He Is Not Gay! Just My Girlfriend⚠️/SASUSAKU FANFICTION

40

Bazen Tanrı'nın bize sunduğu sınavlar boyumuzu aşıyor gibi gelirdi.

Sanki çözümü olmayan bir problem, tedavisi olmayan bir hastalık, bağımlılığı olan bir takıntıydı.

Çözüm yolunu, ilk başta karanlık gelen o yolda bulmaya çalışırken zorlanır, bazen de kaderimizi kabul ederek pes ederdik.

Ben tuhaf bir şekilde her zaman çabalayan tarafta olmuştum.

Neden bilmiyordum ama bir şeyler yapma isteğim ve mutluk olmak için duyduğum istek içimde sönmeyen bir ateş gibiydi.

Evet, defalarca ayağım kaymıştı, yüz üstü çakılmış, her şeyin bittiğini düşünmüştüm.

Fakat hayatım bir şekilde devam etmişti.

'Peki ya sen, Sasuke...Sen şimdi nerede bulunuyorsun?'

Başta engin ve dümdüz uzanan bir deniz gibiydi.

İfadesiz, varlığı belirgin...

İçerisinde neredeyse tek bir dalga barındırmayan, çocukken tanıştığım sükunetini korumak zorunda kalmış biri gibi...

"Sadece beni gördüğünde ve beni hissettiğinde bitecek sıkıntım. Çünkü dayanmak artık daha da zorlaşıyor..."

Onun gibi birinden duymayı hiç beklemediğim o sözlerin her birinin satır arasında barındırdığı acı, günler sonra bile tazeydi.

Onu görmemi istiyordu, hissetmemi...

Ama neden..?

Ben onun hayatında ne yapabilirdim de onu görebilir, hissedebilirdim...

'Onu sevebilirsin...'

Zihnimde yankılanan düşünceyle gözlerim irileşti.

Sevmek...

Ben ve Sasuke...

'Sai'den sonra kapattığım kapıları aralamak çok zor geliyor...'

Evet çok zor geliyordu çünkü aklıma gelen tüm o görüntülerden, sözlerden ve daha önce anlamadığım her bir davranıştan utanıyordum.

Bu kadar aptal olabildiğim için, bu kadar kör olduğum için...

Ancak Sasuke ile Sai'yi aynı kefeye koymamam gerektiğini de biliyordum.

Sasuke yıllar önce beni terk edip gitmiş olsa da beni kazanmak için elinden geleni yapmıştı.

Sai ise silinip gidecek olan geçmişimdi.

'Utanç duysam da...'

Ağzımda atan kalbimi kabullenip yüzümü ellerimin arasına aldım.

Sasuke'yi her düşündüğümde iyiden iyiye kendisini hissettiren o hafif kalp sızısı sanki atan bir nabız gibi damarlarımda inliyordu.

Bu aşk olabilir miydi?

Ya da hoşlantı...

Kafam allak bullak olarak sandalyeden kalktığımda kaşlarımı çattım.

'Sasuke'ye yardım etmek istiyorum ama kendimi neden bu kadar kaptırıyorum, anlamını kabul etmediğim şeylere...'

"Ah, Sakura buradasın..."

Başımı kaldırıp mutfağa girmiş olan Rin'e baktım.

Hafiften dağılmış saçları günün yoğunluğunu yansıtsa da hala çok güzeldi.

"Kalan pastaları buzdolabına attım. Bozulacaklarını düşünmüyorum ama yarın yine de bakalım."

Aklımı biraz da olsa Sasuke'den uzaklaştırabilmek adına başımı salladım.