THE MAFIA BOSS CAR RACER OBSESSION
CHAPTER 17: evidence
KIANNA'S POV
Kumunot ang noo kong nakatitig mula kay Steven, napansin ko ang pagkabalisa nito habang kausap si Yohan.
Something weird with him.
Napasinghap ako ng hangin at saka isinawalang bahala na lamang iyon, pero tila namanhid ang buo kong katawan sa mga sumunod na nangyari.
"Ate...si Kuya Steven" sigaw ni Anna.
"H-ha?? Bakit? Anna bakit" sigaw kong tanong ng makita kung paano siya ka kabadong naka titig sa akin.
"H-hindi ko alam...ate pero..." hindi pa man niya iyon nagawang ituloy ng mabilis akong tumakbo ng makita si Yohan.
Pansin ko ang paghawak ni Steven sa ulo nito ng walang pakundangan akong lumapit.
"Yohan...anong nangyayari! Yohan!" Sigaw na tanong ko ng kumagat at madiin itong napalunok.
"Kianna, ako ng bahala sa kaniya. Sige na!!" Sabi nito ng madiin akong napayukom ng makita kung paano pumasok si Steven mula sa loob ng isang kwarto.
"Yohan boyfriend ko yan! Kaya may pake ako kung anong nangyayari sa kaniya! Ano ba, papasukin nyo ako" sigaw na pagwawala ko ng madiing itinulak ko si Yohan.
Pero napahinto ako ng hinarap ako ni Steven, his seriously staring at me, pero kitang kita ko ang mga sakit na dumaan sa mga mata nito ng mapait na ngumising hinalikan ako.
"Im okay! Just please...leave me alone" usal nito na ikinakunot noo ko.
"No! You're not okay! Steven, girlfriend mo ako diba...just please sabihin mo sakin kung anong nangyayari! Please" pagmamakaawa ko ng nakita ko kung paano madiin siyang napapikit ng isa pang pagyakap ang ginawa nya.
"Iloveyou as always. At patuloy kitang mamahalin kahit anong mangyari...im okay!" Sabi niya pa bago hinila ako ni Yohan paalis sa kwartong iyon na ikinaawang ng labi ko.
Mula sa pagtalikod ko, rinig na rinig ko ang pagsigaw ni Steven sa kwartong iyon...ang animo'y mga bagay na kung ano anong nabasag na ikinayukom ng kamao ko. Sobrang lakas ng kabog ng dibdib kong nakatitig lang sa kawalan, hinintay sa labas si Yohan.
"Where's he?" Tanong ko ng lumabas si Yohan.
"Okay lang sya Kianna. Something an...family problem lang k-kaya sya nagwawala" sabi nito na ikinakunot noo ko. "Don't worry, he's okay!" Sabi pa nito saka nginisian ako.
Gusto kong maging panatag, pero tila hindi ko magawa.
Hinintay ko ring makalabas si Steven sa kwartong iyon, pero animo'y naghihintay lang ako ng hangin.
Hanggang sa pumunta na ako sa kwarto ko para makapagpahinga, madiin akong napapikit kasabay ng kakaibang bilis ng tibok ng puso ko.
Alam kong may dapat akong malaman Steven.
Alam kong may mali.
At alam kong mabigat na ang dala dala mo, and i need to know that f*cking sense.
_____
//-STEVEN'S POV-//
"Where's she?" malamig na boses kong tanong kasabay ng pagbuga ng hangin.
Ramdam ko ang hapdi sa mga mata ko, kasabay din nito ang pagtayo ko sa sahig ng hindi ko magawang alisin ang sakit na mula sa ulo ko.
"N-nasa kwarto na sya tol. She's worried with you, tol...hanggang kailan mo pa itatago yang sakit na yan? Ni pamilya mo hindi nila alam na may taning na buhay mo, tsngina naman tol...alam kong hirap na hirap kana, ilabas~" hindi pa man nito nagawang ituloy ng pagak akong tumawa.
