Wedding Dress

-28-

Bölüm şarkısı: Taylor Swift- Bad Blood

# William

Gülümsüyordu. Tanrım, gülümsüyordu! Dünyadaki en güzel gülümsemeye sahipti. Sırf o gülsün diye hergün espri yapmaya çalışıyorum. Kolumu omzuna atıp ona biraz daha yaklaştım.

"Oysaki çokta tatlı bir insanım." Kahkaha atmaya başlayınca ona katıldım. Biraz süre geçtikten sonra tekrar gülümsedi.

"Ne o, artık kendi kendine mi gülmeye başladın?" Dudağını ısırdı. Gülümsemesi daha da büyümüştü.

"Sadece... iki gün önce olan şeyi aklımdan çıkaramıyorum." Gülleri bıraktığım gün... Bilmemezlikten gelip saf ayağına yattım.

"Ne oldu ki o gün?" Gülümsediğine göre iyi karşılamıştı. Ben ciddi bir konuşma yaparız diye bekliyordum.

"Eve gidince güllerle dolu çok güzel bir ortamla karşılaştım. Gerçekten çok güzeldi." Eh, romantik insanım tabii. "Zayn beni bu sefer gerçekten şaşırttı." Birkaç dakika yüzüne mal gibi baktım.

"Anlamadım?" Zayn de ne alaka şimdi. Her yerden çıkıyor. Çemçük ağızlı!

"Zayn güllerle bana bir sürpriz yapmış. Romantik çocuk başka oluyor tabii. Sen anca kütük gibi otur." Çocuğa bak! Gelmiş benim romantizmimin içine ediyor.

"Nereden biliyorsun onun yaptığını, ismini falan yazmış mı?" Olabildiğince olayın içini deşiyordum.

"Masada tek bir kağıt vardı ama isim de yazmıyordu. Ancak bir akşam yemeği yedik ve kendi ağzıyla söyledi." Tek kağıt? Harika! İkinci kağıdı sabote etmiş. Sinirle arkama yaslanıp kollarımı göğsümde birleştirdiğim.
Çocuğa bak! Bir de ben yaptım demiş. Başlarda gelir geçer, ayrılırlar diye düşünmeye çalışmıştım. Ancak şimdi anlıyordum ki o, benim için bir sorundu. Bundan sonra sessiz kalmayacaktım...

Jack koşarak geldi ve ön sıraya yapıştı. Yani bildiğiniz yapıştı. Düşmek üzereyken tek çare sıranın üzerine dört kolla hızlı bir iniş yaptı.

"Ne bu hâl, Jack?" Alexis öne eğilip Jack'in ayağa kalkmasına yardım etti.

"Heyecandan duramadım. Az önce bir kızla tanıştım ve yanağıma bir busecik kondurdu." Heyecanla ayağa kalktım. Sonunda bir kız bulmuştu.

"Yani bana sululuk yapmayı bırakacak mısın?" Dudaklarını büzüp bana bir öpücük attı.

"Ben senden vazgeçer miyim Süper Mario." Suratımı buruşturdum. Süper Mario ne ya!

"En azından bir sevgili bulmuş?" Alexis bir umut duruma iyi yönden bakmaya çalışmıştı. Yıllar sonra bu da iyi bir şeydi tabii. Aniden sınıfa bir kızın girmesiyle hepimiz ona döndük. Hırsla Jack'e ilerleyip tokadı yapıştırdı.

"Pislik!" Hemen arkasını dönüp ilerlemeye başladı. Jack olduğu yerde apışıp kalmıştı.

"İlk defa ayrılık anı bu kadar kısa sürdü?" Alexis bu sefer istediği pozitifliğe ulaşamamıştı.

***

Kapı yumruklanmaya devam edince adımlarımı hızlandırdım. Kimdi bilmiyorum ama kesin bir hayvandı. Kapıyı açınca karşımda bir adet Zayn öküzü gördüm. Vay be, kalbim temizmiş.

"Amacın ne?" Biraz düşündüm. Acaba hangisinden bahsediyordu. Bu sırada yan taraftaki meraklı komşuyu farkettim. Sürekli yalan yanlış dedikodular çıkarırdı. Kesin bu sefer de Zayn'le ilişkimiz olduğunu söylerdi.

Yüzümde büyük bir dehşet ifadesiyle Zayn'i içeri çekmeye çalıştım. 'Ne yapıyorsun değişik?' bakışlarına kaş göz işaretleriyle karşılık verdim. Garip bir şekilde bana bakıyordu. Haklıydı çocuk. İşaret ettiğim yere baktı ve komşuyu gördü. Tabii yine anlamadı. Bu sırada komşu bizi farkedip hemen işini bıraktı ve bize odaklandı. Harika, yine olay benim başımda patladı. Sinirle Zayn'i içeri çekip kapıyı kapattım.

"Ne oluyor?" Şaşkına dönmüştü çocuk. Durumu nasıl açıklayacağımı bilmediğim için geçiştirmeye karar verdim.

"Yok bir şey. Sen ne istiyorsun?" Konuyu hatırlayıp tekrar kaşlarını çattı.

"Güllerle yaptığın şeyi gördüm." Ah, evet o şey.

"Görmekle kalmamış üstüne bile almışsın." İşte şimdi ben de sinirlenmiştim. Alayla gülüp bana biraz daha yaklaştı.

"Senin iyiliğin için yaptım. Senin onu sevdiğini öğrendiği zaman üzülen kişi sen olacaksın. Çünkü seni kabul etmeyecek." Sinirle dudağımı ısırdım ve birkaç adımla ona biraz daha yaklaştım.

"Onu senden daha çok seviyorum. Ve bu seni sinirlendiriyor." Yüzüne sakin bir ifade yerleştirip gülümsedi.

"Seni asla sevmeyecek." İşaret parmağıyla kafama bikaç kez vurdu. "Bunu kafana soksan iyi edersin." İşte bunu yapmamalıydı. Sinirle elini tuttuğum gibi çevirdim. Acıyla inelyince bunu umursamayıp elini bırakmadım.

"Kendini fazla yıpratma. Hiçbir kelimen onu sevmemi değiştirmeyecek." Elini bırakıp geri çekildim. "Şimdi evimden çık." İçimde fırtınalar kopsa da çok sakin bir şekilde konuşuyordum.

"Bunu ödeyeceksin." Biraz daha bana baktıktan sonra hırsla kapıyı açıp gitti. Bari kapatsaydın hayvan! Kapıyı kapatmak için ilerleyince az önceki meraklı komşunun hararetle arkadaşına bir şeyler anlattığını gördüm. Beni görmesiyle ikisi de bana döndü. Beni süzüp garip bir şekilde bakmaya başladılar. Harika, bir bu eksikti!