Abilerim De Abilerim✨

Bölüm 20

Tüm gece uyuyamamıştım resmen. Sabah olmasına rağmen odadan da çıkmamıştım. Çıksamda kimsenin umrunda olmuycaktım. Ali gördüğü yerde nefretini kusacaktı. Belkide evde değildir. Sıkıntıyla oflayıp camın önünden çekildim. Telefonum çalıyordu. Aytemur arıyordu. Dudağımı ısırdım. Ali söyledi mi yoksa? Açmasam mı? Bu seferde daha çok arar.

"Efendim?"

Önce bir sessizlik oldu.

"Almira."

Sesi yorgun geliyordu.

"İyi misin? Sesin yorgun geliyor.

"Ben iyiyim de. Duyduklarım pek iyi değil."

Söylemişti işte.

"Aytemur yemin ederim olaylar bildiğiniz gibi değil."

"Ali'nin anlattıkları doğru yani? Fırat'la sevgilisin."

"Beni dinlemen gerekiyor."

"Bak sen genç kızsın ve sevmeye hakkın var anlıyorum. Kimi sevebileceğini de seçemiyorsun onu da biliyorum."

Sonunda aklı başında biri.

"Ama öz kardeşimiz olmaman bizim düşman olarak gördüğümüz birisiyle sevgili olman sencede saçma değil mi?"

Sende mi Aytemur?

"Beni kardeşin olarak görüyorsun sanıyordum."

"Evet görüyordum. Hala görüyorum ama bu yaptığın o bağları zedeliyor. Babamlar bile sırf halam onlara karşı geldi diye konuşmuyorlar. Onun yaptığı senin yaptığının yanında hiçbir şey. Anlıyorsun dimi beni?"

"Aytemur-"

"AĞLAMA! Ağlama Almira. Benimle konuşurken ağlama. Kırgınım sana. Sinirli değilim ama kırgınım. Bunları oraya geldiğimizde konuşucaz. Bugün sınır dışına gidiyorum. Seni arıycaktım zaten ama böyle bir şey için arayacağımı bende tahmin etmiyordum. Hayal kırıklığına uğradım resmen. "

" Bir gün gerçekleri öğrendiğinizde bu dedikleriniz için çok pişman olucaksınız. Hepinizde! Duydun mu beni!?"

Yüzüme kapattı? Telefonu bildiğin yüzüme kapattı. O da dinlemedi beni. Ali haklıydı. Bu aileye ait değildim. Olamıyordumda. Birkaç tane sevgi görünce buraya ait oldum sanmıştım. Aptalım işte aptal.

Dünkü kıfayetlerimi çıkartıp yeni şeyler giydim. Üzerime ceketimi alıp cebine cüzdanımı ve telefonumu koydum. Hızla aşağı inip ayakkabılarımı giyerken Selma hala eve giriyordu.

"Almira nereye gidiyorsun?"

Kızım demiyordu artık bana. O da taraf almıştı ama belli etmek istemiyordu.

"Sende bana karşı taraf almışsın hala."

"Olur mu öyle şey Almira?"

"Buraya geldiğimden beri kızım derdin bana. Şimdi adımı söyleyip duruyorsun. Bu mu taraf almamış halin?"

"Sen niye ağlıyorsun söyle hadi bana."

"Çok umrunuzdaydı zaten benim ağlamam. Dün gece Ali bana bağırırkende ağlıyordum odama gittiğimde de. O zamanlarda umursamadığın gibi şimdide umursama."

Onu dinlemeden evden çıkıp hızlı adımlarla bahçeyide terk ettim. Yokuş aşağı inerken Selçuk ve Kağan geliyordu.

" pişt fıstık nereye? "

" işim var. "

" Bırakıyım seni hem sen ağlıyor musun? "

" Ben gidiyorum abi. "