weer een nieuwe begin ( Aguslina)

46

Op het moment dat we binnen komen begroet Antonella ons met een glimlach en leid ons naar de kamer, waar Mike vredig aan het drinken is, maar hij verschuit ongemakkelijk als hij de uitdrukking op Agustin opmerkt.

Ik hoop dat ik hem niet in de problemen heb gebracht, ook al weet ik dat dat al zo is.

- wat deed jij in godsnaam in caro's kamer? - vraagt Agustin met zijn armen over elkaar geslagen.

Antonella kijkt hun beide verwart aan, maar blijft stil. Mike werkt een blik op me, staat op en kijkt hem aan.

- Maxi was in de buurt van haar huis. Ik moest zeker weten dat ze inorde was. - antwoord hij kalm, terwijl ik frons. Dat was niet wat hij mij had verteld.

- en je moest in haar kamer zijn? - vraagt hij tussen zijn tanden.

- Agustin het is niet mijn schuld dat ik haar rug zag presies op het moment dat ik binnen kwam. - hij haalde zijn schouders op en mijn adem stokt. Ik had dat deel niet genoemd uit angst voor de reactie die Agustin zou hebben, maar Mike zorgde er voor. Dit zou slecht aflopen.

- wat zei je? - snauwt Agustin met zijn kaken op elkaar gespannen.

- nauw dit is een beetje ongemakkelijk. - mompelt Antonella, terwijl ze zich even naar mij omdraaid.

Mike stond weer klaar om te antwoorden,  maar wodt onderbroken door een klap op de wang van Agustin. Ik hap naar adem als ik Mike met een klap op de bank zie vallen. De druk van een omgeving verstikt me en ik wil hier even weg.

- wat is er mis met jou. - Antonella trok hem weg bij Mike.

Agustin zijn ademhaling was onregelmatig. Zijn schouders gaan snel op en neer terwijl hij zijn vuisten balt.

- Agus kalmeer - zeg ik terwijl ik naast hem ga staan.

Mike gaat rechtop zitten en wrijft over zijn kaak die paars begint te worden.

- ik heb het verdient- hij beweegt zijn kijk even en lacht.

Antonella gromd en kijkt ze allebei aan.

- jij stopt je te gedragen als een jaloers bezitter, en jij stopt met verscijnen in ongelegen situatie.

- ik denk dat het een slecht idee was om hierheen te komen. - fluister ik en Agustin draaid zich naar me toe, zijn gelaatstrekken worden zachter.

Antonella haalt ergens een EHBO-koffer tevoorschijn. En laat Mike rechtop zitten om de nu roodachtige wond schoon te maken.

- ik moet je rug zien. - zegt Agustin, pakt mijn hand en leid me naar de Kamer, waarvan ik aanneem dat die van Antonella is.

Hij doet het licht aan en de deur achter zich dicht. Ik weet niet wat te zeggen. Mijn gezicht brand zo erg dat ik mijn bloed voel koken. Ik wil mijn rug niet laten zien. Ik kan het verdragen bij Mike,  maar als ik de blik van Agustin op mijn rug voorstel, huiver ik op een verontrustende manier. Ik hoef me niet zo te voelen.  Hij wilt gewoon zien hoe erg er uit ziet. Ik hoef niet na te denken over dubbelzinnige dingen.

Ik doe mijn jas uit en laat hem op het bed vallen en draai me om naar Agus. Die me nauwlettend in de gaten houd. Ik knik en geef hem de vrijheid om dichter bij te komen. Hij aarzeld even en begint langzaam maar me toe te komen. Ik draai me om,  kijk naar voren en friemel met mijn vingers.

Ik zucht discreet als hij mijn blouse tot de hoogte van mijn schouderbladen trekt. Ik heb mijn bh aan maar voel me toch bloot.

Doet het pijn? - vraagt hij en ik schud mijn hoofd. - je zou dit niet moeten hebben, maar ik denk dat het deel uitmaakt van de vloek.

Zijn vingertoppen raken mijn rug en ik sluit mijn ogen om mijn nervositeit te kalmeren. Hij strijkt over mijn bloote huid en ik verstrak als ze bij de sluiting van de bh zijn.