weer een nieuwe begin ( Aguslina)

47

Ze bleven daar even en gaan dan verder langs mijn ruggengraat naar mijn onderrug

- eres perfecta Caro ( je bent perfect Caro) - fluistert hij ruw en het is onvermijdelijk niet te glimlachen, hoewel ik de betekenis er niet van ken.

- kun je het vertalen? - vraag ik terwijl ik op mijn lip bijt.

Zijn warme handen omsluiten de zijkant van mijn heupen en brengt ze samen op mijn buik. Ik voel zijn stabiele ademhaling in mijn oor. Een rillingen ging door heel mijn lichaam, waardoor ik verschillende sensatie voel.

- als je het wil weten, moet je mijn taal leren.

Ik zucht, ik denk dat dat onmogelijk zou zijn.

- dat is niet eerlijk.

Ik voel zijn glimlach in mijn oor. Hij doet een stap naar achteren, laat het shirt zakken en draaid me dan naar hem toe. Hij kust me onverwachts, maar ik hou hem snel bij, langzaame en diepe bewegingen. Pas als ik een gebonk op de deur hoor.

- Wat ze aan het doen zijn moet voor later worden bewaard. Het eten is klaar. - Antonella haar stem bereikt mijn oren en ik schaam me dat ik me kan voorstellen wat ze denkt.

- ik zou haar negeren als ze iemand anders was, maar mijn zus wordt erger als ik als we haar eten niet proeven. - merkt Agustin op als hij de deur open doet.

Ik knik met een glimlach en hij haalt zijn vingers door de mijne terwijl we de Kamer uit lopen. Onderzocht worden door Agustin viel mee.

Ik dacht dat het avond eten ongemakkelijk zou zijn vanwege de confrontatie tussen Agustin en Mike, maar ik denk dat de klap de zaken recht had gezet. Antonella heeft een van haar zware boeken naar de keukentafel gebracht. Ze zei dat de plek op mijn rug inderdaad van de vloek komt. Ik verstijf als ze opmerkt dat de reden voor de blauwe plek is dat een deel van mijn bloed besmet is door de betoverig.

Ze voegt er ook nog aan toe dat ik zou wennen aan de tinteling in mijn rug te voelen. De sensatie zou voorlopig geen invloed hebben op mijn welzijn, dus daar hoef ik me geen zorgen om te maken. Ik ben blij dat het geen zomer is,  dan hoef ik geen tanktopjes te dragen waarbij je de blauwe plekken zou kunnen zien, wat raar zou kunnen zijn voor de anderen.

Als Agustin mij naar huis brengt, lijkt hij rustiger. Als we aankomen vertrekt Ruggero, vergezeld met Karol. Ze glimlacht naar me als ik dichterbij kom, maar ik weet dat ze nerveus is omdat ze Agustin aanwezigheid van op het trottoir opmerkt.

- Je bent vijf minuten te laat. - zegt Ruggero nadat hij het pad heeft afgekeken waar Agustin naartoe was gegaan.

-Laat haar met rust Ruggero. -antwoord Karol en slaagt hem op zijn arm.

-Hoe is het met je? - ik draai me naar haar toe en negeer de opmerking van mijn broer.

-Oke- antwoord ze een beetje nostalgisch.

Ik kan verzekeren dat ze de dood van een leerling van de school die haar vroegere vriendin was geweest nog niet te boven was gekomen.

- ik ben over een paar uur terug. - waarschuwt Ruggero als hij Karol naar de auto brengt.

Ik knik en ga het huis binnen. Eenmaal in de Kamer trek ik mijn pyjama aan en lees wat om mijn gedachten af te leiden. Na een paar hoofdstukken leg ik mijn boek op het nachtkasje en loop naar de lade kast.

Ik neem de telefoon zonder zorgen te maken dat het al één uur s'nachts is, bel ik mama. Ik hoop dat ik haar stem kan horen,  maar de telefoon staat nog steeds op wacht. Ik slaak een zucht en hang op, teleurgesteld dat ik niet krijg wat ik wil.

Meschien slaapt ze, maar welk moeder beantwoord de oproep van haar dochter niet, wetend dat het een noodgeval had kunnen zijn? Ik ben duidelijk niet in gevaar,  maar ik wil in ieder geval herenigt worden met mijn ouders. Ik zou kunnen vragen of ze bij mijn probleem betrokken zijn, ook al denk ik van niet. Of beter gezegd daar ben ik mezelf van aan het overtuigen.

Ik probeer te slapen, maar ik ben bang dat ik weer een nachtmerrie ga krijgen die me zou traumatiseren. Ook begin ik ongemak in mijn rug te voelen. Ik draai me om en verander van positie op bed met een kans om uit te rusten maar ik heb het mis. Ik sta op het punt mezelf er bij meer te leggen om heel de nacht wakker te blijven als ik een bekende steek in mijn hoofd voel.