THE MAFIA BOSS CAR RACER OBSESSION
CHAPTER 18: break up
KIANNA'S POV
This past few days ago.
Napasinghap ako ng hangin, kasabay nito ang madiing paghaplos ng kamay ng kapatid ko sa likuran ko. Sobrang lakas ng kabog nang dibdib ko habang naghihintay sa pag harap ng pulis na may hawak ng kung anong ebidensya.
We're here in city jail.
"Ms.Kianna Madeira Chavez" isang malamig na boses ang kumawala.
"Yes, i am" sambit ko saka tumitig sa isang pulis na nasa harapan ko. "Sir, ano pong balita sa kaso? At ano pong ebidensya ang gusto ninyong sabihin." Usal kong tanong ng ngumisi ito bago umupo.
"Isang anonymous person ang tumawag sa amin at ibinigay ang mabigat na ebidensyang ito ms.Chavez, at batay sa nalakap kong impormasyon. Isang taong malapit sa iyo ang siyang pumatay sa inyong mga magulang. It was Steven Jackson Hernandez" sabi nito na ikinakunot noo ko, kasabay ng pag awang ng labi kong napailing iling.
"A-are you joking?" natatawa pang garagal boses kong tanong.
"This is the evidence" mga larawan ang binitawan nito sa lamesa na agad kong kabadong kinuha.
Tuluyang nanlaki ang mata kong tinitigan iyon, hindi ko maalis ang malakas at madiing kabog sa dibdib kong napasinghap ng hangin.
"N-no...hindi 'yan si Steven....hindi siya yan! May kakambal si ste~" hindi ko pa man iyon nagawang tapusin ng pagak nya akong tinawanan.
"Yes. I know, meron siyang kakambal, it was Sweven. Nakausap na namin siya, at umamin na wala siyang alam tungkol sa bagay na ito." Sambit ng pulis na nasa harapan ko.
"A-anong ibig nyong sabihin"
"Si Steven Jackson Hernandez ang tunay na killer" sabi nito ng tuluyan akong umiling iling na tumayo mula sa upuan na iyon.
Animo'y hindi ko magawang tanggapin, pero tila patuloy din ang pag kabog ng dibdib ko. Lumabas ako sa presinto, hindi ko alam kung anong gagawin ko..But i was scared.
Takot at kaba ang bumabalot sa akin, hanggang sa~...
"K-kianna" isang tao ang nagpamanhid ng buo kong katawan ng makita siyang nasa harapan ko.
Tila umakyat lahat ng galit at dugo ko sa ulo ng malakas ko itong sinampal sa mukha niya. Kitang kita ko ang pagdaan ng sakit sa mga mata nito ng mapait siyang ngumisi.
"Totoo ba! Steven totoo ba!!..ikaw yung pumatay sa mga magulang ko??ha?" Asik na tanong ko ng hindi ito makapagsalita, kitang kita ko ang diin sa paglunok niya ng tuluyang bumagsak ang mga luha sa mga mata ko kasabay ng pagtango niya.
Sobrang sakit, at sobrang sikip.
"Kianna...please, p-pakinggan mo muna ako! Mag eexpla~" hindi ko ito nagawang patapusin ng suminghal akong pagak na tinawanan siya.
"Explain?! Steven hayop ka!!..alam mo kung gaano kasakit yung ginawa mo...tsngina!! Ang hirap ang sakit!!..na mismong sa harapan ko pinatay ang mga magulang ko, wala kang awa, wala kang puso! Napakahayop mo!" Singhal kong sigaw ng napatango tango siya.
"I'm sorr~".
"SORRY?! WALANG HIYA KA!!..PINATAY MO ANG MGA MAGULANG K~" hindi ko iyon nagawang ituloy ng itinulak ako ni Yohan sa sobrang pananakit kong suntok sa dibdib ni Steven.
"Kianna, tama na! Tama na" sigaw nito.
"TAMA NA??! GANUN NALANG YON HA?!...ETONG TATANDAAN MO, ULTIMO LUMUHA KA NG DUGO SA HARAPAN KO, HINDING HINDI KITA MAPAPATAWAD SA GINAWA MO!!" asik ko sabay talikod sa kaniya.
Pero bago ako tuluyang makasakay ng kotse, isang nakakapanindig balahibong pag alingawngaw ng putok nang baril ang kumawala.. nanlaki ang mata ko sa kaba....nang makita ang paghugot ni Steven ng baril at pakikipagpalitan ng putok sa isang van na sumugod nang biglaan.
