He Is Not Gay! Just My Girlfriend⚠️/SASUSAKU FANFICTION

35

Çocukluğum annemin bana verdiği harçlığın kuruşu kuruşuna hesabını yaparak geçmişti.

Evet, belki de o yaşlarım için parasal durumları bu kadar düşünmem doğru değildi ancak babamın evden gitmesi evdeki finansal dengeleri de değiştirmişti.

Annem beni doğurduktan sonra bıraktığı çalışma hayatına tekrar dönmeye karar vermiş ve bulabildiği her işte çalışıp ay sonunu nasıl getireceğini düşünür olmuştu.

Onu böyle görmek bir zamanlar olduğum o kız çocuğunun kalbini paramparça etmişti, uykusuz geçen gecelerde annemin yanında olmuştum yapabildiğim kadarıyla...

Babamın bana nafaka ödememesi, okul masraflarımın zaman zaman artmasıyla ne yapacağımızı bilemediğimiz dönemlerden geçmiştik.

Ve 20'li yaşlarımın başında annemden ayrıldığımda kendime verdiğim en acı dolu söz kesinlikle daha fazla para kazanmak, annemi refah içinde yaşatmak ve mutlu olduğum işe sahip olmaktı.

Kendime verdiğim sözler aslında Gökyüzü Sunağında çalışmaya başladığımda tek tek yerine getirdiğim şeylerdi, hatta bir noktaya kadar yeni bir eve çıkma düşüncesi bile içten içe kendini göstermeye başlamıştı.

Ama şimdi sanki tüm duygularım ve hayallerim de evle beraber kalacak yer arıyor gibiydi.

Suçlunun kim olduğunu tartışmak yersizdi çünkü polis ve ev sahibi de kendilerine göre haklılardı.

Ancak zamanlama çok kötüydü.

Kenarda attığım birikmiş bir param vardı ama yeterli değildi.

Bunu anneme söyleyememek de işin en kötü tarafıydı, bana yardım etmek için geleceğini biliyordum ve bunu istemiyordum.

"Sakura..."

Yumuşak bir sesleniş, zarif bir ses...

İrkilip başımı kaldırdım.

Sasuke önümde diz çökmüş bir şekilde beni inceliyordu.

Ah evet...

"Efendim?"

Titrememesi için birbirine geçirmiş olduğum ellerimi avuçlarının içine alıp çözdü.

Ne yapacağımı bilemeyerek ona baktım ama ellerimi nazikçe ellerinin arasına tutarken titremelerini durdurmak istiyor gibiydi.

"Her şeyi bir anda kucaklamamalısın, öncelikle sakin olmalısın..."

Başını kaldırdı.

Gözlerimiz buluştuğunda siyahlığın çok daha ilerisinde sımsıcak bir duygu gördüm.

Beni yatıştıran ve sakinleştiren bir şey...

'Adını koyamadım...'

Ellerimin titremesi yavaşça durmaya başladı.

Yeniden dünyaya döndüm...

Ellerimi ellerinden çektim.

"Ev bulmam lazım, Sasuke. Ne yapacağımı bilmiyorum, kirayı işim yokken karşılayabilir miyim?"

Kendimi belki zavallı konumuna düşürüyordum ama umursamadım.

Zaten anneme hiçbir şeyi anlatamazdım.

'En azından Sasuke beni dinliyor...'

"Biliyorum."

Sert sesi beni anladığını gösteriyordu.

'Ona neler yaşadığımı tam olarak anlatmamış olsam da...'

"İşte bu yüzden sana bir teklifim var..."