weer een nieuwe begin ( Aguslina)

23

We verlaten de stad, op de weg zijn niet veel auto's. Wat normaalste is want het is s'nachs en we zijn uit de stad, waar ik me toch niet echt gerust bij voel.

Na een tijdje komen we aan een groot herenhuis. Het is het zelfde als het huis in mijn droom, waar Agustín zei om weg te blijven. Hij zet zijn moter af, met spijt doe ik mijn arme van zijn middel en sta op. We gaan naar binnen en gaan op de bank zitten.

-Wil je iets drinken?

-Nee bedankt.

Hij gaat naar de keuken en komt terug met een glas water, voor hem. Hij gaat naar de openhaard en steekt hem aan.

-Hoe..hoe deed je dat?

Hij kijkt me aan en dan naar het vuur en haalt zijn schouders op. Ik weet dat hij mijn vraag niet gaat beantwoorden. Agustín neemt zijn telefoon die zat te rinkelen in zijn broekzak.

"Ja ze is hier"......"is hij daar nog"..... "hoelang"......."waarom wil je komen"....."ok is goed maar snel".

Hij hangt op en komt naast me zitten.

-Mike komt zo.

Hij kijkt in mijn ogen. Ik voel me echt ongemakkelijk als hij dat doet. Ik bevochten mijn lippen. Ik zie hem naar mijn lippen kijken en draai zich dan weg.

Ik hoor de auto van Mike stoppen. Een paar seconden later staat hij binnen.

-Waar wacht je nog op?

Agustín kijkt boos naar Mike.

-Jij bepaalt niet wat ik moet doen.

Soms vraag ik me af hoe hun vriendschap is. Zouden ze altijd ombeschof tegen elkaar zijn of niet. Ik wacht tot iemand nog iets zegt maar niemand van de twee zegt een woord. Zou het zo moeilijk zijn, wat kunnen ze nu zo speciaal zijn. Ik kijk naar Agustín die naar mij kijkt en zucht.

-We zijn tovenaar.

De woorden bereikte mijn oren, overweldigend en blokkeerde elk van mijn gedachten. Ik verwerkte en verwerkt zijn woorden maar ze drongen nog niet helemaal tot me door. Het enige wat ik bereikte was nog meer verwarring. Toen ik de betekenis van zijn woorden heb begrepen. Fronste ik en bleef stil.

-Nou, ga je niet weglopen of op een minst flauwvallen?

Ik keek naar Mike en schut mijn hoofd. Op dat moment dacht ik aan alle informatie die ik over tovenaars ken. Ik weet er niet veel over, alleen dat ze magie, spreuken en rituelen gebruik.

-Zijn het heksen? Fluisterde ik. Voor ik kon knipperen staat Agustín voor me met zijn handen  in vuisten. Ik huiverde en probeer mijn ademhaling stabiel te houden.

-Vergelijk ons nooit met een van hun, oké? zijn kwade stem bevroor me op mijn plaats.

Ik knikt en zijn blik verzachten. Hij ging van me weg en stond op en verliet de kamer. Mike richt zich op mij.

"Voorzover dat ik weet zijn tovenaar leugens en dwazen."

-Ik wist niet dat tovenaar de hoofden van mensen komen binnendringen. Ik bewoog rusteloos, over dit praten was niet echt ontspannend. Het is of ik een een sciencefiction verhaal zit.

-Doe ze niet, je moet er over leren den dat is moeilijk en duurt lang om het te bekijken. Er zijn spreuken maar Agus is daar een expert in. Hij zucht en staat op. Ik ben nog steeds een beginneling.

-Kun je pecifieker kunnen zijn, acheblieft? Ik vraag het zodat ik het beter kan begrijpen.

-Agustín kan het je beter uitleggen. Ik probeer nog steeds al deze dingen te begrijpen. Mijn leven was normaal tot Agustín me dwong in zijn voetsporen te stappen.

-Heeft hij je gedwongen?

Hij lacht

-Zoiets, hij zei dat hij me nodig had in zijn groep. Mijn grootouders waren tovenaar en volgens hem heb ik de kenmerken om een van hen te zijn.

-Wat zijn die kenmerken?

-Sterk, discreet, intilligent en.... Hij knipoogt naar me, sexy.

Ik schud mijn hoofd door zijn uitdrukking. Agustín komt de kamer binnen en komt naast me zitten met de plaats tussen ons.

-Heb je Maxi bekeken?

-Ja hij gedroeg zich goed.-zegt Mike. -Ik moet zeggen dat hij goed weten te verbeteren wat hij is tegenover anderen.

-Maxi? Wat heeft hij hier mee te maken?

Hun ogen keken naar mij, ik voel me genant.