Kaagad siyang lumapit sa akin ng higitin nito ang bewang kong niyakap at tumalikod dahilan para siya ang matamaan ng putok ng baril na iyon na ikinaawang ng labi ko, napasinghap ako ng hangin ng maramdaman ang pag agos ng dugo sa likuran nito.
"S-steven!!" sigaw ko kasabay ng pagbagsak nito sa harapan ko.
____
Nanggagalaiti at madiin ang pagyukom ng kamao kong nakatingin sa kaniya matapos itong magamot ni Yohan.We're here in a building, isang gusaling luma.Napasinghap ng hangin si Steven ng ngumisi siyang mapait kasabay ng pagtango nito dahilan para maiwan kaming dalawa lang.
"I-im sorr~".
"Im not accepting any apologies Steven. Gusto kong pagbayaran mo kung anong ginawa mo, napakahayop mo! Paano mo naaatim na pakisamahan ako without knowing na isa kang kriminal." Asik ko ng pagak itong tumawa, kasabay nito ang paghithit nya ng sigarilyo.
May kung anong sakit na muling dumaan sa mga mata nito, umiwas sya ng tingin pero hindi nito napigilan ang pagpatak ng luha sa mga mata niya.
"You can kill me now Kianna! Kung san ka masaya, kung saan gagaan lahat!!..tatanggapin ko, total!...naranasan ko namang mahalin ka, naranasan ko ng maging masaya kasama ka...but for now?!..mas pipiliin kong ikaw na yung pumatay sa akin, mas gugustuhin ko na ikaw na, mas magiging masaya ako!!..but in the end, i was doing this for you! Ayokong masaktan ka, ayokong mabastos ka!! Ayokong may masamang mangya~" hindi nito nagawang ituloy ng kinuha ko ang baril na hawak nito, kasabay ng pagtutok sa kaniya.
"We're done!"
Ramdam ko ang malakas na kabog ng dibdib ko sa ginawa kong iyon, madiin ang paghawak ko sa gatilyo ng baril...pero ni hindi manlang nagbago ang ekspresyon nya ng nakita ko kung paano pigil itong ngumisi.
"Before you kill me, i have something to tell you. I loveyou Kianna! S-sobrang mahal kita." Garagal ang boses nito ng makita kung paano siya napakagat labing nagpigil ng luha sa harapan ko, nanginginig ang mga kamay ko ng nanghinang bunagsak ang balikat ko.
Pero tuluyang umawang ang labi ko sa mga sumunod na nangyari ng malakas na itong humiyaw sa harapan ko, kitang kita ko ang pagkapula ng mga mata nya.
"S-stev~.."
"Leave" sigaw nito.
"Steven, anong nang~" hindi ko pa natapos ng pilit nitong hinablot ang kamay kong kinaladkad palabas sa kwartong iyon.
_____
//-SOMEONE'S P0V-//
Mula sa madilim ng parte ng kwartong iyon, sobrang bigat at sikip ang dibdib ni Steven, habang nakayukom ang kamao nitong pinipigilan ang pananakit ng ulo niya.Sobrang lakas ng pagkakahagulgol niya, lalong nagpapasikip ng dibdib nito ang ginawang frame up ng kakambal nya...na sa oras na hindi nito nagawang akuin ang mga kasalanan nya ay idadamay nito ang kapatid ni Kianna, kaya wala siyang magawa kundi ang tiisin ang mga sakit na dala dala nya.
Malakas na pag untog ng ulo niya ang ginawa nito sa pader.
"TAMA NA!!! TSNGINA...TAMA NA" sigaw nito ng bumagsak ang katawan nyang napasinghap ng hangin, kitang kita sa mga mata nito ang pagkapula ng may kung anong isang tao ang sumipa sa pintuan.
"Tol! Tol okay ka la~.."
Hindi pa man nagawang ituloy ni Yohan iyon ng suminghap ng hangin si Steven.
"L-lumabas si Kianna...just please take her in home...." usal nito saka mabigat na bumuga ng hangin.
"Pano ka?"
"Kaya ko pa!!..hindi pa ako pwedeng mamatay hangga't galit sya sakin. Gusto kong sa kahit huling hininga ko, nandun sya at walang anong galit" sabi nito..
TO BE CONTINUE
