THE MAFIA BOSS CAR RACER OBSESSION
CHAPTER 27: feel his love
KIANNA'S POV
SEVEN HOURS LEFT;
"Ate...." salita ni Anna ng pumasok ako sa kwarto kung nasaan siya.
"How are you?"
"Okay lang ako ate ikaw??..." tanong niya dahilan para mapakagat labi akong hindi na napigilan ang pagpatak ng luha sa mga mata ko.
"O-okay lang....pero....pero si Steven, his in critical condition....H-he have an.....he have an brain tumor" tila hirap na hirap akong bigkasin yun ng ngumiti siya.
"T-teka...alam mo?" tanong ko ng tanguan niya ako.
"Yes ate....i already know about his cancer....sinabi ni Yohan sa akin, at alam mo ba ate....nung minsan na kasama ko si Yohan...tumawag si Kuya Steven, humihingi siya ng payo kung paano kaba makakausap...nakaka awa bawat salitang binibitawan nya, hanggang sa....nagmamadali kaming pumunta ni Yohan sa condo kung nasaan si Kuya Steven...nagwawala siya sa kwarto, sumisigaw...at pilit na inuuntog ang sarili sa pader, umaagos yung luha nya that time....and you know what he said?!...gusto ka niyang makasama after he die..." sambit nito ng napapikit ako.
"B-bakit hindi mo sinabi!!" madiin kong tanong.
"Dahil ayaw nyang piliin mo siya dahil sa awa Ate....he give all his love for you, at kitang kita ko yun....na kahit ilang beses mo siyang ipagtabuyan, he still into you! He still want you...at mas nakakatawa, yung yakap mo yung gusto niyang maramdaman nung hinang hina na sya...but what have you done?!...you kiss Kuya Sweven in front of him na sobrang ikinadurog niya!!...but after all that pain...ginusto ka pa rin niya" saad nito na ikinaawang ng labi ko.
Ilang oras na nga ba ang lumipas, pero heto ako ngayon sa tabi niya, umaasang magigising siya.Andaming mga nakatusok sa mga kamay nito na gamot, ang oxygen na siyang tumutulong sa pag hinga nya.Ang machine na siyang nagsisilbing tinginan ng heartbeat niya, malakas akong bumuga ng hangin kasabay ng marahang pag haplos sa buhok nito.
F*ck.
Ilang beses ko siyang nasaktan, sa maling akala na 'yon. Halos isumpa ko siya that time, wala akong ginawa kundi ang magmatigas sa bawat yakap na gusto niya.Sa bawat sabi niyang gusto niya akong pakasalan ay siya palang huli nitong kahilingan.
"I-im sorry" garagal na salitang lumabas sa bibig ko, nanginginig na dumausdos ang luha sa mga mata ko.
"W-wag mo naman akong iwan oh!...g-gumising kana dyan, miss na miss na miss na kita. G-gusto ko pang bumawi sayo e. At h-higit sa lahat, gusto kong makasama kapa namin ng anak mo!" usal ko ng punasan ko ang luha sa mga mata kong namamanhid na bumagsak.
Sobrang sikip sa dibdib, animo'y kakapusin ako sa paghinga ng walang tigil ang luhang iyon, lalo na sa mga nalaman ko. He have an few days to live, dahil sa sakit nitong matagal niyang itinago, matagal niyang kinimkim. Dumating sa punto na, inako nito ang mga kasalanan ng kakambal niya kahit masakit sa kaniya lahat ng magiging kapalit...
Ang kamuhian siya ng mga tao, lalo na ako...
Ang pagbagsak ng negosyo niya kapalit ang masakit na nangyari sa loob ng bartolinang iyon. Ang pagkakulong niya sa madilim at mainit na selda, kung paano sinalo ang pangbubugbog sa kaniya.
Kung paano nito nagawang kayanin lahat, and of course....ang pagtakas niya to save me! Damn! Steven.
'Im sorry, im really really sorry'
Bahagya akong napaigtad sa gulat ng bumukas ang pintuan sa kwartong ito, it's Yohan.
"Kianna, its been eight pm. You should take a rest" usal nito ng tumango akong nagpunas luha.
