Geldikten sonraki yaklaşık 2 günümü uyumakla geçirmiştim. Bu esnada üstünü değiştirdikten sonra evden çıkan Miraç yeniden gelmemişti. Kendi kendime kalmam gerektiğini düşündüğü içinse eve ne giren oluyordu ne de evden çıkan.
Ta ki, kapı çalana kadar.
Aslında kapıyı açmak üstüme vazife olmadığı için yatmaya devam etmeyi seçmiştim ama ısrarlı bir şekilde çalan kapıyı açmak durumunda kaldım. Bilin bakalım kim?
Beni öptükten yaklaşık 48 saat sonra nereye gittiğini bile söyleme tenezzülünde bulunmayan, üstüne üstlük ne arayıp ne soran, aç mıyım açıkta mıyım diye kontrol etmeyen, ölmüş müyüm yoksa intihar mı etmişim gram umrunda olmayan, yüce oyun kurucu Miraç ay pardon Maserati han hazretleri.
"Anahtarın yok mu senin?"
Gram oralı olmadan içeri geçerken ben de el mahkum kapıyı kapattım.
Çattı da haberi yok. 2 gündür sıkılıyorum ben, sıkılıyorum. İnsan iyi kötü bi yemek söyler keyfim yerine gelsin diye ama yok!
BU NASIL BİR MİSAFİRPERVERLİK ACABA?
"Vardı ama seni rahatsız etmek istedim."
Tek kaşımı kaldırıp suratına bakarken bir elim çingene gibi belime yükseldi. Ve bu hareket yüzünden (galiba yani) geri adım attı.
"Şaka yapıyorum güzelim, belki müsait değilsindir diye çat kapı girmek istemedim. Sonuçta 2 gündür ne yapıyorsun bilmiyorum ama ev beklediğimden iyi durumda."
"Yanıma neden gelmedin?" diye sordum boş bir anımda. Hayır hayır, ona kırıldığımı söylememem gerekiyordu.
"Kamptaki işleri çözmeye çalışıyordum ve başardım sayılır. Oyunlara senin yerine katılacak birini ya da bir şeyi üretmem gerekiyordu çünkü kamp ayaklanmış durumda. Herkes yaşayıp yaşamadığını sorunca hastalandığın için tedavi gördüğünü söyledik."
Heyecanım sinirimi bastırınca koşarak salona doğru ilerledim ve bulduğum koltuğa attım kendimi. Masada dünden kalan bir bardak soğumuş kahve duruyordu ve elim doğrudan ona doğru uzandı. Buz gibi bir hale gelmiş olan kahveyi yudumlarken "Anlat anlat." dedim.
Ay şimdi bir çekirdek olacaktı şurada... Tadından yenmezdi.
"Archangel ne yapıyor? Gudubet suratını alıp psikiyatriste götürmeyi düşünüyor mu? Ay pardon sen zaten psikiyatristtin, değil mi? Keşke bana bu oyun kampının komple bir simülasyon olduğunu söylesen de gözümü açtığımda kendimi beyaz ışıklarla dolu, doktorların fink attığı bir salonda bulsam."
"Sakin ol, sakin." Kendisi de oldukça sakin bir şekilde koltuğa yerleşti. Yavaşlığı bana çok tezat olunca yerimde kıpırdanmak durumunda kaldım.
"Yerime kimi buldunuz? Anlatsana, hızlan biraz hadiii!"
"Kimi değil, neyi."
"Ne?"
"Bir yapay zeka ürettik. Oyun sırasında kaydedilen hareketlerin sayesinde neredeyse oyunda sen oynuyormuşsun gibi etkisi olan bir yapay zeka. Ses yüklemesi için yardımın gerekiyor."
"Ama oyunlara ben katılacağım değil mi?"
Bir an durdu. "Bu mümkün olabilir mi bilmiyorum, sorunsuz şekilde çalışan bir yapay zeka üretmek ilk amacımız. Ayrıca Archangel senin yaşadığını biliyor olmalı saldırıdan sonra. Bu da, seni kampa geri götürmemiz anlamına gelebilir. Ama seni kampa götürmeyeceğim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OYUN KAMPI: TURNUVA (+18)
AçãoAura, henüz kampa katılmadan önce bile bir şeyler olacağını seziyordu. Ancak bu kadarını kimse tahmin edememişti. Oyundaki botlar, aslında sonsuza dek uykuya yatırılmış gerçek insanlardı ve sahte oyun kurucularla gerçek oyunkurucu arasında büyük bi...
