weer een nieuwe begin ( Aguslina)

17

Ik doe mijn ogen en zie dat ik in een wei sta, ik kan niet goed zien waar ik ben, omdat het donker is. Ik sta op en heb weer de zelfde jurk aan, zwart leer. Ik wandel door de wei tot ik aan en bos kom, zou ik in het bos gaan? Ik denk dat ik niet echt een andere keus heb. Ik weet niet of er aan de andere kant nog een weg is om hier weg te gaan, en ik ben te moe, om daar nog naar toe te gaan. Ik ga verder het bos in tot ik geluiden om me heen hoor. Ik kijk naar alen kant, maar zie niets. Ik ga verder tot ik een groot figuur voor me zie, het is zeker meer dan twee meter. Ik weet niet wat het is ,maar ik blijf hier niet wachten om dat te ontdekken. Ik ren de ander kant op, terug de wei in. Ik stop met lopen als ik een steek in mijn borst krijg. Ik val met mijn knieën op de grond. Ik kijk achter me en zie het wezen op me afkomen, het is te donker om te zien wat het is. Als hij bijna bij mij is, komt er iemand anders achter hem vandaan die kleiner is. Hij is van normaale grote. Het grote beest of dat denk ik toch dat het is blijft daar staan, de ander komt naar me toe.  Ik kan nog steeds maar amper ademen door die steek. Hij komt naast me staan. Ik kijk op, en zie dat het Agustín is.

Blijf bij me weg.

Daarna wordt alles wazig, het lijkt of ik in een zwarte gat val waar niets is.

Ik word wakker in mijn kamer, gelukkig het was niet echt. Ik kijk op de klok, het is weer het zelfde uur als de voorige keer. Waarom heb ik die dromen toch, voor ik Agustín kende heb ik dat nog nooit gehad. Zou hij er iets mee te maken hebben? Ik weet het niet, en daar wil ik nu ook niet aan denken.

Ik ben op school voor de eerst les. Na die droom heb ik niet meer kunnen slapen. Valentina heb ik ook nog niet gezien. Maar de eerst les deel ik met haar dus dan weet ik meteen of ze der is. Ik ga de klas binnen en zie haar zitten. Ik ga naast haar zitten. Malena  zit voor ons. Ik wil net iets tegen haar zeggen als de leeraar binnen komt.

-Ga allemaal zitten.~ hij zet zijn spullen neer en richt zicht terug op ons.~ vandaag gaan we groeps werk doen.

Valentina, Malena en ik gaan meteen bij elkaar zitten. Ik hou er van als we groeps werk hebben en bij elkaar zitten. Iedereen begint meteen te babbelen.

-Je heb nog steeds onze vraag niet beantwoord.- Zeg ik.

-Je vind je Mike leuk?

-Ik wil het daar niet over hebben.

-Waarom niet? Het is toch een simple vraag, vind je hem leuk of niet?

-Ok, ja ik vind hem leuk.

-Ja ik wist het!

Heel de klas keek naar ons.

-Juffrouw Kopelioff, graag wat rustiger.

-Ja sorry.

Na de les was het pauze. Ik ga naar mijn kleusje en neem mijn boek. Als ik onder weg ben komt Maxi naast me lopen.

-Jij heb nu toch ook geschiedenis?

-Ja.

-Dan ga ik met je mee.

-Ik vind het goed.

Op weg naar de les zie ik Agustín naar ons kijken, ik vind het raar, in mijn droom ziet zijn blik er kouder uit of hij alleen maar ongeluk en gevaarlijke kan zijn, maar als ik hem nu zie niet hoewel hij er een beetje geïrriteerd er uit ziet. Ik praat verder met Maxi tot ik voel dat er iemand mijn arm vast neemt. Ik kijk naast me en zie Agustín staan.

-Ik moet met je praten

Hij klonk serieus. Ik neem afscheid van Maxi en zeg dat ik zo naar de klas kom. Hij gaat weg. Agustín neemt me meen naar een ging waar niemand is.

-Waarover wil je me spreken?

Hij blijft even stil. Zou hij het vergeten zijn of wauw hij me niet in de buurt van Maxi.

-Heb je Mike gezien?

-Nee, het is jou vriend niet de mijne.

-Juist ja.- Hij zegt over zijn kin te wrijven.

-Het laatste waar ik hem heb gezien was gisteren avond in mijn kamer.

-Wat deed hij daar?

-Waarom vraag je dat hen niet.

-Zal ik doen.

Hij gaat weg door de gang, ik blijf hem volgen tot ik hem niet meer zie, daarna ga ik naar mijn eigen klas waar ik naast Maxi ga zitten.