Abilerim De Abilerim✨

Bölüm 28

"Kendinizi daha iyi hissediyor musunuz?"

"Gün geceye göre daha iyiyim. Artık gidebilir miyim?"

"Tek bir şartla. Tekerlekli sandalyede gideceksiniz ve asla ayağa kalkıp dolaşmak yok."

"Söz veriyorum."

"Birazdan size yardımcı olmak için gelirler. Geçmiş olsun."

Doktor odadan çıkarken Selçuk abiye döndüm.

"Abi Özge yardımcı olur zaten bana. Sen Gökhan için bir şeyler almaya gider misin? Dün gecede bir şeyler yememiş."

"Alırımda yiyeceğini pek sanmıyorum."

"Ben hallederim onu."

"Sen bir şeyler istiyor musun? Sabahta yemedim bir şey."

"Yok ben istemiyorum."

"Tamam o zaman dikkat et. Özge gelene kadar kendin kalkmaya çalışma."

"Tamaaam."

Selçuk abi odadan çıkmadan özge ve arkasından görevli odaya girmişti bile.

"İyi insan lafının üstüne demişler. Ben kantine iniyorum özge. Gelirim hemen."

"Tamam abi."

...

Görevlinin yardımıyla tekerli sandalyeye oturdum. Ufak bi baş dönmesi olsada sorun etmedim. Uzun süredir yatıyorum yani heralde başım dönecek.

"Doktor durumunu söyledi mi Özge?"

"Biraz daha toparlamış durumda. Enfeksiyonu riskine karşı uyuttuklarını söylediler."

"Ne zaman uyanacak peki?"

"Bilmiyorum bebeğim. O artık Fırat'ın kendisine kaldı."

Biz konuşurken geldiğimizi fark ettim.

"Bundan sonrasını ben hallederim. Teşekkürler."

Görevli baş selamı verdikten sonra gitti. Özge'de beni Gökhan'ın yanına götürdü.  İyi değildi. Hemde hiç iyi değildi. Abisinin ölümünde bile bu kadar dağıldığını görmemiştim.

"Gökhan."

Ona seslenmemle düşünce dünyasından çıkmıştı.

"Toparlamışsın."

Seside görüntüsü gibi berbattı.

"Biraz biraz."

İkimizde çok şey konuşmak istiyorduk ama konuşamıyoruz.

"Kaç gündür aç duruyormuşsun. Selçuk abi bir şeyler almaya gitti."

"Canım istemiyor."

"Benimde canım hiçbir şey istemiyor o bu haldeyken ama toparlamak için onun beni böyle görmemesi için yemek zorundayım. Sende öylesin. Biranda uyansa seni böyle görse hoşuna gider mi?"

"Buraya geldiği halini görmedin sen. Görseydin böyle konuşamazdın. Gerçi şuanki halininde pek bir farkı yok."

"Birazdan giricem yanına."

"Özge abla bizi yalnız bırakır mısın?"

"Almira'yı hazırlamam gerek aslında."

"Abla. Lütfen."

"Tamam ama kısa. Almira'nın yatağa dönmesi gerekiyor. Sende ayağa kalkmaya çalışma sakın."

Özge bizden uzaklaşıp danışmanın oraya gitti. Güvenmiyordu Gökhan'a.