weer een nieuwe begin ( Aguslina)

81

Agustin tuit zijn lippen, duidelijk geïrriteerd door de snelheid van mijn mislukking. 

- Carolina, ja dat kan. Geef niet te snel op. Er stroomt toveraarsbloed in je aderen. Jij bent zoals wij. Maak uw vaardigheden wakker. 

Ik overtuig mezelf ervan dat ik het kan. Zijn opmerking stimuleert echt mijn verlangen om door te gaan. Ik concentreer me weer. Deze keer voel je de kracht van het creëren van elementen.

- Aer' aeris- fluister ik met vaste stem

Dan neemt een elektrische stroom mijn systeem over. Ik voel een vreemd gevoel toen mijn armen beginnen te tintelen. De energie in mij transformeert en dan gebeurt het. De lucht stroomt uit mijn handpalmen en de wind stroomt totdat hij mij gezicht raakt. 

- O mijn god.

Ik heb een paar ogenblikken gefascineerd zitten kijken. Dan sluit ik mijn handen tot vuisten zoals Agustin heeft gedaan, en de schok verdwijnt.

- Je hebt het gedaan. - glimlacht hij trots en kust me op de wang. We kunnen nieuwe dingen gaan generen.

Na een paar uur ging ik douchen en ben dankbaar dat ik schone kleren had meegenomen. Ik had de essentiële elementen onder de knie, maar er zijn verschillende mislukkingen in het proces. Het is niet zo eenvoudig als ik dacht. Agustin heeft gelijk toen zei dat de energie opraakt naarmate je het harder probeert. We hebben de training afgerond en hij zei dat we de volgende keer iets meer dan interessants zouden doen.

Nadat ik me heb aangekleed en mijn haar in een losse paardenstaart heb gedaan, ga ik naar de woonkamer. Agustin maakt de pizzadoos open. Hij draagt een zwart T-shirt en een spijker broek. Hij heeft gedoucht in een van de kamers op de eerst verdieping. Zijn haar is nog vochtig, waardoor zijn lokken er donkerder uitzien dan normaal.

Volgens dezelfde oude gewoonte bijt ik op mij binnenwang en verwonder ik me over zijn mannelijke schoonheid. Hij kijkt me aan en bied me een stuk pizza aan als ik op de bank ga zitten. Ik voel mij iets beter nu de pijn in mijn rug is afgenomen. Binnen enkele ogenblikken voel ik een kloppend gevoel in mijn hoofd, maar het is niet zo regelmatig en constant als andere keren.

- Is er een gemeenschap van tovenaars in de buurt? - vraag ik, nadat ik en slok van mijn drankje heb genomen.

- Er is een stad genaamd Zelat buiten de stad - Hij komt dichterbij en verwijdert met zijn duim een onzichtbare vlek van mijn lippen. Ik voel een tinteling en word meteen rood. - Ik zou je ooit mee kunnen nemen.

Ik overweeg om weg te lopen en door te gaan met mijn nieuwe leven. Maar ik kan het niet. In ieder geval niet voor nu. Eeerst moet ik het probleem met mijn spreuk oplossen. Wat betreft de situatie met Ruggero: het zou tijd kosten om er overheen te komen, maar ik denk dat dit het beste is. Ook wil ik Malena en Valentina ontmoeten. Ik voel me schuldig omdat ik ze op een gegeven moment niet heb laten weten dat het goed met me gaat.

- Wanneer kan ik met mijn vrienden praten? - Ik kijk naar hem en zie dat hij een gezicht trekt.

- Ik weet het niet. Misschien over een paar weken. 

Ik knik en zucht. Ik mis te heel veel. Ik wacht geduldig op het moment waarop ik ze weer zou zien.

Dagen gaan voorbij. Soms voel ik me verloren, omdat ik niet precies weet waar ik met dit alles sta. Maar blijkbaar heb ik vooruitgang geboekt. Elke ochtend leert Agustin, samen met Mike en Antonnela, dingen waarvan ik niet wist dat ze bestaan. De uren die ik train zijn vermoedend, maar ik ontdek dat ik echt potentie heb in wat ik doe.

De temperatuur is vanochtend mild en aanzienlijk. Het is rond zeven uur in de ochtend. Agustin heeft me een paar minuten eerder wakker gemaakt om te ontbijten. Ik moet maximale energie hebben, dus ik zou er geen probleem mee hebben om zo snel uitgeput te raken of moeilijkheden te krijgen als ik een element aanroep.

Vanuit het panorama besef ik dat we op weg zijn naar een leeg terrein ver van de stad. Zyville staat bekend om de natuur die ons omringt, daarom overheersen planten en vegetatie in de plaats. Maar nu valt de herfstbladeren op de grond, ter voorbereiding op de verandering van het weer.