bir şey gelmediğini anlayabiliyordum. Ve bu onu gerçekten üzüyordu.
"İyiyim babacım siz nasılsınız annem nasıl iyi mi." Dedim sesimi titretmeden eğer üzüldüğüme dair bir şey hissederse asla rahat etmezdi.
ben küçükken okuldan geldiğimde üzgün olduğum zamanlar odamdan çıkmazdım. babam yanıma gelip ne olduğunu anlamaya çalışırdı.
benim uzgunluğum geçse bile onun ki geçmezdi kafasına takarda takardı. Ben ne hissetsem o da aynı şeyi hissetmek isterdi.
öz oğlu olmama rağmen bana böyle hissettirmesi geceleri ağlamama neden olurdu. Çünkü hep gerçek babam beni niye böyle sevmedi diye düşünürdüm.
"Annen iyi oğlum biz iyiyiz ama sen gerçekten iyi misin." Dediğinde boğazımda ki yumruğu yuttum.
"babam. Babacım ben gerçekten iyiyim beni düşünmenize gerek yok her şey yolunda." dedim sakin ve net bir şekilde.
"Seni oradan almak için keşke elimden bir şey gelseydi. İyiyim diyorsun ama iyi olmadığını biliyorum beni kandırma artık büyüdün." dediğinde kendimi daha fazla tutamayarak göz yaşlarımın akmasına izin verdim. istemsizce ağzımdan bir hıçkırık kaçtığında elimi hızla ağzıma götürüp kapattım.
hıçkırıklarımı düzene koymaya çalıştım. Elimin tersiyle göz yaşlarımı sildim. ağladığımı çok iyi biliyordu o yüzden hala bir şey söylememişti.
