ရစ္သန္သည္ သူ႕အား ဖက္ထားသူ၏ ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေခါင္းစိုက္ကာ အက်ယ္ရီး ေအာ္ငိုမိေလသည္။
သူတကယ္ မခံစားႏိူင္ဘူး။
စခ်စ္သူက ဘုန္းျမတ္ဆိုေပမဲ့
အျခားမိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ တြဲ မျမင္နိူ င္သည္အထိ သဝန္တိုကာ အခ်စ္ပိုသူက ရစ္သန္သာ ျဖစ္သည္။
ဒီေန႔လိုမ်ဴိး သူနဲ႔ အဆက္အသြယ္မရပဲ အျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူ ျမင္ရတာက ရစ္သန္႔ရင္ထဲ ဗံုး 10
လံုးေလာက္ ေဖာက္ခြဲလိုက္သလိုပင္။ သူတကယ္ ဆံုး႐ံႈးရၿပီ ထင္သြားတာ။
"အဟင့္.....မင္း ငါ့ကို စိတ္ကုန္သြားၿပီထင္တာ။
ထားသြားေတာ့မယ္ ထင္ေနတာ "
"မငိုပါနဲ႔ကြာ။ မငိုပါနဲ႔။ "
ရင္ခြင္ထဲတြင္ ဖက္ထားသူကို လႊတ္ေပးကာ မ်က္ရည္မ်ားကို သုတ္ေပးေတာ့ ရစ္သန္က မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းေနေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုျဖင့္ သူ႕ကို စိူက္ၾကည့္ေနေလသည္။
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ မ်က္ဝန္းကို ျမင္ရတာ ရင္နာဖြယ္ေကာင္းသည္။
"ဘာလို႔အဲ့လို ထင္ရတာလဲဟင္။
ငါ မင္းကို သိပ္ခ်စ္တယ္ ရစ္သန္။ စိတ္ကုန္ဖို႔ဆိုတာ ေဝးေသး။ ငါမင္းကို ခ်စ္လို႔ ေတာင္ မဝေသးဘူး။ "
သူငယ္ခ်င္းေတြေရွ႕ မ်က္ရည္က်ခဲေသာ ဘုန္းျမတ္သည္လည္း မ်က္ရည္ေတြ ဝိုင္းေနေလသည္။
"ငါမင္းကို သိပ္ခ်စ္တာ။
ဘာလဲ ငါ့အခ်စ္ေတြက မင္း ယံုခ်င္စရာ မေကာင္းဘူးလား။
ငါ့ပံု က မင္းကို ထားသြားမယ့္ ပံု ေပါက္လား ငါမင္းယံုေအာင္ ဘယ္လု္ိ္ လုပ္ေပးရမလဲ "
ရစ္သန္႔အား ၾကည့္ရင္း ေမးလာေသာ ဘုန္းျမတ္၏ အသံသည္ တိုးေလ်ာ့ေနေလသည္။
"အဟင့္.... "
ရစ္သန္ ဖက္ေတာ့ ရစ္သန္႔ကိုလည္း ျပန္ဖက္လာေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ရစ္သန္႔ ပုခံုးစြန္းတြင္ စိုစြတ္မႈကို ခံစားလိုက္ရသည္။
"ငါ့.. ငါ့ အခ်စ္ေတြကို ယံုစမ္းပါကြာ။
ငါဆိုတဲ့ ေကာင္က မင္းမွ မင္း "
အက္ကြဲစြာ ထြက္လာေသာ သူ႕အသံသည္ ရင္နာဖြယ္။
ရစ္သန္သည္လည္း ရစ္သန္ပင္။ အဆံုး႐ံႈးခံဖို႔ မေျပာနဲ႔။ သူမဟုတ္တဲ့ အျခား လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တြဲေတြ႕ရတာကို သေဘာမက်သည္အထိ သဝန္တိုပါသည္။
