He Is Not Gay! Just My Girlfriend⚠️/SASUSAKU FANFICTION

51

Sasukeyle  böylesine hassas konular hakkında konuşmak, onu dinlemek ve geçmişin kapılarını açmak, zor olacağını düşünmeme rağmen tam tersiydi.

Beni bir noktada rahatlattığını da söyleyebilirdim.

Artık daha az endişeliydim, biraz da olsa olacaklara hazır gibiydim.

Sasuke'ye baktığımda onun da benim gibi hissettiğini görmek ve bilmek beni daha da iyi hissettiren yegâne şeydi.

Kucağından kalkıp yan tarafa geçtim.

"Umarım kendini biraz daha iyi hissediyorsundur."

Başını geriye atıp koltuğa yasladı.

"Evet, daha iyiyim."

Üzerine doğru eğilip anlına parmaklarımla masaj yapmaya başladım.

"Sevindim."

Gözleri dokunuşum karşısında yavaşça kapandı.

Yüzündeki stres çizgileri biraz azalsa da yorgunluğu hala geçmemişti.

Bu yüzden parmaklarım anlında, şakaklarında, çıkık elmacık kemiklerinde ve çenesinde gezindi.

İyice mayıştığını hissedebiliyordum.

Onu biraz daha tüm bu sorunlardan alıp götüreceksem her şeyi yapmaya hazırdım.

'Böylece ben de iyileşebilirdim...'

"Sakura?"

Kısık bir sesle konuştuğunda parmaklarım yüzünde hareketsizleşti ve düşüncelerimden koptum.

"Efendim?"

El bileğimi tutup dikleştiğinde geri çekildim.

Yüzüme baktığında kendisini toparlamaya çalışıyormuş gibiydi.

"Şimdi aklıma geldi de sana bir şey sormak istiyorum."

Meraklanarak başımı salladım.

"Tabii..."

İfadesiz bir şekilde bana baktı.

"Onlarla görüştüğümde yanımda olmanı istiyorum."

Yutkunup gözlerini kaçırdı.

"Tek başıma onların karşısına çıkmak kontrolümü kaybetmeme neden olabilir."

Sözlerinin ardındaki kararsız sertlik onun her ne kadar haklı olduğunu vurgulasa da, kontrolsüz davranması her şeyi mahvedebilirdi.

Gülümsedim ve elini tuttum.

"Endişelenme, yanında olup sinirlerine hakim olmak için gereken kontrol çubuğun olmaya hazırım."

Burnundan güldü.

"Peki...Teşekkürler."

************** 

Sasukeyle yaptığımız konuşmadan sonra aradan geçen birkaç gün, ikimiz için de toparlanma süreciydi.

Sasuke iyice dinlenme ve görüşme için süreci yönetme fırsatı bulmuştu.

Konuşmalarımız sırasında onda gördüğüm stres ve gerginlik gitmiş yerine demirden bir irade gelmişti.

Onu böyle görmek ne kadar iyi olsa da duygularından sıyrılmış ve buz gibi görünen ifadesi biraz da olsa korkutucuydu.

'Fakat böyle olmak için de haklı sebepleri vardı.'

Belki de ben de öyle olmalıydım, babamla yüzleştiğimde duygusuz olmalı, bana yaptıklarının hesabını sorarken acımasızca davranmalıydım.