Abilerim De Abilerim✨

Bölüm 3

Aytemur odasına çıktıktan hemen sonra bende çıktım. Üzerimi değiştirip yatağıma girdiğim an kapı çalmıştı.

"Cücük kurutma makinesi sende mi?"

Odama göz gezdirdim.

"Hayır değil."

Kapı pat diye açılmıştı.

"Madem girecektin ne diye kapının dışında bağırıyorsun?"

"Uyuyup uyumadığını öğrenmek için. Hadi kalk aşağıya iniyoruz"

Yanıma gelip kolumdan tuttuğu gibi kaldırdı.

"Ya ne aşağısı bırak. Hem sen hani yorgundun niye uyumadın?"

"Ne o yaptığın planlar suya düştüğü için trip mi atıyorsun?"

"Ne alakası var? Ayrıca plan falan yapmadım. Bi daha seni beklersem iki olsun."

Burnumu sıkmıştı. En sinir olduğum şey.

"Hemen dehşet saç küçük civciv. Eline de bıçak veriyim mi?"

"Hahaha çok komik."

"Oyalanmada aşağıya in. Güzel bi film buldum. İzlememiz lazım."

"Git izle banane uyuycam ben."

Tam yatağıma geri yatıyordum ki Aytemur beni omzuna aldı.

"Ya sen manyak mısın bıraksana beni"

"Hiç şüphen olmasın"

....

Aytemur'la oturmuş öylece film izliyorduk. Sıkıcı da. İkide bir üfleyip duruyorum ama bi faydası yok sanırım.

"Kapatabilir miyiz artık. Cidden sıkıldım."

"Kabul bende sıkıldım. Halbuki fragmanı heyecanlıydı."

Televizyonu kapatmıştı.

"Hele şükür."

"Eee anlat bakalım. Ben yokken ne yaptılar sana? Ölmediğine şaşkınım ya da kaçmadığına"

Gülmüştüm.

"Odamdan hiç çıkmıyorum. Yemekler dışında. Onun dışında pek yüz yüze gelmiyoruz. Ali geldi yanıma bi kere konuşmak için ondan sonra kimsede muhattap olmadı benimle."

"Ne konuştunuz?"

"Bi aile ortamını bana veremeyeceklerini söyledi. Abilik yapamayacaklarını falan. Ben adım atmak istiyorum ama izin vermiyorsunuz. Neden ön yargılısınız bana?"

"Ön yargılı falan değiliz. Sadece istemiyoruz."

"Neden peki? Yakışmıyor muyum ailenize?"

Aytemur oldupu yerde doğruldu ve bana döndü.

"Bak Almira. Senide anlamaya çalışıyorum ama sende bizi anla. Bir anda hayatımıza girdin. Seni öyle hadi deyince kabul edemeyiz. Tanımamız gerekiyor ama bunu da istemiyoruz."

"Neden işte. Onu soruyorum."

"Bunu sana anlatmam için çok erken. Sen şimdiden kendini geri dönüyormuş gibisinden hazırla. Yakında geri gideceksin."

"Asla geri gitmem oraya. ASLA!"

Şaşkınca yüzüme bakıyordu.

"Gerekirse sokakta kalırım ama oraya asla gitmem!"

"Tamam sakin ol. Demedim bi şey."

Aytemur'un elini tuttum.

"Yalvarırım geri göndermeyin beni oraya lütfen. Arkadaki kulübede kalırım. Gözünüze gözükmem. Varlığımı bile hissetmezsin. Yeterki geri göndermeyin oraya. Lütfen."

Artık gözyaşlarımı tutamıyordum. Oraya geri dönme fikri bile ağlatıyordu beni.

Aytemur'un yüzündeki ifade yumuşamıştı.

" Neden istemiyorsun oraya gitmeyi?"

Susmuştum. Aytemur'da daha da bi şey sormamıştı. Sakinleşmemi bekliyordu.

Ortamın sessizliğini telefon sesi bozmuştu. Mesaj gelmişti.

"Annemler geç geleceklermiş. Yatın siz diyor."

"Ben odama gidiyim o zaman. İyi geceler."

"Almira neden oraya gitmek istemediğini bilmiyorum ama seni istemediğin bi yere zorla gönderemem. Ama kendini de buraya fazla alıştırma. Senin iyiliğin için."

"Ben ordan çıkarken kendime söz verdim. Bu aileyle cidden öz ailemmiş gibi olucam dedim. Bırakın çabalayım. Zaten çabamın sonucu değişmezse kendi isteğimle giderim."

"Öyle olsun cücük. Diğerleriyle ben konuşurum. Yiğit pek sıcak bakmaz ama hallederiz. Çok zor şeyler bekliyor seni. Başarılar dilerim."

Gülümseyip odama çıktım. Derin bi nefes aldım. Sonunda ya. Sonunda.

DEVAM EDECEK