13
* * *
ဘုန္းျမတ္သည္ ရဲလင္းထက္ႏွင့္အတူ က်ံဳးေဘးသို႔ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
သူ႕စိတ္ထဲတြင္ ခံစားခ်က္အခ်ဳိ႕ကလည္း ေရာပြမ္းေနခဲ့ပါသည္။
ဘာကိုမွ ေလးေလးနက္နက္မေတြးခဲ့ဖူးတဲ့သူဟာ အခုေတာ့ စဥ္းစားေနရပါသည္။
ကားကိုတစ္ေနရာတြင္ ရပ္ခဲ့ကာ လမ္းေလွ်ာက္ရန္ထြက္လာလိုက္သည္။
ညေနခင္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္ လမ္းေလွ်ာက္ေနသူမ်ား စက္ဘီးစီးေနသူမ်ားျဖင့္ ႐ႈပ္ေနေလသည္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သည္ တစ္ဖက္ထိ လမ္းေလွ်ာက္ကာ ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။
ခဏေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရေတာ့လည္း ေခါင္းနည္းနည္းၾကည္သြားပါသည္။
"ငါ တစ္ခုခု သြားဝယ္မယ္"
ဘုန္းျမတ္သည္ သူ႕ေရွ႕မွ ေရျပင္ကိုသာ စိုက္၍ ၾကည့္ေနသည္။
ဘုန္းျမတ္စိတ္ကကို အဲ့လိုပင္။
စိတ္ညစ္ေနလွ်င္ ေရျပင္ကို ျမင္လိုက္ရမွ နည္းနည္းအဆင္ေျပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ သူစိတ္ညစ္တိုင္း က်ံဳးေဘးႏွင့္ ဦးပိန္တံတားကို ခဏခဏ သြားကာ ေရျပင္ကိုသာ ေမ့ေမ့ေျမာေျမာစိုက္ ၾကည့္ေနတတ္ပါသည္။
"ေရာ့ "
"မင္းဟာရီးကလည္း ခ်ဥ္စုတ္ေနတာပဲ"
"ငါတမင္ သံပုရာရည္ထဲ သၾကားမထည့္ခိုင္းတာ။
မင္း ခ်ာပီးေအာင္လို႔"
"ဟာ ေခြးေကာင္ "
"ေခါင္းေနာက္သက္သာေအာင္ပါကြာ။
ၿပီးေတာ့ ဒီမွာ သေဘၤာသီးေထာင္း"
"ဟာ မင္းက အခ်ဥ္အစပ္ေတြနဲ႔ကြာ ငါ့ကိုတမင္မ်ားလုပ္ေနတာလား"
"စိတ္ညစ္ရင္ အခ်ဥ္အစပ္စားေပးရတယ္ကြ"
"မင္းကို ဘယ္သူေျပာလဲ"
"ထြန္းလင္းဦး "
"အဟင္း အဲ့ေကာင္စကား ေလးနဲ႔စား အႂကြင္းသုည ယံုရခက္ကြ အရင္တစ္ေခါက္ကလည္း ေခါင္းမူးတာကို သြားတိုက္ေဆးေတြ ထည့္ထားတဲ့ သံပုရာရည္လာတိုက္တာ
ေသြးေပါင္က်တာပါဆို အဲ့ေကာင္လုပ္လို႔ တစ္ခါတည္းေလွ်ာမွာ။ အဲ့ကတည္းက သူ႕စကားဆို ေဝါင္ေဝါင္ေရႊး "
* * *
