Siz: bu fotoğrafı gördükten sonra senden nefret etmeliydim.
Siz: senden nefret ediyorum. (02.44)
Siz: edemiyorum. (03.30)
Siz: neden edemiyorum?
•
Kendimi dışarı attığımda ise elim kapı kolunda kaldı. Koldirorun başında duran beden benim hayalim mi...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
09.05.2024⭐️
Hastane güvenliğinin bile huzurla uyuduğu saatlerde gerçekten bunları yaşamak zorunda mıydım? Ayrıca neredeydi bu hemşireler? Yabancı birisini buraya girerken hiç mi görmemişlerdi. Ne kadar güvenli bir hastane ama.
"Hasiktir! Gökte ararken yerde bulduk." İçeriye sırasıyla giren tarık ve egehan kocaman gözlerle yana çekilince arkalarında kalan alisayı görmüştüm. Gürültüyü görmediği için kaşlarını çatarak odaya girdi. Meraktan dolayı fıldır fıldır dolaşan gözleri ilk durak olarak beni seçerken iyi olduğumu görür görmez sorunun asıl kaynağını görebilmişti. Dudakları aralandı şokla. Derin bir nefes alıp bıkkınlıkla verdim.
"Hey! Hey! Noluyor burada?" Tarık ve egehan bir sergide tablo izler gibi dururken ilerleyip baran'nın tepesinde ki hazarı çekeledi. Sinek ısırığı müdahalesi bir işe yaramamıştı tabikide. "Çıldırdınız mı siz! Kalk şunun üstünden!"
"Alisa?" Diye seslendim. Kafasını çevirerek benimle göz teması kurdu. Hala hazar'ı çekmeye çalışırken bu çabası neredeyse beni güldürücekti. "Bırak onu gel otur."
"Manyak mısınız siz?! Hastaneden kovucaklar şimdi. Kalk!" Dinlemedi kimse. Bıkkınlıkla bir daha oflayıp film seyreder gibi onları izlemeye devam ettim. "Ulan hayvan kalksana!"
"Egehan?"
"Ağzına sıçtığımın çocuğu izlemeyi bırak! Al şunu, yeter!" Egehanın yardımıyla hazarı sonunda barandan ayırabildiklerinde tip tip yerde iki büklüm yatan çocuğa baktım. Sahi ya bu neden gelmişti? Durup dururken belaya koşmak bu olsa gerek. "Sen neden geldin?" Diye sordum ona. Karnına sıkıca sardığı elleriyle iki büklüm dururken sesimle zor bela kafasını kaldırıp bana baktı. Hazar biraz daha sinirlendi onunla konuşmama.
Hayatımda ilk defa duyduğum hakaretler dudaklarından dökülürken ilk defa geri plana almıştım sesini. "İzin-" konuşmak canını yaktığı için duraksarken istemsizce onun bu haline yüzümü buruşturdum. "İzin vermediler ki amına koyayım."
"Evliyatını siktiğim! hala ne konuşuyon lan?! Konuşmasana kızım şununla!"
"Muhattap olma benimle." Sert sesimle duraksadı bir an. Bende durdum. Tamam ona sinirliydim ama bu kadar sert çıkışmayı ben bile beklemiyordum. Egehanın kolları arasında debelenmeyi bırakarak gözlerini bana diktiğinde geri adım atmadım. Dik ve sinir dolu gözlerimi yüzüne sabitledim. "Ne?" Diye mırıldandı boş boş. Afallamıştı.
"Benimle muhatap olma. Nasıl ki iki gün boyunca olmadın şimdi de olma. Nerden geldiysen oraya git. başımı ağırıttınız."
"Sen ne sanıyorsun?" Tarığın kollarından silkenenip bir hışımla kurtulurken iki koca adımla yattığım yatağa yaklaşmıştı. "Nerdeymişim ben? Sen benim nerede olduğumu sanıyorsun?" İnatla çenemi diktim.
