weer een nieuwe begin ( Aguslina)

28

Ik leg mijn hand om mijn hart om van de schrik te bekomen.

-Wat doe je hier?

- Ik kwam naar je toen ik Maxi's auto aan de overkant zag staan, toen ben ik je kamer binnen gegaan via het raam. Mike staat een paar straten verderop in zijn auto te wachten.

We blijven stil en luister naar het gesprek tussen mijn broer en Maxi. Het gaat over voetbal, meisjes en feesten. Niets raar dus. Als Maxi vertrekt krijgt Agustín een telefoontje.

"Waar gaat hij heen"....." Weet je het zeker?" .... "Ok is goed"..." Ja ik ben nog bij haar" hij gromt en kijkt me aan" zwijg Mike".... " Ik zie je zo"

Hij steekt zijn GSM terug in zijn broekzak, en gaat naar het raam.

-Wat moet ik nu met Maxi doen?

-Je kunt met hem praten, maar wees nooit alleen met hem.

-Is goed.

Dan gaat Agustín het raam uit. Ik zie hem op zijn motor stappen en weg rijden.

Dit was een vermoeiende dag. Ik kleed me om en ga op bel liggen. Ik denk terug aan het moment dat Agustín op het punt stond me te kussen. Ik haat het dat Mike er tussen kwam. Ik had zograag zijn lippen geproefd. Ik val in slaap denken aan Agustín die me kust.

Ik word wakker door het geklop op de deur. Ik haat dat, het laat me er aan herinneren dat ik naar school moet.

-Caro opstaan!

Ik weet dat het Ruggero is. Met moeten staan ik op en ga naar de deur om te openen.

Binnen een halfuur moet je klaar zijn. Dan gaat hij de trap af de keuken in.

Ik was helemaal vergeten dat Ruggero nu naar mijn school gaat, voor stage of zoiets.
Ik maak me klaar en ga de trap af. Na vijf minuten zitten we in de auto op weg naar school.

Om weg naar mijn klas lokaal zie ik Maxi die naar me toe komt gelopen.

-Hallo, Caro.

-Hey.

-Is het gisteren nog gelukt met het project?

-Ja heel goed.

Als ik achter me kijk zie ik een glimp van Agustín. Maxi en ik praten normaal alsof er gisteren niets is gebeurd.

Nu zit ik in mijn eerst les. Ik zit naast Valentina. De leerkracht zit formules op het bord te schrijven. Ik zit te luisteren tot ik een bekende steek in mijn hoofd voel. Nee niet nu, niet op school. Na een tijd je gaat de steek terug weg. Ik kijk de klas rond.  sommige leerlingen zitten te praten ander letten op of schrijven in hun boek. Ik kijk achter me waar Maxi zit. Hij zit niets te doen hij praat niet met zijn buur of let niet op, hij kijkt me gewoon aan. Ik draai me terug om en voel terug een sterk deze keer harder. Ik probeer mijn aandacht op het bord te houden maar alles voor mijn ogen begint wazig te zien, de stem van de leerkracht dringt nog nauwelijks tot me door.

-Caro gaat het. Hoor ik Valentina naast me zeggen.

Ik kijk haar aan en glimlachen licht. Nog een steek. Ik voel me zo zwak dat ik van mijn stoel af van.

-Caro!

Ik knipperen met mijn ogen en zie de leeraar voor me staan. Als ik nu in mijn vijf zintuigen was zou ik me dood schamen. Ik hoor voetstappen en dan de deur die open gaat. Ik vang een glimp op van Agustín die aan de deur staat.

-Ik zorig wel voor haar.

De ernst in zijn stem zorigt er voor dat de leerkracht geen bezwaar heeft. Agustín neemt me in zijn armen en draagt me de klas uit. Ik hou er van om de warmte van zijn lichaam te voelen. Ik wil dat me weer beter voel om er van te genieten maar dat is niet zo. Alles wordt zwart voor mijn ogen.