weer een nieuwe begin ( Aguslina)

84

Antonella wacht op ons in het landhuis van Agustin, en wat ik doe nadat ik haar heb begroet is douchen. Ik rust even uit terwijl ik geniet van het warme water. Ik sluit mijn ogen en probeer te ontspannen. Een paar minuten later verlaat ik de badkamer en kleed me aan.

Ik kom in de woonkamer en zie Mike en Antonella praten. Ik vraag naar Agustin, maar ze zei dat hij net klaar is met douchen. We hebben het over dingen die me afleiden  van het probleem waar ik over een paar dagen mee te maken zou krijgen om de betovering te verbreken. Agustin verschijnt en voegt zich bij ons.

Een paar uur later besef ik dat het donker is geworden. Als Agustin op het punt staat te zeggen welke vaardigheden de tovenaars hebben, gaat zijn telefoon. Hij verontschuldigd zich, loopt weg en neemt de oproep aan.

- Maak je geen zorgen, Caro. Als je weer naar school gaat, wordt alles weer normaal. - zegt Antonella als ik zei dat ik mijn vrienden mis.

- Ik hoop het. - probeer ik een glimlach te tonen. 

Mike, die naast mij zit, geeft mij vriendelijk een elleboogstoot.

- Ook zullen Malena en Valentina blij zijn dat ze een vriend met krachten hebben.

Een klein lachje ontsnapt aan mijn lippen. Ik hoop oprecht dat ze niet verrast zouden zijn door het nieuws als ze me weer zouden zien.

Antonella kreunt en rolt zich op de bank op.

- Heb je het niet koud? Want ik wel.

Als ik antwoord wil geven, komt er een plotselinge uitbarsting van vuur uit haar handen en gooit haar tegen het schoorsteengat. Ik zie hoe de vlammen het hout verteren. Ik trek mijn wenkbrauwen op, omdat ik dacht dat het even zou duren voordat ik daaraan zou wennen.

Agustin komt de kamer binnen en aan de uitdrukking op zijn gezicht weet ik dat hij mij iets te vertellen heeft.

- Het was Julian. - zucht hij en stopt de telefoon in zijn zak. - Hij heeft Ruggero gevonden.

Zijn woorden zijn voorzichtig en proberen me bijna geen slecht gevoel te geven. Maar ik verstijf en elke pijnlijke spier spant zich.

- Wil je hem naar de vereniging brengen? - vraagt Mike, terwijl hij opstaat. 

- Verenging? - ik frons.

- Het is een belangrijke plaats in Zelat. Daar zullen zij de leiding hebben om hem te veroordelen. - zegt Antonella

- Waar is hij nu?

- Julian draagt hem over naar de tovenaarsgemeenschap. Hij heeft hypnose gebruikt om dingen gemakkelijker te maken.

Ik voel een beklemmend gevoel op mijn borst, maar ik moet stoppen met denken met mijn hart en minder gevoelig zijn. Hij heeft me pijn gedaan en ik zou opgelucht moeten zijn te weten dat hij zou krijgen wat hij verdient. Maar het is voor mij een hele uitdaging. 

- Er is geen probleem als je hem wil opzoeken, Caro. Maar eerlijk gezegd denk ik niet dat dat goed is voor nu. - zegt Agustin, die naast me komt zitten.

Een groot deel van mij wil met hem praten. Maar ik weet dat hij zich de teleurstelling en de pijn zou herinneren die hij mij in de eerste plaats heeft bezorgd. Ik denk dat ik mezelf de tijd moet geven voordat ik Ruggero ontmoet.

- Nee, ik doe het als ik er klaar voor ben. - Ik kijk op van mijn schoot en kijk hen aan. Wat zal er met hem gebeuren? 

Antonella zucht, wat mij geen goed teken geeft. Er valt een stilte en een paar seconden lang is alleen het geluid van de sintels in de open haard in de kamer te horen.

- Wil je het echt weten? - Mike fluistert. Zijn blik weerspiegeld medeleven.

Ik knik en riskeer de wrede manier te formuleren waarop ik zou worden onderworpen.