Abilerim De Abilerim✨

Bölüm 10

"Sen iyi misin Almira? Bir şey yapmadı dimi sana?"

Başımı hayır anlamında salladım.

"Niye Özge'yle gelmedin?"

"Ben bilmiyorum. Sadece-"

"Sen sadece ne Almira? Kızım sen bizim başımıza bela mı olacaksın!? Derdin ne senin!"

"Ali-"

"Bak buradaki işler senin o sakin yurt hayatına benzemez tamam mı? Her önüne gelenle konuşamazsın. Tamam ailen yoktu öğrenmedin ama en azından demiştir birisi yabancıyla konuşma diye."

"Bana bağırma Ali!"

"Asıl sen bağırma! Sana zarar verseydi nolucaktı? Kim uğraşıcaktı bununla Almira. Delinin teki. Ne yapsa yeridir. Olan sana olur tamam mı? Ölüp gidersin bi köşede!"

Dolu gözlerimle Selçuk'a bakmıştım.

"Ali hadi sen git ben konuşurum onunla. O da korktu belli. Sen söylersin yukarıdakilere yanındayım ben."

Ali sinirle biraz daha bana bakıp gitmişti. Neye sinirlenmişti ki bu kadar?

"Ben... Sadece adımı bilince ve ben tanımayınca merak ettim."

"Gel oturalım önce şuraya sakin ol."

Taşların üzerine oturmuştuk.

"Kim o Fırat? Sizden ne istiyor?"

"Bizde bi anlasak. Çok eskiye dayanan bi mevzuyu ve 20 yıl önce kapanmıştı ama kendisi hala bir şeylerin derdinde."

"Ne mevzusu?"

"Kız meselesi. Aldın vermedin falan filan. Saçmalık işte boşver."

"Bana hedefimdeyim falan dedi. Kötü birisi değilim dedi."

Selçuk derin nefes alıp bana baktı.

"Bu mevzuyu kapatalım tamam mı? Yaşanmamış gibi. Fırat'ı tanımadın sen olayları bilmiyorsun. Bu kadar. Zamanı geldiğinde sana tüm her şeyi anlatıcam. Hemde her şeyi. Ama şuan ne zamanı ne de yeri. Senden tek isteğim ondan uzak dur. Senin iyiliğin için."

"peki öyle olsun."

Biraz daha orda oturup eve çıktık. Ali hala burnundan soluyordu. Soru soranlara da yok bir şey diyip geçiştiriyordu.

...

Olayın üzerinde 2 gün geçmişti. Özge, ben, Yiğit ve Ahmet çarşıya çıkmıştık. Daha doğrusu nine zorla göndermişti. Evde alışveriş yapmak için.

"Bu bana sınav mı yarabbi ben neden kızlarla alışverişe çıkıyorum ya"

Çarşıya çıktığımızdan beri Ahmet'in mızmızlanmasını dinliyorduk.

"Oğlum bi sus artık da. Kızlar bile bu kadar konuşmuyor."

"Yiğit azıcık mantıklı ol lütfen. Biz ne anlarız alışverişten falan. Ah nine yaktın benim karizmayı. İnşallah tanıdık biri çıkmaz."

"Ahmet bu kadar söyleniceni bilseydim Alp'le gelirdim. Bi sus artık sus."

"Off"

Bi markete girmiştik. Ben listedekileri söylerken Özge'de söylediklerimi alıp arabaya atıyordu.

"Dönerken kasaba uğruycaz unutturmayın. Akşama mangal varmış."

"Off amcamın mangalı. Özlemişim varya."

"Dayım diye söylemiyorum Almira çok güzel mangal yapar."

"Hmm."

Yiğit kolumdan tutup durdurdu beni. Bizim durmamızla onlarda durup bize baktı.