Siz: bu fotoğrafı gördükten sonra senden nefret etmeliydim.
Siz: senden nefret ediyorum. (02.44)
Siz: edemiyorum. (03.30)
Siz: neden edemiyorum?
•
Kendimi dışarı attığımda ise elim kapı kolunda kaldı. Koldirorun başında duran beden benim hayalim mi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
12.02.2024⭐️
Elimde ki şeye baktığım an hissettiğim tek bir duygu yoktu, bissürü vardı fakat en yoğunu kesinlikle korku ve iğrenme duygusuydu. Hayır hazar'dan iğrenmiyorum, elimde ki bu şeyden iğreniyorum. Az önce beni hedef alan gözlerin, bunu yapıcağını düşünmediğim için bedenim hala kaskatı bir haldeydi. Beni tanımıştı. Evet bunu anlayabiyordum ama elime bıraktığı bu şeyi ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Başı belada mıydı? Uyuşturucu mu içiyordu?
Karakolda elime bir uyuşturucu veriyorsa beladaydı. Derin bir nefes alarak diğer soruyu rafa kaldırdım. Üzerimde ki şaşkınlığı silmek zordu. Yıllar sonra onu görmek yetmemiş, bir de elimi tutmuştu resmen! Bu her ne kadar uyuşturucuyu vermek için olsada.
Bakışlarım geri yine avucumda ki torbaya kaydı. Ani bir kararla gerisin geriye dönüp tuvalete girdim. Yaptığım şeyden emindim, kesinlikle ona bunu veremezdim. Ayrıca hala bana bunu verme sebebini kafamda net oturtamıyordum. İnsan altı yıl sonra gördüğü kıza bir şey demeden uyuşturucu mu verirdi? bir ben bu kadar ironi bir an yaşamışımdır.
"Sevinmem gereken yerde uğraştıklarıma bak." Küçün poşetin içini açıp beyaz toz tanelerini suya döktüm, daha sonra da sifonu çekip kurtuldum. Bunu da bir karakol tuvaletinde yapmam ayrı ironiydi. "Şaka gibi." Elimde kalan poşeti çantama attım ve derhal kendimi dışarıya attım. Bir an önce gitmek istiyorum.
"Miray?" Dedi, arkamdan bir ses, kafamı çevirerek bana seslenen kadına baktım. "Gamze abla."
"Hoşgeldin bir sorun mu var?" Her an çantamı açıp orada ki poşeti görücek diye ödüm kopuyordu. "Yok, hayır alisayla birlikte geldik. Hayırlı olsun bu arada, meriç abiyle birlikte olduğunu duyunca çok sevindim." Yüzünde kocaman bir tebessüm hakim olurken, onun bu Çocuksu sevincini görmek biraz daha endişemi azaltmış, şu an ki ana kendimi vermemi sağlamıştı. Kadınbir anda yat aşşa. yat! yat! deyip çantamı arıycak değildi.
"Normalde daha erken söylemeyi planlıyorduk ama , beklediğimiz gibi olmadı. Alisa da biraz hayal kırıklığına uğradı gibi.." Çantayı sımsıkı tutan elimi kaldırıp omuzunu sıvaladım. "Alis ondan sakladığınız için birazcık kırıldı ama geçer, onu biliyorsun. Hatta meriç abi onun gönlünü almıştır bile." Tam o sırada kolidorda, bize doğru ilerleyen üçlüyü gördüğüm kalakaldım. Ağzım beş karış açık kaldı.
Beynime külçeyle vurmuşlar gibi bir, sersemlikle gözlerimi hazar'dan ayıramıyordum. Bana bakıyordu. Bana bakıyor! Dikkatli bakışları üzerimde dolandıkça kasım kasım kasıldım. çantama baktı ve gamze ablanın kolunda olan elime, sonra hızlıca tekrardan gözlerime. Öylece ona bakakaldım.
Üstünde ki derici ceketini çıkarmış, beyaz kısa kollu tişörtüyle gelip tam önümde durdu. "Miray?" Dedi. Ama algılayamadım. Sesi. Sesi gerçekten çok değişmiş.
